Mogu da kažem da svet nije imao deset ili više godina ovako dobar film. Pratim filmsku industriju i dugo mi se nije desilo da me neki film tako razbije, baš kao jak vjetar neki stari prozor – ocijenio je Nikolić.
Prema njegovim rečima, portret pevača i kompozitora narodne muzike Tome Zdravkovića (1938-1991) je najbolje Bjelogrlićevo rediteljsko ostvarenje, i “naš najbolji film od Tomine smrti i raspada Jugoslavije”.
– Ovaj film je umjetnost zbog toga što je mene promijenio profesionalno i privatno. Ne osjećam se isto poslije pogledanog filma – naglasio je Nikolić.
Za ulogu glumca Radmilovića (1933-1985) kao boema, Nikolić je morao da razgovara sa ljudima koji su ga poznavali, “kakav je bio kad izađe iz pozorišta, na putovanjima, kada ga privedu u policiju, namjerno samo da bi slušali njegove šale i događaje”. Uz to je propušio i pustio velike brkove.
Nikolić je istakao da je Bjelogrlić “vrhunski glumac i reditelj”, i da među njegove vrline spadaju “fantastičan kasting” za “Tomu”, i to što “voli glumce, zna šta hoće i ima fantastičnu ekipu oko sebe”.
Upitan da li ga je neka scena posebno emotivno dirnula, Nikolić je rekao da se, između ostalog, rasplakao u trenutku kada Toma (Milan Marić) kaže svojoj supruzi da razbije čašu, gde je Paulina Manov jednim glumačkim postupkom “pokazala cijeli život jedne žene”.
Nikolić je od Zdravkovićevih pjesama kao omiljenu izdvojio “Tužno ljeto” pošto se sjeća na služenje vojske, kada je ju je “60, 70 puta” svirao kao gitarista vojnog orkestra na proslavi Nove godine.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu