Rođen 1939. godine u Orovcu kod Trebinja. Studirao je na Prirodno-matematičkom fakultetu, a 1963. godine je napustio SFRJ i otišao prvo u Francusku, gdje je studirao na Tehničkom koledžu u Parizu, a potom i istoriju u Lionu.
Radio je kao inženjer u Francuskoj i SAD. Vratio se 1997. godine u Beograd. Govorio je šest jezika, a služio se latinskim i starogrčkim. Deretićeve brojne knjige bacaju potpuno novo svjetlo na svekoliku istoriju Srba.
Osnovna Deretićeva teza je bila da je kompletna istorija Srba namjerno prećutana i što je još gore falsifikovana.
U studiji “Izmišljeno doseljavanje Srba”, istoričari Jovan Deretić, Dragoljub P. Antić i Slobodan Jarčević tvrde da je doseljavanje Srba kao slovenskog plemena u VII vijeku na Balkan, izmišljotina romejskog cara Konstantina VII Porfirogenita, koji je tu tvrdnju izneo u svom djelu “De Administrando Imperio” napisanom u X vijeku.
Ovo djelo je kao knjiga izdato 1611. godine i istoričari širom svijeta smatraju ga za nepobitni dokaz da su Sloveni u VII vijeku nove ere naselili Balkansko poluostvo.
Porfirogenetovo djelo je falsifikovano i da sadrži namjerne lažne istorijske činjenice, koje je moguće “dopisao” prvi priređivač ovog djela Johanes Meursijus iz Lajpciga 1611. godine.
Istoričari prihvataju Porfirogenetovo djelo kao “svjedočenje savremenika”, iako je činjenica da je on živio trista godina kasnije od momenta kada su Sloveni nagrnuli na Balkan.
Uticaj Porfirogenetovog djela na istoričare Srba od 1611. godine pa nadalje postao je predimenzionisan.
Autori se sa pravom pitaju kako je moguće da je djelo Dubrovčanina Mavra Orbinija “Kraljevstvo Slovena”, u kom je mnogo ozbiljnije opisana istorija Srba, a koja se pojavila 1601. godine, potpuno skrajnuto od potonjih istoričara.
Orbini je kao monah benediktaskog reda imao pristup bogatoj biblioteci u Pesari, koja je kasnije pohranjena u Vatikanu. Preko 300 autora istoričara i putopisaca, svjedočilo je o “najverovatnijoj” istoriji Srba koji su se na Balkanskom poluosrvu ili Hamu nalazili vijekovima prije doseljavanja Slovena.
Vatikan je Orbinijevu istoriju proglasio za nepouzdanu i neznalačku i stavio ga u indeks istorijskih falsifikata. No, ako lažu knjige, ne lažu svetilišta, drevni hramovi i mnogobrojne crkve kasnije izgrađena na kultnim mjestima.
Drevni srpski narod se po tvrdnjama Deretića rasprostirao široko na Balkanu duž čitave Jadranske obale, preko Albanije, Bosne, Crne Gore, Makedonije, Hrvatske, sve do današnje Srbije, Rumunije i Mađarske. Ilirija, Dačija i Trakija bile su teritorije gdje je živio veliki drevni srpski narod.
Njihove teritorije su uvećali velike vojskovođe Nino Belov, Serbo Makeridov, Aleksandar Makedonski i Dušan Silni. Od 2000. godine prije nove ere do trećeg vijeka prije nove ere Drevni Srbi gospodarili su velikim teritorijama, od Jadranskog mora do Indije, od Njemačke, Rusije do Arabije.
Narod Srpski se tako rasuo po čitavom starom svijetu, uključujući svoje sjeverne pripadnike danas poznate kao Lužički Srbi. Budući da je Balkan otvorena kapija kroz koju su kroz istoriju prolazili brojni osvajački raspoloženi narodi, Srbi su često gubili svoje teritorije od strane raznih nomadskih naroda iz Azije, kasnije od Rimljana, Mongola, Bugara, Turaka.
Deretićeve knjige dokaz su da istoriju pišu pobjednici. Umjesto prave istine o Srbima, učimo u školama ono što nam je nametnuto.
Zašto se u Vatikanskoj biblioteci kriju tolike knjige o pravoj istoriji Srba? Deretić je izgleda veoma dobro znao.
Trebalo bi mu se odužiti makar spomenikom u njegovom rodnom gradu Trebinju.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu