Sumnje su potkrijepljene materijalnim dokazima o propustima prilikom uvoza kiseonika.
Podnesene su i prijave nadležnom tužilaštvu, jedinoj relevantnoj instituciji koja bi se trebala boriti za pravdu u ovoj zemlji, ali se već danima ništa konkretno ne dešava.
Postoje čak i priznanja odgovornih da nije korišten medicinski kiseonik, ali ova priznanja se mogu tumačiti na različite načine.
Prvi je bahatost i nepostojanje straha od bilo kakve odgovornosti za izneseno priznanje. U ovom slučaju to bi značilo da su pravosudne institucije pod direktnom palicom vlasti, te da pojedinci mogu raditi šta žele, ne mareći za zakone koji su u ovoj zemlji onda namijenjeni samo za obične građane.
Drugi je da se vodi, nazovi neka istraga, koja će trajati sve dok se ne steknu uslovi za njenu obustavu.
Ono što je afera „Kiseonik“ u Republici Srpskoj definitivno potvrdila to je da se u milionskim poslovima uopšte ne poštuju procedure.
Istovremeno poštovanje svih mogućih procedura zahtjeva se od običnog naroda, od privatnih firmi, malih i srednjih preduzeća koje su žile kucavice svakog normalnog razvoja.
Smješna su spinovanja u ovom slučaju kako bi se skrenula pažnja upravo sa katastrofalnih propusta koji su otkriveni i prezentovani javnosti.
U svakom slučaju javnost ima pravo da zna svaki detalj istrage koja se mora voditi u slučaju „Kiseonik“, jer upravo su građani koji su oštećeni, i finansijski i zdravstveno.
Ukoliko se u narednim danima javnost ne obavijesti o toku istrage, ne treba se čuditi komentarima koji će usljediti, a to su da su odgovorni zaštićeni kao bijeli medvedi i da je pravosuđe pod kontrolom vlasti.
Jedini način da pravosuđe pokaže spremnost u rasvjetljavanju afere „Kiseonik“ jeste da se končano počnu saslušavati svi odgovorni.
Nažalost, istraga je već podbacila, jer je dozvolila da kvalitet sumnjivog kiseonika, koji se davao pacijentima, kontrolišu upravo oni koji se pozivaju na odgovornost u konkretnom slučaju.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu