To je navedeno u Informaciji koju su pripremili klubovi poslanika vladajućih partija u Republici Srpskoj za posebnu sjednicu Narodne skupštine koja je zakazana za ponedjeljak. U njoj je detaljno obrazloženo zbog čega je pomenuta Rezolucija sporna za Srpsku i zbog čega parlament treba da je odbaci.
Kakom kažu, naprihvatljiv je i sam naziv Rezolucije „budući da kvalifikuje fašističke režime i pokrete kao agresore, a ne NDH, koja je zvanično provodila sistematsko iseljavanje, pokrštavanje i ubijanje Srba“.
-U Rezoluciji se pominje značajan broj žrtava iz BiH, što predstavlja beskrupulozno izvrtanje istorijskih notornih činjenica, ako se uzme u obzir da BiH u to vrijeme nije ni postojala, već samo NDH. Navođenje Bošnjaka kao žrtava u to vrijeme, predstavlja još jedan pokušaj revizionizma, ako se uzme u obzir da su stradalnci Srbi, Jevreji, Romi i antifašisti, a Bošnjaci kao nacija u to vrijeme niti su postojali, niti se pominju u bilo kojem istorijskom spisu ili dokumenatu iz tog vremena. Konačno, nenavođenje genocida nad srpskim narodom, koji je bio nosilac antifašističke borbe i kao takav je podnio najveće žrtve za oslobođenje svih zemalja u regionu, predstavlja krajnji pokušaj revizionizma koji nema nikakvo istorijsko uporište piše u dokumentu.
Dalje se navodi hronologija i karakter Drugog svjetskog rata, a akcentom na srpske žrtve. Preciznije, sa stvaranjem Nezavisne Države Hrvatske (NDH) je započelo masovno i brutalno uništavanje srpskog naroda na prostoru koji je obuhvatila ta klero-fašističke tvorevina, a obuhvatila je tadašnju Banovinu Hrvatsku i prostor današnje BiH, ukupno blizu 100.000 kvadratnih kolometara. Autori se pozivaju na Njemačke podatke iz aprila 1941. koji pokazuju da je u cijeloj NDH bilo oko 6.285.000 stanovnika od čega je bilo Hrvata oko 3.300.000 (52,5 odsto), Srba oko 1.925.000 (30,62 procenta), muslimana oko 700.000 (9,46 odsto), dok je ostatak otpadao na druge nacionalnosti.
-Osnovni cilj NDH bio je učvrstiti granice noformirane hrvatske države na Drini, ali to je bilo moguće postići samo ako bi se prostor od Jadranskog mora do Drine u potpunosti očistio prvenstveno od pravoslavnih Srba, a zatim i od Jevreja i Roma, a muslimani u BiH proglasili Hrvatima, to jest, preciznije za „cvijeće hrvatskog naroda“. Taj genocidni plan, uništenja skoro trećine stanovništva te države, trebalo je ostvariti na dva načina: fizičkim genocidom (jednu trećinu Srba u NDH ubiti, a jednu trećinu protjerati u Srbiju) i duhovnim genocidom (jednu trećinu Srba prevesti u katoličanstvo) – piše u Informaciji.
Prema nekim istorijskim podacima, NDH, koja je imala skoro šest miliona stanovnika, za nekoliko mjseci brojala je između 500.000 i 700.000 žrtava. U djelu „Zločini Nezavisne Države Hrvatske“ se navodi da su ti zločini ostavljali bez daha i njemačke i italijanske oficire, do te mjere da ih opunomoćeni Hitlerov general u NDH Glez fon Horstenau, ocijeni kao „divljanje neljudskih sadista“. Posebno poglavlje kratkotrajne, ali uopšte po ljudsku civilizaciju žalosne pojave NDH, predstavljaju masovni zločini nad srpskom djecom, koja su ubijana na najsvirepije i ljudskom umu neshvatljive načine.
-Još jedna karakteristika zločina genocida nad srpskim narodom u BiH u Drugom svjetskom ratu, jeste brojno pristajanje muslimana u BiH uz ustaški režim. U onim dijelovima BiH gdje uopšte nije bilo Hrvata ili ih je bilo veoma malo, muslimani su činili okosnicu ustaškog režima i učestvovali u brojnim zločinima nad srpskim narodom – tvrde oni koji su zatražili održavanje posebne sjednice NSRS.
Kako kažu, planski progon Srba sa prostora NDH počeo je već u junu 1941. godine, a bio je usko vezan sa njemačkim progonom Slovenaca u Srbiju i NDH. Plan je bio da se 260.000 Slovenaca protjera i naseli u NDH, a da se istovremeno 260.000 Srba protjera u Srbiju i Crnu Goru. Osim toga, jedan dio srpskog stanovništva iz NDH bježao je na različite načine ispred ustaškog terora u Srbiju i Crnu Goru ili čak u italijansku okupacionu zonu, gdje su, da apsurd bude veći, od Italijana često dobijali utočište i zaštitu od svojih prvih komšija, hrvatskih i muslimanskih ustaša.
-Sramna uloga jednog dijela hrvatskog rimokatoličkog klera u Drugom svjetskom ratu, osim toga što su bili direktni podstrekači pa čak i izvršioci masovnih zločina nad srpskim civilnim stanovništvom, ogleda se i u nasilnom pokatoličavanju pravoslavnog življa, posebno male djece čije su roditelje ustaše prethodno pobile. Nije poznat broj pravoslavne djece, žena i ljudi u BiH koji su na ovaj način prevedeni na katoličanstvo, ali je poznato da mnogima od njih čak ni to nije bila sigurna zaštita od ustaškog noža. O masovnom nasilnom pokrštavanju srpskog pravoslavnog življa, pod prijetnjom smrću, svjedoče brojni dokumenti – piše u Informaciji za Narodnu skupštinu.
Dalje se navodi da su, po ugledu na svoje nacističke uzore, ustaše odmah po uspostavljanju NDH, počele da formiraju i koncentracione logore za Srbe, Jevreje, Rome i antifašiste iz reda drugih naroda. Da bi što brže i što efikasnije uništili prvenstveno Srbe, a zatim i Jevreje i Rome sa prostora NDH ustaške vlasti su već u prvim mjesecima svoje vlasti počele sa osnivanjem koncentracionih logora: „Danica“ u Koprivnici, Kerestinec, Lepoglava, Kruščica, Caprag, Lobor Grad, Sisak, Jastrebarsko, Tenje, Slano, i Đakovo, kao i najveći i najstrašniji sistem ustaških logora Jasenovac – Stara Gradiška.
– Broj žrtava ustaškog logora Jasenovac nikada neće biti ni približno ustanovljen. Zemaljska komisija Hrvatske za utvrđivanje zločina okupatora i njihovih pomagača, koja je prva vršila ispitivanja u logoru Jasenovac, ustvrdila je da je u periodu postojanja logora od 19. avgusta 1941. do 23. aprila 1945. u njemu ubijeno između 500 i 700 hiljada ljudi, žena i djece, daleko najviše Srba. Narodna skupština Republike Srpske i institucije RS ne smiju dozvoliti reviziju istorije koja bi dovela do udaljavanja srpskog naroda kao jedinog slobodarskog naroda. Narodna skupština i institucije RS imaju obavezu da čuvaju sjećanje na žrtve srpskog naroda i u tom smislu obavezuje sve predstavnike u institucijama Republike Srpske i BiH da u svojim aktivnostima njeguju istinu i antifašističke vrijednosti srpskog naroda. Imajući u vidu sve navedeno, Narodna skupština RS treba da odbaci Rezoluciju – navedeno je u Informaciji za poslanike.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu