Izjava legendarnog i uvijek iskrenog trenera Lids Junajteda Marsela Bijelse oslikala je neslavan pokušaj 12 klubova da formiraju Evropsku superligu.
Razlozi za formiranje novog takmičenja su jasno ekonomske prirode. Od 12 klubova koji su bili inicijatori osnivanja Superlige čak njih 10 je među najzaduženijim u ovom momentu. Klubovi su i ranije kuburili sa dugovanjima, zbog prevelikog trošenja, a novac izdvajan za pojačanja prevazilazio je ekonomsku isplativost.
Situacija se dodatno pogoršala pandemijom korona virusa. Bez prihoda od ulaznica, turista koji su posjećivali stadione, kupovali suvenire, velikani evropskog fudbala su bili prinuđeni da se dogovaraju sa fudbalerima oko smanjenja primanja. Ni ta mjera nije dala rezultat, pa je jasno da je pokušaj formiranja Superlige u suštini bio potez koji je klubovima trebao da donese neophodan „svjež kapital“ kako bi barem malo pokrili dugovanja koja su iznosila čak 6.5 milijardi evra(trenutno najviše duguju Totenhem i Barselona).
Prihod od JP Morgana, te TV prava uveliko bi nadmašio novac koji klubovi dobijaju od takmičenja u Ligi šampiona, a atraktivnost rivala trebalo je da donese dodatni proboj na tržišta Azije i Amerike. Zatvorena liga koja svake srijede donosi mečeve velikana lako bi se prodala na ovim tržištima. Liverpul je u godini kad je bio šampion Evrope dobio 115 miliona evra, dok bi sad da je zaživjela Superliga dobio u startu 350 miliona. Ali čak ni taj novac nije dovoljno da se pokrije veći dio troškova igračkog kadra.
Uz to većina ovih klubova je izgradila nove stadione ili je u fazi renoviranja postojećih što donosi ogromne troškove. Međutim, čak ni u toj situaciji oni ne žele da se odreknu pojačanja i spremni su da idu u dodatna dugovanja, tako da cinično zvuči izjava Florentina Pereza kako će i „mali klubovi“ imati koristi od Superlige, jer da je ona napravljena sigurno bi samo dodatno produbila jaz i ekonomske razlike.
Međutim, odgovor Evropske fudbalske federacije UEFA i Svjetske federacije FIFA je bio strahovit! Prijetnje zabranom igranja u evropskim takmičenjima, ucjenama da igrači neće moći da igraju za reprezentacije, uz želju navijača da fudbal mora da ima sportski aspekt i da se plasman u Ligu šampiona mora zaslužiti na terenu donio je sunovrat ove ideje.
Jasno je međutim da je i kod UEFA I FIFA u pitanju interes. Čelnici ovih organizacija se nisu željeli odreći svog dijela finansijskog kolača i da je tu u pitanju čuvanje stečenih pozicija i lako zarađenog novca, te velikih plata. Slikovito je to opisao trener Intera Antonio Konte da i UEFA mora da se odrekle većeg dijela novca i da nije u redu da klubovi koji stvaraju prihod dobijaju smao 30 odsto konačne sume, dok se ostatak troši netransparentno i na plate brojne administracije.
UEFA je nedavno predstavila novi model Lige šampiona koji paradoksalno najveću korist donosi upravo opet onim najbogatijima koji su se najviše bunili oko prihoda. Povećanje broja utakmica donijeće veće prihode, te veći broj atraktivnih mečeva dok će oni sporadični slučajevi ulaska klubova iz siromašnijih zemalja (Crvena zvezda, Dinamo, Slavija) koristiti kao dokaz da se eto može uspjeti u namjeri da se uđe u ovo takmičenje. Ti mečevi međutim gledajući globalno ne donose željenu gledanost i sama UEFA će ići u pravcu da što više oteža njihov ulazak u elitno takmičenje.
UEFA je lako odbila prvi nalet bogatih klubova međutim sigurno je da oni neće odustati, jer žele da upravo oni raspolažu novcem koji stvaraju njihovi igrači na terenu.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu