Lektora će ponovo glumiti Entoni Hopkins. Svakako nisu nebitni podaci i učešće slavnih imena u realizaciji projekta producenta Dina De Laurentisa, scenariste Dejvida Memeta, reditelja Ridli Skota.
Tomas Haris, pisac koji je izmislio Lektorov lik, napisao je posljednji roman “Hanibal” upravo kao apoteozu ovog demonskog lika. Situirao je radnju u Firencu i dodao malo medijevalnog dekoruma, da bi psiho kanibalizam Lektora, koga inače zovu Hanibal Kanibal, bio još jeziviji. Neke scene u romanu uključuju i zastrašujući bukvalni kanibalizam, kada ovaj uvrnuti psiho jede leševe svojih žrtvi.
Hanibal Lektor je plod mašte Tomasa Harisa, koga je ovaj pisac izmislio još u svom prvom slavnom romanu “Crveni zmaj” (po kom je snimljen sjajni triler M. Mena “Manhunter”). U tom romanu Lektor je opisan kao bivši psihijatar koji je počinio nekoliko brutalnih ubistava i zbog toga je osuđen da čami u specijalnoj samici. Glavni junak romana je privatni detektiv koji goni serijskog ubicu zvanog Crveni Zmaj. Da bi uhvatio tog bizarnog zločinca detektiv kontaktira Lektora u zatvoru. Lektor ima fantastične sposobnosti psiho empatije, on se apsolutno identifikuje sa zločincem i samo po opisu zločina u stanju je da identifikuje ubicu.
Isti lik iskorišćen je još preciznije u sljedećem Harisovom romanu, remek djelu “Kad jaganjci utihnu”. Hanibal Lektor je ponovo u zatvoru i ponovo pomaže policiji da uhvati novog sumanutog serijskog ubicu po imenu Bufalo Bil. Ovog puta detektiv kome pomaže je žensko (Džodi Foster u filmu). Uz Lektorovu pomoć uhvaćeni su opasni manijaci poput Crvenog Zmaja i Bufalo Bila. Ali sam Lektor ima sadističke sklonosti i daleko je gori od pomenutih. On je prava inkarnacija modernog zla. Diplomirao je psihijatriju i stoga ima titulu dr Hanibal Lektor. Međutim, genijalni psihijatar je poklekao pred mračnom stranom sopstvene psihe, pa je poput Stivensonovog junaka krenuo u destrukciju savremenog svijeta koji prezire.
Doktor Lektor nije imao teško detinjstvo, niti neke strašne komplekse koji su ga nagnali da čini zlo. On zlo čini zbog sopstvene prekomjerno razvijene inteligencije, koja mu je dozvolila da pomisli da je natčovjek ili bog, da je neko ko ima pravo da uništava druge ljude oko sebe kao da su mravi ili bubašvabe.
Policija koja ga čuva u posebnoj ćeliji ima opsežne mjere predostrožnosti, ako neko želi da pristupi njegovoj ćeliji. Naprosto zato što je on nevjerovatno inteligentan, izuzetno fizički jak i konačno apsolutno nepredvidljiv. Lektor je prvi put bio uhvaćen (slavna priča iz romana “Kad jaganjci utihnu”) i bio strpan u državni zatvor u julu 1976. godine. Poslije par dana počeo je da glumi kako ima jake bolove u grudima, pa su mu poslali medicinsku sestru da ga pregleda. Kada se sestra nagla nad njega da mu postavi elektrode za elektrokardiogram, Lektor joj je objema rukama snažno zgrabio glavu, zdrobio lobanju i na kraju pojeo oči. Poslije tog šokantnog događaja Lektora tretiraju kao najdivljiju zvijer, stavljaju ga u lance i na lice mu navlače neku vrstu brnjice.
Kada ga Džodi Foster pita u istoimenom filmu zašto je ubio jednog svog pacijenta i pojeo ga, Hanibal Kanibal je odgovorio: “Jednostavno, terapija sa tim čovjekom nije vodila nigdje”. Slavne su i njegove replike poput one “Nekada čovjek prosto ne stiže da svrati u prodavnicu po namirnice od ljudi koji ga posjećuju. Stoga je najbolje da pogleda šta mu već stoji u frižideru!”
Hanibal Lektor je postao neka vrsta ikone pop kulture u domenu koji bi se posljednjih godina mogao nazvati žanr filmova i serija o serijskim ubicama. On je prvi pravi lik zvijezda među serijskim ubicama. Bilo je, naravno, i ranije od Harisovog harizmatičnog junaka takvih likova na filmu (Dr Mabuze, Kolekcionar, Henri portet ubice itd.) ili u literaturi (Dostojevski, Džems Elroj, Endrju Vaks, Bret Eston Elis itd), ali je tek on dao pun legitimitet novom žanru.
Danas gledamo seriju “Milenijum” Krisa Kartera čiji detektiv Frenk Blek rješava samo slučajeve serijskih ubica i shvatamo koliko je cijela stvar sa serijskim ubicama postala pomodna. Dakle, ludi moderni svijet obožava mračne, surove i iznad svega bizarne serijske ubice. Moguće je da je to ipak samo prirodna aristotelovska žudnja za katarzom, koja poslije gledanja takvih zlotvora na filmu može da odagna realni strah običnih ljudi od perverznih izopačenika koji bi svakoga mogli ubiti samo zato što im se prohtjelo.
Odlično staro pitanje “Ko se boji Virdžinije Vulf” treba zamijeniti modernim “Ko se ne boji Hanibala Lektora”.
(Nastaviće se)
Raniji tekstovi
TV klasici (1): Bives i Bathed (VIDEO)
TV klasici (2): Kemp klasik “Povratak u Brajdshed” (VIDEO)
TV klasici (3): Crtaći za odrasle (VIDEO)
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu