Donald Tramp najvjerovatnije neće dijeliti njihovu sudbinu. Igrom ironije, ono što bi trebalo trajno da naruši Trampovu reputaciju, zbog kombinacije dobrog tajminga i jedinstvene prirode njegovog predsjednikovanja može vrlo lako da postane njegovo najjače oružje.
Najvažnija razlika između Trampovog impičmenta u odnosu na prethodna dva je što se ovog puta proces odvija usred njegove kampanje za predsjedničke izbore 2020. godine. Može se činiti da je kandidovanje za reizbor u trenutku kada Predstavnički dom i Senat odlučuju o opozivu samoubilačka misija, ali za čovjeka čija je cijela politička karijera praktično bila viralna kampanja protiv političkog establišmenta, taj rizik bi mogao da donese neočekivanu korist.
Nakon što je već provela četiri godine u Bijeloj kući, većina predsjednika bi morala debelo da se pomuči da održi svoj imidž populističkog autsajdera, ali kontinuirano odbijanje Vašingtona da ga prihvati Trampu je već odradilo pola posla.
Trampov politički uspon i vladavinu obilježila je stalna borba sa osporavanjima, napadima političkih protivnika i kritički nastrojenim medijima koji su jedva čekali njegov pogrešan korak. Ali iza njegovog šokantnog dolaska na vlast 2016. godine stoje upravo oni koji su se nad time najviše zgražavali ankete su pokazale da je sve više glasača prelazilo na njegovu stranu što su ga mediji više satanizovali.
Kao medijska ličnost Tramp je odlično znao da medijski napadi nisi opasnost već šansa, a nema sumnje da će na sličan način iskoristiti i buru koja će uslediti nakon impičmenta. Većinski republikanski Senat gotovo izvjesno će glasati u njegovu korist, a sa svakim narednim javnim podsjećanjem na optužbe za zloupotrebu moći i opstrukciju, on će imati više povoda da sebe predstavi kao žrtvu “zlih demokrata koje ga bezrazložno gone”.
Sa takvom kampanjom već je uveliko počeo – tokom jučerašnjeg glasanja Predstavničkog doma Tramp je objavio 45 tvitova u kojima je impičment nazvao “maršom samoubistva”, a demokrate “lude Nensi Pelosi” lovcima na vještice koji se ne obračunavaju sa njim, već sa američkim narodom.
Takođe, u skupljanju dragocjenih političkih poena Trampu pomaže i to što se ovaj impičment dešava u trenutku kada američka ekonomija i berza pokazuju istorijsku snagu. Nakon godina stagnacije, ekonomija raste, a nezaposlenost pada.
Impičment predsjednika Ričarda Niksona odvijao se tokom teške ekonomske krize, za razliku od Klintonovog koji je bio usred ekonomskog procvata. Takve istorijske okolnosti, podseća CNBC, doprinijele su tome da Klinton ostane da vlada do kraja svog mandata, dok je Nikson dao ostavku i prije nego što su Predstavnički dom i Senat stigli da daju svoj sud.
A šta je sa čistom sramotom koju donosi impičment? Da li je ona dovoljna da stavi tačku na nečiju političku karijeru?
Možda bi i bila, da ne govorimo o čovjeku koji je došao na vlast iste godine kada su objavljeni snimci iz emisije “Akses Holivud” u kojima on na najvulgarniji način govori o “zavođenju” žena protiv njihove volje. Ti snimci su sadržali vjerovatno najsramotnije izjave koje je izgovorio bilo koji predsednički kandidat.
Ako je jedna stvar postala jasna tokom Trampove kratke i burne vladavine, to je da sramoćenje nije efikasan način da se on politički porazi.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu