Crvena zvezda je na startu takmičarske sezone djelovala prilično “mršavo”. Sama igra nije bila tema pretjeranih kritika, ekipa koju je tada vodio Vladimir Jovanović uspjevala je da pruži otpor i “na krv i nož” igra sa najvećim ekipama Evrope. U nekoliko navrata su favoriti bili na koljenima, crveno-bijeli su imali sve u svojim rukama, ali je nedostajalo ono najbitnije iskustvo.
Talentovani stručnjak imao je maksimalnu slobodu tokom ljeta oko sastavljanja rostera, a čini se da je, isprva, urađen prilično skroman posao. Nemanja Nedović i Ben Bentil stigli su kao dokazani evroligaški igrači, i pružili su ono što se od njih očekivalo, ali su se u zapećku nerijetko nalazili Filip Petrušev, Hasan Martin, Džon Holand, pa i Džejlen Adams, koji je u međuvremenu i napustio Mali Kalemegdan.
A nedugo nakon toga napustio ga je i Vladimir Jovanović. Kap koja je prelila čašu i natjerala rukovodstvo Crvene zvezde da krene u potragu za novim trenerom bio je prilično bolan poraz od Zadra na domaćem parketu, koji je bio kulminacija klimavih igara u periodu prije toga. Nije pomogao mladom treneru ni angažman Luke Vildose, sjajnog Argentinca koji se već profilisao u jednog od lidera ovog sastava.
Promjenilo se mnogo toga – stigao je Duško Ivanović!
To je ono što je bilo potrebno Crvenoj zvezdi – iskustvo, i hitra šok terapija, uz trenera koji je poznat po tome da je spreman da u kratkom vremenskom intervalu promjeni mnogo toga.
Crveno-bijeli su dobili energiju, ono što im je falilo od početka sezone. Tim je nerijetko pod Jovanovićevom palicom djelovao malokrvno, pojedine mečeve u regionalnom šampionatu dobijao je na čist individualni kvalitet, a sve se promjenilo dolaskom crnogorskog trenera.
Derbi protiv Partizana kristalno jasno oslikava sve ono što je Ivanović ponio u svom koferu na putu za Mali Kalemegdan.
Eliksir energije koji se dugo tražio konačno je ponovo prisutan u crveno-bijeloj četi. Mnogo se spekulisalo o tome da će Ivanovićev sistem rada izmoriti pojedine igrače koji su kroz karijeru imali određen broj povreda, ali to se nije dogodilo.
Baš suprotno, Zvezda deluje mnogo brže, konkretnije, na oba kraja parketa, a to je ono što sa sobom nosi sako i pečat iskusnog Crnogorca.
Duško Ivanović je trener kog tokom čitave karijere prati epitet “spartanca”, odnosno čovjeka koji od svojih igrača na terenu zahtjeva mnogo, pogotovo kada je riječ o fizičkoj spremi.
Po riječima nekih od igrača koje je Crnogorac vodio, njegove metode su često znale da budu i previše okrutne.
U odnosu na ono šta smo imali prilike da gledamo u uvodnih nekoliko mečeva pod palicom Vladimira Jovanovića, Crvena zvezda je na prilično uljuljkan način započela ovu sezonu.
Sada je situacija bitno drugačija, kada se u obzir uzme da je igrački kadar uspio da se aklimatizuje na ono što od njih zahtjeva novi šef stručnog štaba.
Crveno-bijeli su na 5-0 skoru od kako je Ivanović stigao na Mali Kalemegdan, uz nekoliko velikih skalpova, poput Albe u Berlinu, odnosno Makabija i Partizana u Beogradu.
U spartanskom sistemu iskusnog stručnjaka opstaće samo oni najspremniji, a crveno-bijelima postaje sve jasnije ko je u stanju da odgovori zadacima na najvišem nivou.
Biće uživanje ispratiti situaciju na Malom Kalemegdanu do kraja sezone, što u Evroligi, što u ABA ligi – gdje će upravo novi šef stručnog štaba Crvene zvezde voditi još duela sa Željkom Obradovićem.
Kao pobjednik je u prvom dvoboju izašla crveno-bijela četa, koja je taktički fenomenalno odradila ovaj susret i večitom rivalu nanijela poraz koji bi u mnogome mogao da određuje pitanje plasmana na kraju sezone.
Upravo to je ono što je i bio glavni faktor da Crvena zvezda još jednom u nizu odbrani domaći teren, dok će “parni valjak” imati zadatak da u nekom od narednih mečeva prekine lošu tradiciju i pokori “neosvojivu tvrđavu”.
Duško Ivanović i Željko Obradović na klupi dva najveća srpska kluba? Pitanje je da li postoji bolji derbi u Evropi, barem što se tiče stručnosti.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu