Velika Britanija, Francuska, Holandija, Belgija, Španija, Italija i Portugal imaju viševijekovnu rasističku prošlost koja se proteže sve do danas, ali vijesti o čestim rasnim konfrontacijama, nasilju i diskriminaciji koje stižu iz SAD, učinile su da se na Starom kontinentu gotovo potpuno ignorišu slični izlivi rasne netrpeljivosti, nasilja i neravnopravnosti, piše Gardijan.
Iako policijska brutalnost i rasna netrpeljivost nisu američki specijalitet, mnogi Evropljani smatraju da je rasno motivisano nasilje “američki specijalitet” i doživljavaju to kao konstantu političke, ekonomske i kulturne neravnopravnosti u američkom društvu, plamen koji se nikada ne gasi, a povremeno se i reasplamsava.
Takva Amerika je za mnoge Evropljane simbol nasilne vladavine bijele elite i supremacije njenih centara moći Bijele kuće i Kapitol hila, praćene neravnopravnom raspodjelom i prikrivenom uzurpacijom vlasti i novca.
Amerika je živ primjer demokratije u konstantnoj krizi koju najefektnije ilustruju medijski izvještaji i slike sa bezličnim kordonima naoružanih policajaca koji terorišu svoje građane, ocjenjuje londonski Gardijan.
U tom kontekstu i brutalno policijsko ubistvo Afroamerikanca Džordža Flojda u Mineapolisu nije samo ubistvo, već i metafora, primjećuje autor teksta, te primjećuje da je francuski grof de Tokvil, diplomata i istoričar bio djelimično u pravu kada je napisao da “…ni jedan Afrikanac nije slobodnom voljom došao na obale Novog svijeta”, jer je propustio da doda da je svaki Afrikanac stigao do obala Amerike kao žrtva evropskog robovlasničkog kolonijalizma i rasizma.
Američki i evropski rasizam su isprepletani, ali najviše se razlikuju po tome što je Evropa praktikovala najstrašnije oblike rasizma – robovlasništvo, kolonijalizam i segregaciju – van svojih granica, dok je Amerika rasnu netrpeljivost i segregaciju praktikovala i odnjegovala sve do današnjih dana unutar sopstvenih nacionalnih granica.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu