Da stereotip o Srbima u Republici Srpskoj, kao dežurnim “lošim momcima”, živi čak i 27 godina od završetka rata potvrđuje takozvani dokumentarni film slovenačkog režisera Mirana Zupaniča pod nazivom “Sarajevo safari”. U navedenom “dokumentarcu”, koji bi uskoro trebalo da bude premijerno prikazan na festivalu dokumentarnog filma u Sarajevu, Zupanič tvrdi da je Vojska Republike Srpske, u saradnji s tadašnjom Vojskom Jugoslavije, zarađivala “masne pare” od bogatih stranaca, koji su, navodno, plaćali lov na civile u Sarajevu sa srpskih položaja u okolini tog grada.
Iako sam autor filma priznaje da za navedene tvrdnje ne posjeduje nijedan čvrst dokaz niti relevantno svjedočenje, “Sarajevo safari” je već ostvarilo ogromnu medijsku reklamu i postalo najiščekivaniji film na predstojećem festivalu.
Pamfleti
Sagovornici Srpskainfo podsjećaju da je navedeni film samo još jedan u nizu propagandnih pamfleta koji VRS i srpski narod u BiH predstavljaju kao notorne zločince.
– Ono što treba da radimo je da stalno razotkrivamo i razobličujemo laži koje se iznose o proteklom ratu. Bijele trake za Bošnjake u Prijedoru su laž, isto kao i to da su Srbi odgovorni za Markale, spaljivanje sarajevske Vijećnice, kao i brojne druge stvari. Ono što je istina jeste teško stradanje Srba u Sarajevu i brojnim drugim mjestima koja su se nalazila pod kontrolom bošnjačkih i hrvatskih snaga u proteklom ratu, za šta postoje neoborivi dokazi – kaže za Srpskainfo jedan od osnivača SDS i sadašnji načelnik opštine Sokolac, Milovan Bjelica.
Podsjećamo, među najteže zločine nad civilnim stanovništvom za vrijeme rata u BiH, a za koje su na Zapadu Srbi predstavljeni kao krivci, spadaju kontroverzni događaji za koje nikad nije pouzdano utvrđeno ko je odgovoran. Masakr u redu za hljeb u sarajevskoj ulici Vase Miskina, silovanje 200.000 Bošnjakinja, Markale 1 i 2, masakr na Tuzlanskoj kapiji… bez ijednog čvrstog dokaza pripisani su srpskoj strani.
Podmetanje krivice
Advokat Branko Lukić za Srpskainfo tvrdi da su svi navedeni događaji, koji su ratnom propagandom pripisani kao srpska krivica, čak i na suđenjima koja su se odvijala pred Haškim tribunalom, nepobitno dokazani kao montirani i namješteni.
– Najbolji primjer je ulica Vase Miskina, gdje je 27. maja 1992. u redu za hljeb ubijeno 26, a ranjeno 108 Sarajlija. Sve zapadne medijske agencije odmah su prenijele vijest da je za to odgovorna srpska strana ali je čak i Haški tribunal, u procesu protiv generala Ratka Mladića, odbio da taj slučaj uvrsti u optužnicu budući da su svi dokazi upućivali na to da je na tom mjestu bila podmetnuta eksplozivna naprava od strane muslimana – kaže Lukić.
Markale 1 i Markale 2, kao i Tuzlanska kapija, stravični događaji za koje su takođe optuženi Srbi, prema Lukićevim riječima, isto tako predstavljaju klasičan primjer podmetanja krivice.
– Oni su od Markala 1, koje su se dogodile 4. februara 1994, i Markala 2, 28. avgusta 1995, napravili čistu konstrukciju. Naime, sudski vještaci su u Haškom tribunalu ustanovili da se tu radilo o podvalama, te da su mine bile podmetnute od strane muslimana. Isto kao i sa Tuzlanskom kapijom, gdje top kalibra 130 mm, jednostavno, nije mogao da dobaci na tu daljinu sa srpskih položaja. Na fonu navedenih laži je i film tog Slovenca, što pokazuje da se sa morbidnom antisrpskom propagandom nikad nije prestalo – kaže Lukić.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu