Naime, dinastija je osumnjičena da je stekla značajno bogatstvo mješavinom državne kontrole, korupcije i nepotizma. Iako su tačne brojke nepoznate zbog tajnih finansijskih poslova, procjene sugerišu da se bogatstvo ove porodice mjeri u milijardama.
Procjene o bogatstvu dinastije Asad se veoma razlikuju, od jedne milijarde do 20 milijardi dolara, u zavisnosti od izvora.
Primarni izvori bogatstva Asadovi su državni prihodi, kontrola ključnih industrija, strana pomoć (pronevjera) i nezakonite aktivnosti (kao što su optužbe za trgovinu drogom).
Bogatstvo Asadovih: Vile, tajni računi, luksuzna odjeća
Dinastija Asad svoje bogatstvo crpi iz nekoliko izvora:
Vile i palate u Siriji i inostranstvu: Porodica posjeduje luksuzne nekretnine u Damasku, Latakiji i drugim strateškim gradovima. Predsjednička palata u Damasku je poznati simbol njihove vladavine. Prijavljeno je da Asadovi posjeduje imovinu u Evropi, posebno u Londonu, Parizu i Marbelji.
Bankarski računi i investicije u inostranstvu: Računi u zemljama poznatim po bankarskoj tajnosti, kao što su Švajcarska i Kajmanska ostrva. Navodno korišćenje lažnih kompanija i punomoćnika za skrivanje bogatstva. Nekretnine, akcije i preduzeća širom Evrope, Bliskog istoka i potencijalno Rusije.
Luksuzni predmeti i garderoba: Prva dama Asma al Asad poznata je po svojim modnim izborima i nosi garderobu brendova poput “Šanela” i “Kristijana Lubutena”, čak i usred međunarodnih sankcija. Postoje izvještaji o nakitu koji je izrađen po mjeri, rijetkim umetničkim kolekcijama i dizajnerskom namještaju.
Ostala imovina: Kontrola nad ključnim industrijama u Siriji – nafta i gas, telekomunikacije, trgovinski monopoli koje vode saveznici ili članovi porodice.
Na račun porodice Asad postoje optužbe za umiješanost u krijumčarenje, trgovinu kaptagonom i druge nezakonite finansijske šeme za održavanje bogatstva uprkos sankcijama.
Međutim, bitno je naglasiti da bogatstvo Asadovih nije pitanje samo lične imovine, već je godinama predstavljalo ključ njihovog opstanka.
Ovi resursi omogućavali su porodici da održi lojalnost među elitama, finansira vojne kampanje i zaobiđe međunarodne sankcije.
Finansiranje ratne mašine
Tokom građanskog rata, bogatstvo režima je omogućilo Bašaru al Asadu da finansira lojalističke milicije, nabavlja oružje i plaća vojnike čak i kada je ekonomija propala.
Trgovina kaptagonom i druge ilegalne industrije pomogle su stabilizaciji finansija režima usred međunarodnih sankcija.
Ključne ličnosti u vojnim, obavještajnim i poslovnim krugovima finansijski su podstaknute da podrže režim.
Monopolizacijom kritičnih industrija, režim je obezbjeđivao da se u Siriji ne pojave alternativni centri moći.
Asadova finansijska zavisnost od Rusije i Irana
Ipak, ključna je i Asadova finansijska zavisnost od Irana i Rusije. Dok ove zemlje pružaju vojnu i ekonomsku pomoć, Sirija nudi strateške opcije, kao što su ruske baze u Tartusu i Latakiji.
Navodna umješanost režima u trgovinu drogom destabilizuje susjedne zemlje kao što su Jordan i Liban, ali i pruža finansijski spas za Damask.
Uprkos jakim sankcijama od strane Sjedinjenih Američkih Država (SAD), Evropske unije (EU) i drugih, porodični ofšor računi i mreže proksija potkopavaju ove mjere, postavljajući pitanja o efikasnosti globalnog finansijskog nadzora.
Ekonomska devastacija u Siriji, djelimično izazvana Asadovom politikom i produženim ratom, podstakla je talase migracija u Evropu. Nesposobnost Zapada da ograniči finansije režima indirektno produžava ovu humanitarnu krizu.
Bogatstvo istovremeno služi i kao štit od međunarodne odgovornosti.
Sposobnost porodice Asad da iskoristi svoje bogatstvo za održavanje moći imala je široke implikacije na mir, ljudska prava i regionalnu stabilnost u Siriji, ali i na Bliskom istoku. Napori da se razbiju ove finansijske mreže mogli bi značajno da utiču na dalju sudbinu Asadovih, ali i na stanje u samoj Siriji.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu