Poslanik te partije Miloš Nikolić rekao je da na osnovu 80 odsto obrađenog uzorka Đukanović ima više od 54 odsto glasova.
On je ocijenio da je riječ o “velikoj i istorijskoj pobjedi u kampanji u kojoj je Đukanović bio sam protiv svih”.
Nikolić je najavio da će se Đukanović uskoro obratiti iz stare zgrade Vlade.
Milo Ðukanović je pobjedom na današnjim predsjedničkim izborima u Crnoj Gori obezbijedio sebi još pet godina vlasti, što će ga definitivno svrstati u red lidera sa najdužim stažom na najvišim državnim funkcijama.
https://youtu.be/dvlv7OmabuY
Njegova pobjeda na ovim izborima ni za koga nije iznenađenje, a veliki broj građana Crne Gore smatra ga najvećim Crnogorcem poslije Kralja Nikole. Ðukanović je, naime, u sedam mandata bio premijer Crne Gore, a ovo će mu biti drug mandat na poziciji šefa države.
Hroničari su još davno zabilježili da je Ðukanović relativizovao i svojevremenu opasku uglednog političara bivše SFRJ, Vladimira Bakarića, koji je rekao da nije dobro da bilo koji političar, osim Tita, na jednoj funciji bude duže od osam godina.
U nekoliko navrata Ðukanović se povlačio sa funkcije i ostajao samo lider stranke (DPS), koja je neprestano na vlasti od njenog osnivanja 1990.
I na ove izbore je izašao samo kao lider DPS, mada analitičari smatraju da je “vlast uvijek tamo gde je on”.
U kampanji je obećao bolji život građanima, ali i da će mu prioriteti biti identitet i suverenitet Crne Gore.
Iako su nerijetko neki mediji predviđali da njegova budućnost neće biti tako svjetla, prognozirajući mu sudbinu nekadašnjeg hrvatskog premjera Iva Sanadera, drugi su smatrali da je samo dobar taktirčar.
Taktika ili ne, Ðukanović je dobio još jedan petogodišnji mandat i definitivno postao neprekisnoveni crnogorski vladar.
Inače, porijeklom je iz ugledne nikšićke porodice koja ima “vladarsku tradiciju”.
Otac Radovan bio je sudija i istaknuti komunistički funkcioner, a predak Blažo, po kome je Milo nazvao svog sina, bio je u vrijeme Kraljevine Jugoslavije ban Zetske banovine, a tokom rata gospodar Crne Gore, Boke Kotorske i Sandžaka kao general četničkih snaga koje su se borile na tim prostorima.
Ðukanović je studirao ekonomiju, ali upućeni tvrde da mu je u karijeri možda više pomoglo “neformalno obrazovanje” koje je stekao tokom studentskih dana dok je, noseći vreće s brašnom i fizikališući za džeparac, upoznavao mentalitet i zakone ulice.
Brz, okretan, vješt govornik
Brz, okretan, vješt političar i još vještiji govornik, težak protivnik o kome su čak i strani ambasadori, izlazeći iz njegovog kabineta, priznavali da ih je “opio rečima”, uspio je da se od 1996. godine nametne kao pouzdan partner SAD i NATO, ali i da istovremeno ostvari veliko bogatstvo sebi i porodici, što su potvrdile I neke Forbsove liste najbogatijih u zvestu.
Njegove zasluge za Crnu Goru su nesporne uveo je državu u NATO u ljeto prošle godine, doveo je pred vrata EU, obnovio je državnost I sačuvao političku stabilnost.
Partnerstvo sa Vašingtonom ostvario je pred ulazak u obračun sa Slobodanom Miloševićem, kome je bio vjeran saveznik i zahvaljujući kome je 1991. prvi put postao premijer, najmlađi u Evropi (29 godina).
Nije baš naklonjen medijima i ne voli nezgodna pitanja.
“Mrlja” u Ðukanovićevoj karijeri je, smatraju analitičari, dubrovačko ratište tokom 1991. godine, a njegova odbrana je da on nije izdavao nikakva naređenja.
Njegova vlada priznala je jednostrano proglašenu nezavisnost Kosova i Metohije, 9. oktobra 2008. godine, dan nakon što je u Generalnoj skupštini UN to pitanje stavljeno u nadležnost Međunarodnog suda pravde.
Tim potezom Ðukanović je definitivno “dodao so na nezalečenu ranu” Srbiji stvorenu crnogorskim osamostaljenjem.
Odnosi Crne Gore i Srbije danas su uznapredovali i bolji su nego ikad,
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu