Od njih 12, sedmorica se nalaze u zatvoru na čelu sa organizatorom atentata Miloradom Ulemekom Legijom i neposrednim izvršiocem ubistva Zvezdanom Jovanovićem. Trojica su izdržali kazne dok je Milan Jurišić ubijen, a Ninoslav Konstantinović je jedini osuđeni koji je zvanično “u bjekstvu”. Vođe zemunskog klana i glavni organizatori zločina Dušan Spasojević i Mile Luković ubijeni su tokom policijske akcije “Sablja”, prije nego što je sudski proces započet.
Od konačne presude Vrhovnog suda prošlo je 15 godina, a od tada su samo četvorica osuđenih sve vrijeme u zatvoru – pored Ulemeka i Jovanovića iza rešetaka su konstantno i pripadnik zemunskog klana Aleksandar Simović i Branislav Bezarević, bivši radnik BIA. Ko su svi osuđeni za ubistvo premijera i šta se sa njima poslije svih ovih godina dogodilo pročitajte u nastavku.
Milorad Ulemek Legija
Osuđen na 40 godina zatvora, kaznu služi u Posebnom odjeljenju KPZ Požarevac.
Penzionisani komandant Jedinice za specijalne operacije (JSO) je jedan od organizatora atentata na premijera, u dogovoru sa vođama zemunskog klana Dušanom Spasojevićem i Miletom Lukovićem. Obojicu vođa “Zemunaca” su pripadnici policije tokom pokušaja hapšenja ubili u selu Meljak kod Beograda, 15 dana nakon atentata.
Nakon godinu bjekstva Ulemek se dobrovoljno predao policiji 2. maja 2004. godine, a sve vrijeme od atentata do predaje krio se u podrumu svoje kuće.
Ulemek je osuđen i za pokušaj ubistva Milana Veruovića, šefa obezbjeđenja premijera, kao i za udruživanje radi protivustavne djelatnosti. Motiv atentata je bio zaustavljanje borbe protiv organizovanog kriminala i sprečavanje otkrivanja zločina u kojima su pripadnici grupe bili umiješani.
Ulemek je jedan od najbitnijih svjedoka u sudskom postupku optuženima za ubistvo Slavka Ćuruvije pošto su na osnovu njegove izjave optuženi i uhapšeni. Inače, baš zbog tog sudskog postupka Ulemek je prošle srijede prvi put izašao iz ćelije nakon sedam godina kako bi svjedočio pred Apelacionim sudom.
Kaznu služi u Posebnom odjeljenju KPZ Požarevac koji je namjenski izgrađen za osuđene ubice Đinđića. Pošto je dobio maksimalnu kaznu zatvora na slobodu bi trebalo da izađe tek 2. maja 2044. godine. Inače, u ovom najstrožem zatvoru KPZ Požaravac sa njim kaznu služe još Zvezdan Jovanović i Miloš Simović.
Zvezdan Jovanović
Osuđen na 40 godina zatvora, kaznu služi u Posebnom odjeljenju KPZ Požarevac.
Zvezdan Jovanović je u vrijeme zločina bio potpukovnik JSO sa nadimkom Zmija, a osuđen je na maksimalnu zatvorsku kaznu od 40 godina jer je kao neposredni izvršilac atentata pucajući iz snajperske puške “hekler hok” usmrtio premijera i ranio Milana Veruovića. Na suđenju se branio ćutanjem, a na kraju postupka je negirao da je ubio premijera.
Jovanović će, ako odsluži cijelu kaznu, na slobodu izaći 2043. godine.
Aleksandar Simović
Osuđen na 35 godina zatvora, kaznu služi u Sedmom paviljonu KPZ Požarevac.
Pripadnik zemunskog klana za učešće u ubistvu premijera osuđen je na 35 godina zatvora, a kasnije i na 20 godina zbog ubistva svjedoka saradnika Zorana Vukojevića Vuka, kojeg je brutalno usmrtio tokom bjekstva.
Simović je zajedno sa Jovanovićem i Ninoslavom Konstatinovićem bio 12. marta 2003. godine u praznoj kancelariji broj 55 na drugom spratu zgrade u Ulici admirala Geprata 14 odakle je Jovanović pucao na Đinđića iz snajperske puške. Simović je nakon atentata uzeo pušku i nosio je prilikom bjekstva. Simović je uhapšen u novembru 2006. u stanu na Novom Beogradu u kome se krio.
Ninoslav Konstantinović
Osuđen na 35 godina zatvora, trenutno je u bjekstvu.
Zvanično jedini osuđeni pripadnik zemunskog klana koji je još u bjekstvu. Konstatinović je, kao što smo već rekli, bio zajedno sa Jovanovićem i Aleksandrom Simovićem prije, tokom i nakon atentata. Prilikom bjekstva iz kancelarije zgrade u Ulici admirala Geprata 14 nosio je kalem sa kablovima. Konstatinović je pušku iz koje je ubijen premijer sakrio na Novom Beogradu, na terenu Bloka 26, u blizini mjesta gdje su se izvodili građevinski radovi. Tu je zatrpao u kamenjar torbu u kojoj se nalazila puška.
Policija vjeruje da je Konstantinović nakon bjekstva ubijen, ali njegovo tijelo nikada nije pronađeno. Konstantinović se u prvim godinama nakon atentata na premijera krio sa odbjeglim saradnicima, Sretkom Kalinićem i Milošem Simovićem, ali im je, kako se pretpostavlja, u jednom trenutku postao teret, pa su ga ubili.
Kalinić je poslije hapšenja dao policiji lokaciju mjesta na kome je Konstantinović ubijen i zakopan na njivi u blizini autoputa Beograd-Zagreb, ali iako je policija nekoliko puta prekopavala ovo mjesto, tijelo Konstantinovića nije nađeno.
Vladimir Milisavljević – Vlada Budala
Osuđen na 35 godina zatvora, nalazi se u zatvoru u Španiji.
Pripadnik zemunskog klana koji je bio zadužen da doveze “pasatom” Jovanovića, Simovića i Konstantinovića u zgradu u Ulici admirala Geprata 14 i da ih nakon atentata odveze prilikom bjekstva.
Od svih odbjeglih Zemunaca, Milisavljević je uspio najduže da se skriva od pravde, ali ne zato što mu je intelekt u suprotnosti sa nadimkom, već zahvaljujući zaštiti Luke Bojovića, koji je poslije ubistva Spasojevića i Lukovića preuzeo vođstvo nad zemunskim klanom. Milisavljević se sa Bojovićem krio u Španiji, gdje su obojica uhapšeni u februaru 2012. godine. Njima je tamo ubrzo počelo suđenje za ubistvo Milana Jurišića, odbjeglog Zemunca čije su tijelo saradnici samljeli i bacili u rijeku Manzanares.
Bojoviću i Milisavljeviću, kao i još dvojici optuženih ubistvo Jurišića nije dokazano, ali ih je španski sud zbog zločinačkog udruživanja osudio na višegodišnje kazne. Bojovića na 18 godina, a Milisavljevića na 22 godine. Bojović je krajem 2022. godine deportovan iz Španije u Srbiju gdje će biti na uslovnoj slobodi.
Milisavljević se nalazi u najčuvanijem zatvoru Zuera u Saragosi i jedan je od 50 najopasnijih osuđenika koji se nalaze pod strogim mjerama i konstantnim video nadzorom. U tom zatvoru se nalaze najozloglašeniji kriminalci, među kojima su i teroristi Islamske države.
Miloš Simović
Osuđen na 30 godina zatvora, kaznu služi u Posebnom odjeljenju KPZ Požarevac.
Član zemunskog klana čije je zaduženje na dan atentata bilo da stoji kod bolnice “Rudo” i dojavi dolazak kolone premijerovih vozila. Nakon atentata uspio je da pobjegne od policije, ali je uhapšen u junu 2010. godine, dan nakon što je u Zagrebu ranio saradnika Sretka Kalinića. Kalinić se tada ranjen pojavio u zagrebačkoj bolnici i tom prilikom je otkrio svoj identitet i rekao da je u njega pucao Simović.
Svađa između dvojice bjegunaca izbila je zbog njihovog zaštitnika u Zagrebu, Cvetka Simića. Kalinić je, naime, bio u ljubavnoj vezi sa Simićevom suprugom Anom, a zatim je iz ljubomore ubio Simića, njegovo tijelo isjekao i bacio u jezero Jarun. Simović se od tada plašio da ne prođe kao Simić, pa je zato pucao u Kalinića. Uhapšen je na granici između Hrvatske i Srbije.
Milan Jurišić
Osuđen na 30 godina zatvora, ubijen u Madridu.
Prema presudi, Jurišić je sa Zvezdanom Jovanovićem pronašao lokaciju za atentat, pratio Đinđića na Kopaoniku i obaviještavao vođe klana o tome. Na dan atentata bio je zadužen da obezbjedi parking ispred zgrade u Ulici admirala Geprata. Jurišić se sa ostalim odbjeglim pripadnicima klana krio pod zaštitom Luke Bojovića.
Tako se sa njima našao u Španiji. Španski sud je presudom utvrdio da je Jurišić ubijen u stanu u Madridu u kome su boravili Luka Bojović, Sretko Kalinić, Vladimir Mijanović i Vladimir Milisavljević, ali da se ne zna ko je od njih ubica. Njegovo tijelo je potom raskomadano, samljeveno u mašini za meso i bačeno u rijeku Manzares. Kalinić je, kao svjedok u ovom postupku, tvrdio da se Jurišić drogirao i da je Bojović odlučio da ga ubije jer je kao narkoman postao nepouzdan. Kalinić je čak tvrdio da su od dijelova Jurišićevog tijela “napravili gulaš koji je kasnije pojeo Vladimir Milisavljević Budala”.
Branislav Bezarević
Osuđen na 30 godina, kaznu služi u KPZ Beograd – Nova Skela.
Bezarević je bivši radnik BIA, koji je osuđen jer je Zemuncima davao informacije o kretanju premijera. Policijsku karijeru Bezarević je započeo 1993. godine u OUP Zemun, gdje je upoznao Zorana Vukojevića Vuka, kasnije svjedoka-saradnika u ovom postupku.
Potom je prešao u MUP, pa u Šestu upravu BIA na poslove obezbjeđenja ličnosti.
Sretko Kalinić
Osuđen na 30 godina zatvora, služi kaznu u Sedmom paviljonu KPZ Požarevac.
Zajedno sa Miletom Lukovićem se u trenutku atentata na premijera nalazio u Ulici admirala Geprata gdje su obojica bili naoružani automatskim oružjem. Imali su zadatak da pruže vatrenu podršku prilikom bjekstva. Kalinić, najbrutalniji pripadnik zemunskog klana, u bjekstvu je bio do juna 2010. kada ga je u Zagrebu ranio najvjerniji saradnik Miloš Simović. Nakon što se ranjen prijavio u zagrebačku bolnicu, prebačen je u Srbiju gdje je “otvorio dušu” o ostalim saradnicima iz klana, posebno Luki Bojović i okrivio ih za brojna zlodjela. Zbog toga je u zatvoru izmješten od nekadašnjih saradnika i smješten u Sedmi paviljon Zabele.
Dušan Krsmanović
Osuđen na 20 godina, kaznu odslužio u KPZ Sremska Mitrovica i izašao na slobodu prije godinu.
Na dan ubistva premijera bio je zadužen da dojavi Jovanoviću kad kolona vozila sa premijerom uđe u dvorište vlade u Nemanjinoj ulici.
Pripadnik Zemunskog klana koji je uhapšen u akciji “Sablja”, jedini je koji je na suđenju izrazio kajanje, ali ne zbog ubistva premijera Đinđića, već, kako je sam izjavio “svega što ga je dovelo u situaciju u kojoj se našao”. Zbog tog “priznanja” stizale su mu prijetnje, zbog kojih je odslužio kaznu u zatvoru u Sremskoj Mitrovici.
Željko Tojaga
Osuđen na 15 godina zatvora, kaznu odslužio u KPZ Požarevac.
Tojaga zvani Žmigi ili “doktor za zolju” je nekadašnji pripadnik “crvenih beretki” koji je na zatvorsku kaznu osuđen zbog pokušaja ubistva premijera Zorana Đinđića kod “Kombank arene” 21. februara 2003. Kazna mu je istekla 2018. godine kada je pušten na slobodu.
Saša Pejaković
Osuđen na osam godina zatvora, odslužio kaznu.
Prvi je osuđenik za ubistvo Đinđića koji je odslužio zatvorsku kaznu i već je 12 godina na slobodi. Bio je osam godina u zatvoru u Sremskoj Mitrovici. Inače, Pejaković je bivši pripadnik JSO koji je osuđen zbog toga što je pomagao atentatorima u skrivanju.
Dva neuspješna atentata prije ubistva
Pripadnici zemunskog klana planirali su dva neuspješna atentata na Đinđića u februaru 2003. godine. U presudi se navodi da su Ulemek i Spasojević dogovarali konkretan način izvršenja atentata i to 16. februara 2003. godine, prilikom povratka premijera sa Kopaonika.
Trebalo je da Dejan Milenković i Miloš Simović kamionima presjeku kolonu premijerovih vozila na uzvišenju kod Bubanj potoka na koju bi zatim iz “zolja” pucali Tojaga i Jovanović, a iz automatskog oružja Kalinić i vođe zemunskog klana Spasojević i Luković. Od tog plana se ipak odustalo.
Dvadeset dana prije nego što su ubili Đinđića ispred zgrade Vlade pripadnici zemunskog klana izveli su neuspješan atentat na premijera 21. februara 2003. godine na autoputu Beograd-Zagreb u blizini tadašnje hale Limes, a današnje “Štark arene“.
Tada je kamion marke “mercedes” sa austrijskim tablicama naglo iz srednje trake krenuo u lijevu, kojom je prolazila kolona službenih limuzina u kojoj se nalazio premijer Zoran Đinđić. Kamion je presjekao put koloni i zamalo udario u BMW iz Đinđićeve pratnje, ali je vozač limuzine u posljednji čas skrenuo lijevo, tik do bankine, i za dlaku izbjegao udes.
I kamion i konvoj su u prvi mah nastavili vožnju, ali su se poslije stotinak metara izdvojila dva automobila iz pratnje, zaustavila kamion i privela vozača u obližnju stanicu saobraćajne policije. Bio je plan da Jovanović i Tojaga iz zolja gađaju kolonu premijerovih vozila dok bi im vatrenu podršku sa uzvišenja pored puta pružali Luković i Kalinić, a ostali su imali zadatke pratnje, podrške i povlačenja sa lica mjesta, piše Blic.
Ispostavilo se da je za volanom kamiona bio Dejan Milenković zvani Bagzi, koji je odranije bio poznat policiji. S obzirom na Milenkovićevu “bogatu” biografiju, odmah se pretpostavilo da je na premijera najvjerovatnije pokušan atentat.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu