Recimo svježe pečeni kolačići čiji vas miris asocira na djetinjstvo ili parfem na osobu, miris novih listova knjige na neko drago mjesto i tako dalje…
Sprovedene su mnogobrojne studije vodeći se ovom tematikom, koje su koristile više različiih pristupa.
Jedna od prvih bila je studija koju je vodila dr Rejčel Herc na Univerzitetu Braun 2004. godine. Herc i njeni saradnici su otkrili da je grupa od pet žena pokazala više moždane aktivnosti kada su mirisale parfem sa kojim su povezivale pozitivno sjećanje, nego kada su mirisale parfem koji nikada ranije nisu pomirisali. Aktivnost mozga povezana sa nezaboravnim parfemom takođe je bila veća od one koju je proizveo kada su ugledale bočice parfema.
Nedavno, u drugoj studiji iz 2013. godine, istraživači su ponovo otkrili veću aktivnost mozga povezanu sa mirisom nego sa vidom. Kliničke studije slučaja su, takođe, povezale mirise sa jakim negativnim emocijama, što je veza koja može igrati značajnu ulogu u doprinosu posttraumatskom stresnom poremećaju.
Receptori ili recimo lampice šalju mirisne signale od vašeg nosa do osnove vašeg mozga i imaju direktne veze sa amigdalom (oblast mozga odgovornom za obradu emocija) i sa hipokampusom (oblast povezano sa pamćenjem i spoznajom), piše Telegraf.
Neuronaučnici navode da ova bliska fizička veza između regiona mozga povezanih sa pamćenjem, emocijama i našim čulom mirisa može objasniti zašto naš mozak uči da povezuje mirise sa određenim emocionalnim sjećanjima.
Većina mirisa koje naš mozak upamti, dolaze upravo iz perioda djetinjstva. Tada se susrećemo sa najviše novih mirisa i samim tim ostaju zabilježeni u našem moždanom podsjetniku.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu