On je 5 godina angažovan u službi Hitne pomoći, a više puta nedjeljno ordinira u ambulanti Orahova. U ovom naselju udaljenom 30-ak kilometara od Gradiške, gdje većinom žive starci, Borjanović uživa veliko povjerenje.
Osim stručnosti, stekao ga je izuzetnom posvećenošću pacijentima, ličnim žrtvovanjem da pomogne, da dođe u Orahovu i u vrijeme elementarnih nepogoda.
Ovdje su poplave česte, cijelo naselje skoro svake godine Sava odsiječe od svijeta. Dešava se da po nekoliko dana u Orahovu ni sa koje strane ne može da se dođe, a stanovništvu je potrebna pomoć, lijekovi, terapije… To ne može da sačeka jer svaki trenutak, sat ili dan mogu odnijeti ljudski život, a odlučna reakcija ga spasiti – objašnjava Goran Borjanović, ljekar porodične medicine, uslove rada u Orahovi, gdje se sada ponovo okišalo, i svoj odnos prema poslu i pacijentima.
Naročito dramtična iskustva za njega bila su tokom velikih poplava.
– U martu 2018, kao i više puta prije toga, Sava je na nekoliko pozicija presjekla put Gradiška – Kozarska Dubica. Veliko područje pretvoreno je u nepreglednu vodenu površinu dubine po nekoliko metara. Na dramatične pozive za pomoć iz Orahove, odlučio sam da krenem, ali gumenim čamcem – opisuje Borjanović jedinstveno iskustvo iz svoje medicinske prakse.
– Mještani Orahove su ponudili da gumenim čamcem dođu do Vrbaške, odakle se dalje cestom nije moglo. Tu sam ih sačekao sa medicinskom sestrom Vinkom Vukobrat i apotekarkom Snježanom Golub, koje su takođe rizikovale svoje živote, kao i ja, da bismo pomogli bolesnima. Naravno, niko od nas nije bio sretniji kada smo uspješno odradili posao. Saznanje da je osoba spasena zahvaljujući pravovremenoj intervenciji je za mene najveća nagrada – kazao nam je Goran Borjanović objašnajvajući suštinu i svoje principe rada na terenu.
On kaže da je, osim automobila, čamac njegovo osnovno prevozno sredstvo u Orahovi, jer tokom kišnog perioda ili većeg pljuska, mnoge kuće ili dijelovi naselja privremeno bivaju poplavljeni. Do njih se može samo čamcima i u dubokim čizmama.
Ovaj ljekar i humanista iznosi mnoga iskustva stečena radom u Službi hitne pomoći, gdje je pravovremena intervencija od ključne važnosti.
– To su dramatični događaji, saobraćajne nezgode, požari, utapanja, iznenadne traume, zatajenja srca, moždani udari… Sve to zahtijeva prisebnost, reakciju koja ne smije biti površna i loša. Emocije su uvijek prisutne, njih je teško potisnuti, ali one ne smiju biti u prvom planu jer dovode do panike i loših odluka – iznosi Borjanović suštinu svog životnog opredjeljenja.
Sada je na specijalizaciji u Kliničkom centru Banjaluka, ali osim ovih obaveza, ordinaciju u Orahovi nije napustio nego je i dalje vjeran pacijentima u tom mjestu i susjednim selima ispod Prosare.
Podrška i muzika
Najveću podršku Goran Borjanović, kaže, ima od porodice, supruge Olge, zaposlene u AMS RS, te kćerki Aleksandre i Marije. S njima dijeli trenutke opuštanja, uz klavir i muziku. To je njegova velika ljubav jer je završio muzičku školu, odsjek klavira. Godinama je kao član popularnih muzičkih grupa nastupao na velikim pozornicama.
– Pokojna tetka Dušanka Borjanović davno mi je kupila klavir i bijeli mantil. Ona je u tome prepoznala moje dvije ljubavi i kazala da ih slijedim, da je to moj život. Zahvalan sam joj na tome – kaže Borjanović prelistavajući album crno-bijelih fotografija na kojima je sa Romanom Panić, Andrejem Pucarevićem, Mirkom Grubešićem, Milenko Pavlovićem i drugim pjevačima i muzičarima.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu