Vakcina je napravljena u Sečenovu Moskva, gdje je Jakovljević gostujući profesor. Dekan Fakulteta medicinskih nauka u Kragujevcu je istovremeno i gostujući profesor univerziteta u Luivilu u SAD i veoma je objektivan što se tiče primjene buduće vakcine.
Što se tiče pouzdanosti vakcine, Jakovljević smatra da su Nijemci tu najpozvaniji, ali takođe i Rusi i Amerikanci.
– Imao sam priliku da sarađujem s brojnim kolegama iz svijeta koji se bave medicinskom naukom. Vrhunska medicina je svuda u svijetu na najvišem tehnološkom stepenu i ne treba imati predrasude ko je tu bolji, da li su to Amerikanci, Rusi, Kinezi, Evropljani. Svi su sposobni da prave čudesne lijekove. Organizujući tokom godina brojne međunarodne skupove upoznao sam veliki broj stručnjaka iz cijelog svijeta. Tako sam dobio ponude da budem gostujući profesor u SAD i Rusiji. Ključni momenat u razvoju saradnje s američkim kolegama je bio odlazak jednog od mojih najbližih saradnika, Nevene Jeremić, u Luivil na postdoktorsko usavršavanje početkom 2016. godine. Šta je ta mlada dama uradila za dvije godine boravka u SAD ne može se tako lako opisati. Otvorena su vrata dalje saradnje, dobijena je oprema na poklon, brdo hemikalija, a ona i ja smo izabrani za tzv. Adjunct Professore, čime smo stekli mogućnost da budemo mentori u okviru njihovog univerziteta. Ovo je bio osnov za sprovođenja zajedničkog programa doktorskih studija iz fiziologije, koji smo razvili s Univerzitetom u Luivilu. Već sada se nazire razrada novih perspektiva u saradnji s američkim univerzitetima. Nekako u isto vrijeme se pojavilo interesovanje najstarijeg medicinskog univerziteta u Ruskoj Federaciji, „I.M. Sečenov“ iz Moskve, za naš rad, zahvaljujući našem prijatelju prof. Sergeju Boljeviću, koji je pružio ruku saradnje s ovom prestižnom visokom školom. Za razliku od zapadnog svijeta, gdje je obično početak saradnje impresivan, a kasnije shvatate da oni uvijek žele da budu uvijek u blagom dobitku, sa slovenskom braćom je malo drugačije: treba vremena da se stekne njihovo povjerenje, ali kada ga steknu, mogućnosti su neslućene. U Moskvi je prepoznat naš kvalitet i potencijal i oni nas od tada shvataju kao ravnopravnog partnera, koji može mnogo da im pomogne da prevaziđu neke barijere koji se pred njih postavljaju. Od 2017. godine sam i njihov profesor, sa sve većim i interesantnijim obavezama, kao što su: rad s poslijediplomcima, držanje naučno-popularnih predavanja, uz redovna predavanja za njihove studente. Drago mi je da je njihova vakcina “Sputnik” prva koja kreće u komercijalnu upotrebu u borbi protiv korona virusa. Ne treba ni da pominjem da je saradnja s većinom evropskih zemalja, pogotovu iz centralne Evrope, vrhunska i krajnje prijateljska. Jednostavno, pokušavamo da sa svima sarađujemo na ravnoj nozi i da na taj način budemo pravi reprezent naše zemlje, koja ima u nauci neslućeni potencijal. Mi, praktično, pokušavamo da u svom domenu uradimo što radi i naš predsjednik Aleksandar Vučić, a to je da sa svima razgovaramo na prijateljskom i ravnopravom nivou. A za to je potrebna vjera u sebe i svoje kvalitete. Polazimo od jedne činjenice da je najveći stepen patriotizma da svako od nas uradi svoj posao najbolje što zna. A naš posao je edukacija studenata, bavljenje naukom i prezentacija naučnih rezultata – kaže doktor Jakovljević.
Nastavak gradnje Centra izvrsnosti
Centri izvrsnosti u Kragujevcu će uskoro dobiti svoju zgradu s najmodernijom medicinskom opremom za naučna istraživanja. Ovaj projekat podržala je Evropska investiciona banka i uskoro kreće nastavak radova.
Ovakve Centre izvrsnosti, naravno, prepoznalo je i Ministarstvo nauke, prosvjete i tehnološkog razvoja Srbije, jer će to biti prvi veliki naučni centar tog tipa u regionu urađen po svjetskim standardima. Medicinska oprema i labaratorije će biti opremljene po najvišim tehnološkim standardima sličnih centara u SAD, Evropi, Rusiji, Japanu.
Cilj je da se u vrhunski opremljenim Centrima izvrsnosti zaposle perspektivni mladi naučnici iz Srbije, a posebno oni koji imaju želju da se iz inostranstva vrate u domovinu. Njima će pomagati strani eksperti iz svih oblasti medicine. Dekan Fakulteta medicinskih nauka u Kragujevcu Vladimir Jakovljević jedan je od onih koji je u operativnom timu nastavka ovog projekta.
– Sa izgrađenim Centrima izvrsnosti u Kragujevcu Srbija će postati ozbiljna zemlja na mapi svjetske medicinske nauke. Projekat Centra izvrsnosti u Kragujevcu započet je na inicijativu našeg slavnog genetičara Miodraga Stojkovića. On je želeo da se u Kragujevcu napravi prva ovdašnja banka matičnih ćelija. Pored in vitro fertilizacije, koja je prva asocijacija kada se pomene banka matičnih ćelija, ovo je svojevrsna šansa da se razvije naučno-istraživački i terapijski centar, koji bi omogućio da se i u našoj zemlji mogu liječiti opasne bolesti poput kancera, povreda kičmene moždine, srčane insuficijencije, da se uđe u suštinu nasljednih bolesti. Osim Stojkovića, imamo veliki broj mlađih naučnika na našem fakultetu koji objavljuju svoje radove u stručnim publikacijama širom svijeta, zbog čega se visoko kotiramo na Šangajskoj listi. Ukoliko se Centri izvrsnosti razviju na pravi način u saradnji s Kliničkim centrom, pacijenti iz cijelog regiona će imati benefit. Postojaće mogućnost da se liječe neke bolesti zbog kojih su ljudi putovali u inostranstvo i plaćali paprene cijene za terapije i liječenje. Upravo je naša želja da, u skladu s idejama našeg predsjednika, spriječimo dalji odliv mozgova iz Srbije, a da našu zemlju učinimo medicinski jakom evropskom zemljom – kaže doktor Vladimir Jakovljević.
Međunarodna saradnja
Dekan fakulteta medicinskih nauka u Kragujevcu je sarađivao s najugledijim imenima iz svijeta, a na njegovom fakultetu veliki je broj gostujućih profesora i studenata iz EU. Organizator je najvećeg broja naučnih skupova s područja medicine u Srbiji.
– Cijela priča koja je dovela do izuzetne međunarodne saradnje, koju sam zajedno sa svojim starijim i mlađim saradnicima ostvario u posljednjih 15-ak godina, počela je krajem prošlog vijeka, mojim učešćem u organizacijama različitih naučnih skupova. Ta strast mi je, dijelom, i u genima, jer je moja majka, sada penzionisani profesor univerziteta, u toku svoje karijere stalno organizovala seminare i prezentovala svoje naučne radove na njima. Kao veoma mali sam to gledao, a ponekad i učestvovao, tako da mi je to davnih dana „ušlo u krv“. Prvi veliki naučni skup u čijoj sam organizaciji neposredno učestvovao je bio Nacionalni kongres patologa 2000. godine, kada me je prof. Snežana Jančić uzela za sekretara organizacionog odbora. Od tada svake godine smo, najviše prof. Dragan Đurić, moj mentor, a sada naučni partner, organizovali bar po jedan naučni skup u našoj zemlji sa značajnim međunardonim učešćem. U početku smo to radili zahvaljujući velikom entuzijazmu, dovijajući se na različite načine. Ja sam, nerijetko, uključivao u organizaciju svoju suprugu Biljanu, koja govori bolje engleski od mene, tako da možete zamisliti koliko su naši porodični trenuci trpile tu moju strast prema organizaciji naučnih skupova. Ti skupovi su bili prilika da predstavimo svoje rezultate međunarodnoj stručnoj javnosti i time polako počnemo da bivamo prepoznati na mapi evropske i svjetske fiziološke nauke. Možda jedna od prelomnih godina u mom profesionalnom životu je bila 2005, kada su ove naše aktivnosti dobile institucionu podršku mog matičnog fakulteta i Vojnomedicinske akademije, koja je, doduše, nagovijestila podršku još dvije godine ranije. Od tada je svaki naš sljedeći naučni skup imao i elemente grandioznosti, počev od kvaliteta naučnih radova, preko nivoa inostranih učesnika do fenomenalnog socijalnog programa. Na taj način smo pokušali da našu zemlju predstavimo u što boljem svjetlu. Te godine se pojavio i naš budući veliki „guru“, prof. dr Naranjan Dhalla, čovjek koji je, de fakto, od tada moj najveći učitelj. Inače, radi se o globalnom lideru u oblasti kardiovaskularnih nauka, koji je prepoznao potencijal naše nauke i moj lični i od tada mi nesebično pomagao. Nakon međunarodnog prepoznavanja, počeo je da raste broj mladih ljudi koji su se zainteresovali za ovakav tip istraživanja i saradnju sa mnom. Prvi od njih, po stažu najstariji, a, inače, po godinama mladi divni čovjek je sadašnji profesor, Vladimir Živković, koji je prvi izdržao veoma jak tempo koji zahtijeva saradnja sa mnom. On i danas predstavlja, sportskim rječnikom, onog koji „drži svlačionicu“ i koji je najzaslužniji za predivnu atmosferu koja vlada u našem timu, a koji je u međuvremenu narastao na preko 25 mladih, dobrih, pametnih, vrijednih, lijepih ljudi koji svakog dana rade kao jedan. Paralaleno s tim je rastao broj međunarodnih kontakata, gdje je naš rad prepoznat na svim stranama svijeta. To je prouzrokovalo sve veći broj mojih pozivnih predavanja širom svijeta, a kasnije i odlaske na usavršavanja mojih najbližih saradnika. Svi oni su proveli ili će provesti jedan dio svog studijskog usavršavanja negdje u inostranstvu. Na sreću ove zemlje i moju ličnu, oni su se svi vratili nazad da svoja stečena znanja prenesu na mlađe generacije i nastave svoj rad u zemlji Srbiji, bez obzira na razne unosne ponude koje su imali – kaže na kraju razgovora doktor Vladimir Jakovljević.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu