Korona je učinila svoje, dobar dio nokaut faze odigran je u Lisabonu, gdje će večeras snage da ukrste Pari Sen Žermen i Bajern Minhen.
Istorija večerašnjih rivala u Ligi i Kupu šampiona je potpuno različita – Nijemci imaju 10 finala, polovinu su uspješno okončali, dok je francuski tim prvi put stigao do zadnje utakmice, a prije ove sezone samo je jednom igrao polufinale.
Dominacija i istorija Bajerna, najmoćnijeg i najbogatijeg njemačkog kluba, protiv ogromnih svota novca uloženih u pariški tim.
Mašinerija kvalitetnih radnika predvođenih Robertom Levandovskim ili skup asova poput Nejmara Žuniora, Kilijana Mbapea, Anhela Di Marije… to s nestrpljenjem očekuju milioni gledalaca pored TV ekrana, a po prvi ut u istoriji finala Lige ili Kupa šampiona neće biti gledalaca.
A šta znate o ovom takmičenju? Liga šampiona (ranije Kup šampiona) nastala je od ideje sportskog urednika francuskog L’ Ekipa Gabrijela Anoa, koji je predložio stvaranje takmičenja koje bi odlučilo koji je najbolji klub u Evropi.
Ideja je bila odgovor na tvrdnje pojedinih britanskih novinara da je Vulverhempton najbolji klub na svijetu, jer je pobijedio Honved iz Mađarske sa 3:2 na svom terenu 1954. godine.
– Biće bolje da sačekamo da Vulverhempton otputuje u Moskvu ili Budimpeštu da potvrde svoju nepobjedivost, a ako su Englezi baš tako uvjereni u kvalitet svog fudbala, onda je vrijeme za turnir – rekao je Ano.
Decembra 1954. godine Žak Rizvik, Anoov kolega, izložio je prvi plan projekta u kome je stajalo da će učestvovati 14-16 ekipa, da će se utakmice igrati sredinom nedjelje u večernjim satima, što je bilo vrlo neuobičajno za to vrijeme, a sve kako bi radnička klasa mogla da stigne da gleda mečeve i da pravo prenosa imaju televizije koje prate klub iz svoje zemlje, kao i najvažnije sportske novine.
Prva zvanična utakmica Kupa šampiona odigrana je 4. septembra 1955. godine, a sastali su se portugalski Sporting iz Lisabona i tada jugoslovenski Partizan iz Beograda. Rezultat je bio 3:3, a 4. septembra navršiće se 65 godina od tog duela.
Sve do 1991. godine igralo se po kup sistemu, zatim je sezona 1991/92 bila eksperimantalna (poslije nokaut faze u završnici su formirane grupe), a onda je nastupila grupna faza.
Posljednja velika izmjena desila se poslije sezone 1997/98, kada je odlučeno da, pored šampiona jedne zemlje, u Ligi šampiona učestvuju i timovi koji su u najkvalitetnijim ligama, u zavisnosti od koeficijenta, zauzeli jedno od prva četiri mjesta.
To je znatno doprinijelo povećanju kvaliteta same Lige, a na drugoj strani put do najjačeg takmičenja učinio veoma teškim timovima iz manje razvijenih evropskih zemalja.
Kada su u pitanju najbolji, lider među ekipama je Real Madrid, koji ima 13 titula, a pored toga izgubio je u tri finala.
Slijede Milan sa 7 trofeja (plus 4 izgubljena finala), Liverpul sa 6 (3), Bajern Minhen ima 5 (5), a Ajaks 4 (3).
Na krov Evrope po 3 puta popeli su se Inter i Mančester Junajted, a zanimljivo je da su oba tima po dva puta gubila finale.
Juventus i Benfika su po dva puta osvajali takmičenje, ali su oni vjerovatno najveći gubitnici – italijanski tim je čak sedam puta poražen u finalu, dok je portugalski izgubio pet puta. Notingem Forest i Porto takođe imaju po dva trofeja, a nisu igrali više finala.
Po jedan naslov i jedan izgubljen dvoboj za pehar imaju Seltik, Hamburger, Steaua, Olimpik Marsej, Čelsi i Borusija Dortmund, dok su Fejenord, Aston Vila, PSV Ajndhoven i Crvena zvezda po jednom igrali finale i bili su uspješni.
Među gubitnike ovog takmičenja spada i Atletiko Madrid, koji je poražen u sva tri učešća u finalima, dok su Rems i Valensija istu sudbinu doživjeli po dva puta.
Najbolji strijelac u jednoj sezoni je Kristijano Ronaldo (17 golova). Portugalac sa 126 pogodaka predvodi listu najboljih strijelaca Lige šampiona ukupno, a za to su mu trebale 162 utakmice.
Iza njega su Lionel Mesi sa 112 (135), Raul Gonzales 71 (142), Karim Benzema 60 (112) i Rud van Nistelroj 56 (73). Holanđanina može da prestigne Robert Levandovski, koji je do sada 53 puta tresao protivničke mreže. Najviše nastupa ima Iker Kasiljas (177).
Kada su u pitanju finalne utakmice, najviše golova, čak 10, postignuto je 1960. godine, kada je Real Madrid sa 7:3 savladao Ajntraht iz Frankfurta.
Samo četiri finala Kupa ili Lige šampiona završila su se rezultatom 0:0, i to Steaua – Barselona 1986, PSV – Benfika 1988, Crvena zvezda – Olimpik Marsej 1991. i Juventus – Milan 2003. godine.
Jednom u istoriji desilo se da su odigrane dvije finalne utakmice; bilo je to 1974. godine, kada su Bajern Minhen i Atletiko Madrid igrali 1:1 (i to poslije produžetaka), a u drugoj utakmici bilo je 4:0 za Bavarce.
Samo dva puta u finalu Lige šampiona sastali su se timovi iz iste zemlje. Prvi put 1999/2000, kada su igrali Valensija i Real Madrid, i 2002/03, kada su se sastali Juventus i Milan.
Najbrži strelac u finalnim mečevima je Paolo Maldini, koji je 2005. u čuvenom istanbulskom funalu protiv Liverpula (3:3) pogodio u 53. sekundi meča, a ujedno je i najstariji igrač koji je zatresao mrežu u posljednjoj utakmici sezone – imao je 37 godina.
U večerašnjem duelu strateg Pari Sen Žermena Tomas Tuhel neće moći da računa na golmana Kejlora Navasa, a na drugoj strani Hansi Flik će da bude bez Džeroma Boatenga.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu