U isto vrijeme, broj osoba zaraženih kovidom-19 ako ne raste onda stagnira, baš kao i broj preminulih i onih koji se na respiratoru bore za život.
Epidemiološka situacija u našoj državi daleko je od povoljne, pandemija korona virusa traje već godinu dana, a sa njom i strah, iščekivanje, tzv. nova normalnost i – inat. Kada sagledate sve ove činjenice i želite da eliminišete “uljeza”, prvo što pomislite je da tu nema mjesta inatu.
Ipak, postoje i oni koji uprkos svemu žele da se provesele, popiju piće u nekom lokalu, sednu i okupe se sa prijateljima kao nekada… Ali, dok većina strpljvo čeka da “oluja prođe”, dotle su neki nestrpljivi, pa rizikuju ne samo da budu kažnjeni, već i da se zaraze i prenesu korona virus članovima svojih porodica.
Na pitanje da li je samo riječ o čuvenom srpskom inatu i koji su koreni ovakvih potreba odgovara Aleksandra Janković, klinički psiholog, pišu Novosti.
Prema njenim riječima, ovakva pojava karakteristična je za ljude koji su dugo izloženi nekoj ozbiljnoj frustraciji.
– Nismo mi tu unikatni, tzv. korona žurke se pojavljuju u velikom broju zemalja, i to je karakteristično kada smo u ovakvoj frustraciji čiji se kraj ne vidi i ne postoji vremensko ograničenje kada će život krenuti normalnim tokom – kaže psiholog Aleksandra Janković.
– Kod nekih ljudi to izaziva bes i manje straha za razboljevanje, pa čak ih i kazne ne uzbuđuju – objašnjava Janković i dodaje da oni koji su na takvim žurkama svakako to sebi mogu da priušte u finansijskom smislu.
Aleksandra Janković smatra da se radi o revoltu prema svemu što nas ograničava i što samim tim minimizuje naše individualne i hedonističke potrebe.
Janković ukazuje i na to da se ovakva vrsta otpora pojavljuje u raznim okolnostima, i da je samo pitanje vremena kada će se i ko dosetiti na koji način se može prekšiti nešto što je pravilo. Ona, takođe, ističe i činjenicu da je u Srbiji takva potreba izraženija zbog specifičnog mentaliteta.
Ne vide svi vezu između prekršaja i ugrožavanja tuđeg zdravlja
Janković vjeruje da kod učesnika žurki postoji doza kajanja, ali da oni ipak nemaju ideju da su time ugrozili nekog drugog.
– U njihovim glavama ne postoji veza između prekršaja i toga da se neko razbolio – navodi psiholog i to objašnjava činjenicom da su se razboljevali i ljudi koji su se čuvali.
– Jednostavno nisu u stanju da sagledaju bilo čiju bolest kao posljedicu svojih aktivnosti. Za njih je to nešto udaljeno i ostaje na nivou brojki i strašnih slučajeva koji se dešavaju nekom drugom – objašnjava Janković.
Manji broj čak i mladih ljudi koji su i te kako buntovni i imali su iskustva u porodici bolesti roditelja ili bližnih je učesnik takvih žurki, zato što postoji potpuno realna svijest o tome da sopstvena neodgovornost može da ugrozi one koje vole.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu