Posljednjih godina, međutim, dostupnost deklasifikovanih dokumenata francuske vlade otkriva i njenu kolaboricionističku prirodu i njen tajni rad za nacističku vojnu obavještajnu službu tokom Drugog svetskog rata.
Rođena u siromaštvu 1883. i poslata u samostan-sirotište sa 12 godina, Šanel je prevazišla svoje teško djetinjstvo kako bi debitovala u svojoj vizionarskoj ženskoj odeći do Prvog svetskog rata. Njen meteorski uspon gurnuo ju je u stratosferu najmoćnijih i najuticajnijih ličnosti Evrope.
Zahvaljujući druženju sa umjetničkim veličinama poput Pabla Pikasa i Serža Djagiljeva, prijateljstva sa Vinstonom Čerčilom i ljubavnicom Hjua Ričarda Artura Grosvenora, vojvode od Vestminstera, istaknuti položaj Koko Šanel i veze pomogli su joj da povrati kontrolu nad svojim životom u trenutku kada su snage Adolfa Hitlera počele da se približavaju njemačkim susjedima kasnih 1930-ih.
Krajem 1923. Koko Šanel je upoznala Drugog vojvodu od Vestminstera na večeri u Monte Karlu. Šanel je postajala jedan od najprepoznatljivijih svjetskih dizajnera odeće, a vojvoda Hju Ričard Artur Grosvenor je bio najbogatiji čovek Britanije.
Vojvoda, poznat porodici i prijateljima kao Bendor (po pastuvu koji je pobeđivao na derbiju njegovog djede) bio je oženjen svojom drugom suprugom u to vrijeme, Vajolet Meri Nelson. To ih nije sprečilo da se poslije par mjeseci udvaranja Šanel upuste u aferu.
Nakon što su nacisti zauzeli Pariz 1940. godine, prema pisanju portala “Biografi”, Šanel se priklonila baronu Hansu Ginteru fon Dinklageu, oficiru Abvera, njemačke vojne obaveštajne službe. Njihova romansa omogućila je Šanel da se preseli u udobne stambene prostore u pariskom hotelu Ritz, koji je tada bio nemačko sjedište, i zadržala je čvrsto ukorijenjenu poziciju u visokom društvu, u koje su se njemački oficiri takođe infiltrirali.
Veza Šanel sa Dinkladžom takođe joj je omogućila da se bavi važnim ličnim stvarima. Najhitnija je bila njena potreba da se pobrine za oslobađanje svog nećaka Andrea Palasea, koji je bio zatvoren u njemačkom logoru 1940.
Tu su, naravno, bili i njeni poslovni interesi. Od 1924. godine, kada je jevrejska porodica Verthajmer podržala lansiranje njene linije parfema u zamjenu za većinu profita, modna diva je nastojala da ponovo pregovara o povoljnijim uslovima poslovanja. U tom trenutku, dok su vladali zakoni o „arijanizaciji“ koji su primoravali Jevreje da odustanu od svog poslovanja, Šanel je videla svoju priliku da povrati unosnu granu svog modnog carstva.
Dinklage je upoznao svoju ljubavnicu sa drugim istaknutim agentom Abvera, baronom Luisom de Vofrelandom, koji je navodno obećao da će pomoći Šanel da oslobodi njenog nećaka u zamjenu za njenu službu u Berlinu. Negdje 1941. godine, Šanel je registrovana kao agent F-7124, sa kodnim imenom „Vestminster“, po njenom nekadašnjem ljubavniku.
Sa zadatkom da dobije „političke informacije“ od kolega u Madridu, Šanel je otputovala u španski grad na nekoliko mjeseci sredinom 1941. godine sa Vofrelandom, pod maskom “poslovnih obaveza”. Prema knjizi Hala Vona “Spavanje s neprijateljem”, postoji zapis o njenoj večeri sa britanskim diplomatom Brajanom Volasom, tokom koje je opušteno razgovarala o životu u okupiranom Parizu i neprijateljstvu Francuza i Nijemaca. Nejasno je da li su Šaneline interakcije u Madridu na bilo koji način doprinijele nekim naknadnim akcijama nacista, ali je bilo očigledno da su informacije koje im je prenijela bile dovoljne da nadzornici Abvera budu impresionirani, zahvaljujući čemu je njen nećak Palase bio oslobođen.
Međutim, njena želja da povrati zaradu od parfema – dospjela je u ćorsokak. Šanel je saznala da su Verthajmeri prenijeli kontrolu nad kompanijom na nejevrejskog Francuza po imenu Feliks Amiot prije nego što su pobegli u Sjedinjene Države.
Negdje pred kraj 1943. i početkom 1944. godine, u vreme kada se svetska plima već okrenula protiv Njemačke, Šanel je za još jednu misiju angažovao SS general Valter Šelenberg. Tokom operacije nazvane “Modelhat” (njemački za “model šešira”) Šanel je trebalo da iskoristi svoju ličnu vezu sa Čerčilom, u tom trenutku premijerom Engleske, i da mu prenese informaciju da mnogi visoki oficiri SS-a traže da se okonča krvoproliće.
Šanel je tim povodom organizovala puštanje Vere Lombardi, njene i Čerčilove prijateljice, iz italijanskog zatvora. Sa Dinkladžom su otputovale u Madrid, gde je Lombardi dobila instrukciju da preda pismo Koko Šanel. Međutim, ovaj plan je odletio u vazduh, kada je Lombardi razotkrila Šanel i njene saradnike da su nemački špijuni.
Lombardi je vraćena u pritvor, a Šanel je uspjela da se bezbedno vrati u Pariz.
U avgustu 1944, nekoliko mjeseci nakon fijaska u Madridu, francuske snage su povratile Pariz od Nijemaca. Sa svojom reputacijom „horizontalne saradnice“, Šanel je privedena na ispitivanje pred Komitet za čistku slobodne Francuske. Ubrzo je puštena i istog momenta je pobjegla u Švajcarsku.
Nakon završetka rata, pozvana je pred francuski sud da odgovara na osnovu svedočenja uhapšenih njemačkih oficira koji su je povezivali sa Abverom. Nekako je uspjela da se izvuče iz nevolje, potvrđujući da je Vofreland obećao da će njenog nećaka izvući iz zatvora, ali je odlučno poricala stepen njihove interakcije.
Prema “Spavanju sa neprijateljem”, Šanel se takođe pobrinula da izbriše dokaze o svojim postupcima, gdje god je to bilo moguće. Nakon što je saznala da tad već bolesni general Šelenberg planira da objavi svoje memoare, Šanel je platila sve njegove medicinske račune i finansijski je osigurala njegovu porodicu. Šelenbergovi memoari, koji su kasnije objavljeni, ni jednom rječju ne pominju njenu umiješanost kao agenta SS-a.
Na kraju krajeva, Šanel nikada nije pretrpjela nikakve posledice zbog svojih ratnih odnosa sa nacistima. Njen povratak u svijet mode proslavljena je 1954. godine, uz pomoć one iste porodice Verthajmer, protiv koje se borila toliko godina i proživjela svoje godine kao slavna ličnost, pre svoje smrti u hotelu Ric 1971, prenosi Telegraf.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu