Banjaluka je 1926. godine već imala nekoliko fudbalskih klubova, a sve njih je predvodio popularni i afirmisani u cijeloj Vrbaskoj banovini FK Krajišnik, koji su finansirali industrijalci, imućni trgovci, a vodili viđeni ljudi iz javnog i političkog života grada.
Sa druge strane, grupa mladih trgovačkih pomoćnika željela je svoj klub. Uz fudbal kao igru na banjalučkim livadama, rijetke trenutke slobodnog vremena provodili su u kafani „Putnik“. Tu je rođena ideja da se formira Fudbalski klub Borac. Tim dogovorima prisustvovali su Mile i Brane Stefanović, Nikola i Mile Pucar, Branko i Božidar Ilić, Rudi Hiter, Mustafa Softić, Zdravko Šerbl, Savo Novaković, Žarko Vranješević, Emil Zrelec i drugi mladi Banjalučani. Mnogi savremenici tih događanja su tvrdili da je, u neku ruku, Veselin Masleša dao ime klubu.
„Ako se borite, ukoliko ćete se boriti za svoja radnička prava zašto da vam se klub ne zove Borac!“ (Veselin Masleša).
I onda 4. jula 1926. godine je održana glavna godišnja skupština. Za prvog predsjednika Borca izabran je Rudi Hiter.
Borac se zatim razvijao na ponos Banjaluke, prolazio ispadanja i povratak u elitu da bi za 94 godine osvojio brojne trofeje.
Banjalučani su tokom svog postojanja osvojili trofeje na koje su veoma ponosni Kup Jugoslavije 1988 . godine, zatim Mitropa kupa 1992, godine, dok su u BiH bili šampioni 2011. Godine (naredne sezone učestvovali u kvalifikacijama za Ligu šampiona), te osvojili Kup 2010.
U Republici Srpskoj su pet puta bili šampioni, dok su Kup podizali šest puta.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu