Ovo mjesto tada je imalo status opštine u okviru Sreza Bosanska Gradiška. Prema popisu stanovništva iz 1931. godine, u Opštini Gornji Podgradci bilo je 7.032 osobe, četiri puta više nego sada.
Uslovi rada, i tada bili su teški a radnici nezadovoljni statusom i platama. Institut za istoriju radničkog pokreta Sarajevo, objavio je izvještaj o štrajku pilanskih radnika.
U Gornjim Podgracima kod Bosanske Gradiske od 4. do 18. oktobra 1920. godine i poslije vođen je štrajk pilanskih radnika i željezničkog osoblja Prvog jugoslovenskog dioničkog društva. Osnovni radnički zahtjevi su povećanje plata.
Na prvim pregovorima između direktora društva i radničkih povjerenika, predstavnici radnika su odbili ponudu direktora za povećanje plata za stotinu odsto. Nakon ovog neuspjeha, direktor Bukner se proglasom obraća direktno radnicima kako bi zaobišao i omalovažio njihovu organizaciju, odnosno kako bi pocijepao radnike i prošao sa što manje ustupaka.
U njegovom proglasu se kaže da su radnički povjerenici prekoračili djelokrug svog rada odvraćajući radnike od posla, čime su po njegovom mišljenju, učinili kažnjivi čin i da je spreman sa svakim pojedinačno pregovarati oko plate i drugih radnih uslova.
Od onaga što su zahtijevali radnički povjerenici, jedino priznaje osmosatno radno vrijeme i plaćanje prekovremenog rada, a saglasan je i sa zahtjevom da se radnicima da jedna prostorija za radnički dom.
Inače, Gornji Podgradci prvi put se pominju 1334. godine.
Krajem turskog perioda, 1855. godine, ovdje je na vodeni pogon proradila pilana koja je potpuni procvat doživjela za vrijeme Austrougarskog perioda. Zapošljavala je radnike iz čitave monarhije. Time se povećavo broj stanovnika a naselje se teritorijalno proširilo.
Gornji Podgradci u to vrijeme postali su opština u okviru bosanskogradiškog sreza koji je pripadao okrugu Banjaluka.
Makadamski put između Podgradaca i Gradiške izgrađen je 1888. godine. Početkom devetnaestog vijeka, 1904. godine, Podgradci su dobili poštu, telefonsku liniju i telegraf. U istoriji radničkog pokreta zapisano je da su Podgradčani 1910. godine učestovali u seljačkom štrajku, oružanom otporu protiv Austrougarske, kojim su tražili rješenje seljačkog pitanja.
Period kraljevine Jugoslavije
U Kraljevini Jugoslaviji Gornji Podgradci su nastavili razvoj započet za vrijeme Austrougarske. Naselje je počelo dobijati urbane forme. Izgrađeni su crkva, škola, radnički dom, bioskop, sportski tereni… Ovi objekti izgrađeni su tridesetih godina prošlog vijeka za potrebe radnika i stanovništva.
Prvo školsko zvono, oglasilo se 1927. godine. Ojačale su i privredne, prosvjetne, kulturne, sportske i druge aktivnosti.
Zabilježeno je da su fudbaleri „Sloge“ 1934. godine na teren istrčali sa crnim florom zbog ubistva kralja Aleksandra u Marseju, što svjedoči o jakom osjećanju pripadnosti Podgradčana srpskom narodu.
U periodu kraljevine, ovdje je radilo pet trgovina, četiri gostionice, više zanatskih radnji, među kojima mesnice i pekare.
Centar naselja bio je elektrificiran, a električnu energiju dobijali su iz pilane. Autobuski saobraćaj nije bio uspostavljen, a putnici su do Gradiške putovali vozom u zatvorenom vagonu kojeg su zvali štala.
Mnogi Podgradčani nisu preživjeli Drugi svjetski rat. Više od 1.300 ih je stradalo u partizanskom pokretu i ustaškim logorima.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu