Dijamante na Zemlji najčešće pronalazimo duboko ispod površine. Ali, nova studija objavljena u časopisu “Izazovi nauke”, sugeriše da je situacija sa dijamantima u svemiru nešto drugačija.
Naime, ekstremno visoki pritisak i temperature pretvaraju vodik i ugljenik u čvrste dijamante hiljada kilometara ispod površine ledenih divova u svemiru.
Novo istraživanje je u tu “formulu” dodalo i kiseonik te otkrilo da bi na ledenim planetama širom svemira mogla padati – “dijamantska kiša”.
Dominik Kraus, fizičar u njemačkoj istraživačkoj laboratoriji “HZDR” i jedan od autora studije, objašnjava da su “dijamantske kiše” drugačije od kiša na Zemlji.
Vjeruje se da se ispod površine planeta nalazi vruća, gusta tekućina, gdje se dijamanti formiraju i polako tonu do stjenovitih jezgra udaljenih više od 10.000 kilometara ispod površine.
Tamo bi dijamanti mogli formirati goleme slojeve koji se protežu “stotinama kilometara ili čak i više”, navodi Kraus.
Naučni tim je pronašao potrebnu mješavinu ugljenika, vodonika i kiseonika u lako dostupnom izvoru – PET plastici, koja se koristi za svakodnevno pakovanje hrane.
Tim je zatim okrenuo optički laser velike snage na plastiku u “SLAK Nešnel akselator laboratoryji” u Kaliforniji.
Vrlo kratki bljeskovi rendgenskih zraka nevjerovatne svjetlosti omogućili su im da posmatraju proces nastajanja nanodijamanata – sićušnih dijamanata koji su premali da bi se vidjeli golim okom.
Kiseonik koji je prisutan u velikim količinama na udaljenim ledenim planetama pomaže pri usisavanju atoma vodonika iz ugljen-dioksida, tako da je tim dijamantima zapravo lakše da nastanu.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu