Nije tako izgledalo u decembru. Dan nakon nasilnih demonstracija u Parizu, francuski predsjednik je procijenjivao štetu na Trijumfalnoj kapiji, koju su demonstranti oštetili i na kojoj su ispisali svoje slogane.
Makron je bio kamenog izraza lica dok je pozdravljao policajce, a nekoliko demonstranata ga pozivalo da stupi sa mjesta predsjednika. Napustio je mjesto dešavanja bez zvaničnog saopštenja. Šteta je govorila sama za sebe.
Taj kišoviti dan izgledao je kao najniža tačka Makronovog mandata. Lider koji je nekada obećavao, otputovao je na samit G20 u Buenos Ajresu, samo da bi po povratku otkrio da je najznačajniji spomenik Francuske oštećen, kao i da je desetine luksuznih butika sravljeno sa zemljom, piše Blic.
A to je tek bio početak. Tokom narednih nekoliko dana Makronova popularnost se dodatno srozala. Grupa demonstranata u južnoj Francuskoj je čak simulirala njegovo pogubljenje na giljotini, dok je druga provalila u ministarstvo sa viljuškarima.
Sa ovakvom pozadinom, postalo je moderno proglašavati Makrona, kao politički fenomen, gotovim. “Fajnenšel tajms” je čak upozorio demokrate da je ovo lekcija koju bi trebalo da nauče. Lokalni mediji su ga čak opisali kao “pusti san uticajne Francuske”. Ipak, te poruke previdjele su neke krucijalne stavke francuskog političkog života.
Na prvom mjestu, uprkos bijesu uperenim protiv njega, Makron nije prisiljen da napusti funkciju prije isteka mandata 2022. godine. Zaštićen institucijama Pete republike, koje osiguravaju bezbjednost iznad svega, i činjenici da njegova partija ima apsolutnu većinu u Narodnoj skupštini, ima najviše tri godine da ispravi stvari. To je dugo vrijeme u eri tviter-diplomatije, hiper-promena i konstantnih prekida.
Na drugom mjestu jeste da bi pokret “žutih prsluka” koji nema određenog vođu, organizaciju ili jedinstvenu agendu – mogao lako da se preokrene u odgovornost Makronovih protivnika. Predsjednik bi u tom slučaju, paradoksalno, izašao kao pobjednik.
To je upravo ono što se dešava. Prošle srijede je Ingrid Levavaser, tridesetjednogodišnja medicinska sestra i član “žutih prsluka”, objavila je da će biti na vrhu liste od deset kandidata za izbore za Evropski parlament u maju.
Nekoliko sati kasnije, ankete su mjerile koliku bi podršku mogla da dobije ta grupa na predstojećim izborima. Rezultat je pokazao svega trinaest odsto, ali dovoljnih da ih stavi na mjesto treće najpopularnije partije u Francuskoj.
Dok je Makronova centralna partija “Republika” izgubila nekoliko poena u scenariju “žutih prsluka”, prave žrtve su ispali političari koji su najglasnije slavili demontracije protiv establišmenta – Marin Le Pen i Žen Luk Melanšon (oboje kandidati na posljednjim predsjedničkim izborima).
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu