Narod Bosne i Hercegovine i dan-danas u nekim krajevima smatra da je ona bila vladarka nepoznatog, iščezlog naroda Bosne i Hercegovine, stanovništva koje je imalo izgled mitskih divova.
Nedavno se pojavio film Roberta Egersa “Sjevernjak”, koji govori o sjevernjačkom hiperborejskom narodu, koji je živio između drevnih Vikinga, Varjaga i Rusa. Takav narod imao je slične legende poput onih o Crnoj kraljici, kojoj su se klanjali njeni ratnici – vukovi. Bili su izuzetno obdareni, snažni i visoki, a tokom brojnih paganskih rituala preoblačili su se u vučiju kožu i zavijali plašeći neprijatelje.
Palavestra piše da je narod drevne Crne kraljice živio u doba kada je “kamen bio mekan”. Divovski vučiji ratnici su na njenu komandu mogli da čine čuda. Brojna predanja govore kako su ratnici mogli da presijeku stijene i da kroz njih potekne voda. Kada bi jezero isteklo kroz stijenje, ostalo bi tlo na kome su mogla da se grade utvrđenja. Gradili su velelepna utvrđenja od ogromnih blokova kamena. Njeni podanici su je vozili u “kolima”, nekakvoj primitivnoj kočiji na točkovima. Kada bi njena noga negdje stala, otisak stopala postao bi predmet obožavanja.
Mitovi o Crnoj kraljici postoje i u Baniji, Kordunu i Lici. U Hrvatskoj, oko Zagreba i Krapine, Crnu kraljicu identifikuju s Barbarom, kćerkom Hermana II Celjkog i ženom ugarskog kralja Sigismonda (1389-1450).
U Bosni i Hercegovini je Crna kraljica poslužila i kao osnova za mitove o Prokletoj Jerini i Kraljici Kati. Kraljica Kata je bila je realna ličnost, Katarina Kosača (1425-1478), koja je bila prinuđena da pobjegne iz Bosne u Primorje.
U jednoj od priča Crna kraljica je imala svoj grad na brdu zvani Gradac. Imala je zlatan stan, zlatnu kvočku i zlatne piliće. Kada su došli Turci, ona je potkovala konje naopako i pobjegla. Neki kazuju da je Crna kraljica živjela na Grmeču, pa kada je prvi put vidjela snijeg rekla je “Po Grmeču pala slana, tu mi više nije stanja” i odmah otišla u primorje.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu