U Republici Srpskoj, čija opozicija već dvije decenije vodi žestoku političku borbu s aktuelnom vlašću i gdje, prema brojnim mišljenjima, postoje čak i mnogo opravdaniji razlozi za bojkot rada Narodne skupštine, nečeg sličnog nema ni na vidiku.
Iako je prethodnih godina često potezano pitanje da li ovdašnja opozicija, u situaciji kada ih u republičkom parlamentu najviši predstavnici vlasti i njeni poslanici redovno optužuju da su “izdajnici” i “strani plaćenici” ima razloga da dolazi na skupštinska zasjedanja, svaki put od strane opozicionara potezani su različiti izgovori o neophodnosti prisustva na sjednicama NS RS.
Od toga da bi vlast, navodno, jedva dočekala da nema opozicionih predstavnika u najvišem zakonodavnom tijelu Republike Srpske, pa do toga da je, prema tvrdnjama opozicionara, potrebno da se opozicioni glas, makar u “najmanjoj mjeri”, čuje u prenosu skupštinih zasjedanja na javnom RTV servisu.
Međutim, uzimajući u obzir skoro pa nultu toleranciju aktuelnog skupštinskog rukovodstva prema diskusijama opozicionara, da im se pravo na govor doslovno oduzima “u pola riječi” ili ih, čak, izbacuju iz skupštinske sale ukoliko njihovo izlaganje zasmeta čelnicima Narodne skupštine, postavlja se opravdano pitanje da li postoji granica mazohizma preko koje opozicija u Srpskoj, bez obzira na cijenu, nije spremna da pređe?
Prema mišljenju političkog analitičara Tanje Topić, opozicija u Republici Srpskoj trebalo je davno da napusti skupštinske klupe.
– Nakon afere “papak” nisu trebali preuzeti mandate, a trebali su istrajati i u zahtjevu da se otkriju ubice Davida Dragičevića – kaže Topićeva za Srpskainfo.
Međutim, prema njenim riječima, ovdašnji opozicionari svaki put do sada su progutali uvrede i ponižavanja od strane vladajućih.
– Doveli su se u situaciju da im se zabranjuje da govore, da ih izbacuje skupštinsko obezbjeđenje i uprkos aktivnom radu i ukazivanju na probleme u društvu nisu uspjeli da se oslobode nametnute stigme da su izdajnici i strani plaćenici, kao ni spina vladajućih da je opozicija kriva za stanje u kojem se nalazimo, slijedeći mantru prema kojoj su svi isti – ističe ona.
Iako opozicija, kako dodaje, nije mogla ni na šta uticati i iako su bili na vlasti prije dvije decenije, u njih se prstom i dalje upire.
– Djelimično su i sami krivi za to jer su u nekoliko navrata vladajućim pružili pojas za spasavanje i time urušili vjerodostojnost opozicionog djelovanja – smatra Topićeva.
Politički analitičar i direktor Foruma za etničke odnose iz Beograda, Dušan Janjić, ocjenjuje da postoje brojne sličnosti, ali i značajne razlike u položaju opozicije u Srbiji i one u Republici Srpskoj.
– Šta je zajedničko za obje opozicije – kako u Srbiji, tako i u Republici Srpskoj? Kakvi god da su, oni predstavljaju jedan broj građana. To ih obavezuje da rade po mandatu tih građana. Zajednički problem je to što mnogi ljudi, kada se dočepaju poslaničkog mandata, to je njima glavni životni posao. To je i prilika da ih građani vide na TV – kaže Janjić za Srpskainfo.
Između ostalog, on tvrdi da se studentska i građanska pobuna iz Srbije teško, gotovo nemoguće, može prenijeti u Republiku Srpsku.
– U Srbiji je 15. mart obilježio nastanak opštenarodnog pokreta kojeg nema u Republici Srpskoj, a nastao je na digitalnoj revoluciji. Koristeći se društvenim mrežama, studenti su pokazali su da je zabluda da je televizija osnovni medij informisanja – kaže Janjić.
Smatra da se opoziciji u Republici Srpskoj, za razliku od one u Srbiji, ne isplati povlačiti iz rada Narodne skupštine.
– Ne možemo tražiti od njih da budu ono što nisu. Oni nisu “lijepa devojka”, niti su imali tu vrstu kontinuiteta. Blokira ih socijalna korumpiranost. Ne možete tražiti od parlamentaraca u Srpskoj koji su protiv Dodika da budu protiv Vučića, sve dok ovaj ne bude politički sahranjen – ističe Janjić.
Zbog toga, kako zaključuje, opozicija u Republici Srpskoj ne treba da bojkotuje rad Narodne skupštine, ali bi, na primjer, ako ima petlje, mogla da organizuje svoju “paralelnu skupštinu” u kojoj bi iznijela ideje kako oni vide Republiku Srpsku i BiH.
– To bi im bilo puno bolje nego da trčkaraju po stranim ambasadama ili kod Vučića, kako bi čuli njihovo mišljenje – zaključuje Janjić.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu