Magazin

Atlantiđanske imperije (132): Ratovi trećeg talasa

Ono što se dogodilo u Zalivskom ratu s Irakom 1991. i još više ono što se dogodilo u ratu sa SR Jugoslavijom 1999. godine, predstavljalo je novo poglavlje u istoriji ratovanja koje se uslovno može nazvati - virtuelnim ratovima.

FOTO: RUSSELL BOYCE/EPA

U navedenim ratovima je super moćna mašinerija odnijela pobjedu nad mnogo slabijim protivnikom.

Sve se odvijalo uglavnom u području sajber sfere. Sofisticirana kompjuterska tehnologija, povezana s medijima i satelitskim komunikacijama, omogućila je da američke i NATO snage za tili čas osvoje vazdušne prostore Iraka i SR Jugoslavije. Poučena iskustvom s Irakom, vojska Jugoslavije se znatno bolje pripremila za virtuelni rat, izbjegavajući direktne vazdušne sudare svojih aviona s premoćnim silama Alijanse. Takođe, potpomognuta ruskim informacijama sa satelita i sistemom S-300, Vojska SR Jugoslavije nije izgubila puno svojih radarskih obavještajnih potencijala, dok je istovremeno oborila dosta krstarećih raketa i aviona Alijanse.

U virtuelnom ratu s NATO alijansom 19 industrijski i tehnološki najrazvijenijih zemalja svijeta, SR Jugoslavija se junački borila skoro čitava dva mjeseca. To je bila prava bitka Davida i Golijata. Razlika u borbenoj tehnologiji suprotstavljenih vojski bila je otprilike slična razlici koju je Kortez imao kada je davno osvajao zemlju Asteka, gdje je on imao puške, a domoroci koplja.

Da je SR Jugoslavija imala tehnologiju kakvom raspolaže danas NATO, rat bi se definitivno vodio isključivo u virtuelnoj sferi. Ratovali bi kompjuterski stručnjaci protiv kompjuterskih stručnjaka, hakeri protiv hakera. Kopnene trupe u takvim ratovima više nemaju šta da traže, izuzev da budu laka meta moćnoj avijaciji.

Nepunih par mjeseci prije nego što su NATO snage krenule u svoj vazdušni virtuelni napad na SR Jugoslaviju, u knjižarama se pojavila izuzetno važna knjiga slavnih futurologa Alvina i Hajdi Tofler “Rat i antirat”. U toj knjizi autori su perfektno i slikovito opisali kako će moćne zemlje NATO ubuduće voditi ratove. Nove ratove naziva ratovima trećeg talasa.

Ratovi prvog talasa bili su vezani za Stari svijet, u kom je prevladavala agrarna privreda, i oni su se bukvalno vodili prsa u prsa, kopljima, mačevima ili nekim drugim bojnim sredstvima koja su omogućavala pravo viteško nadmetanje. Pojavom industrijskog doba i mašina počinju i ratovi drugog talasa, u kojima je bila bitna količina oružja i vojske. U ratove drugog talasa Tofler ubraja i Prvi i Drugi svjetski rat, kada je količina topova, tenkova i aviona bila presudna da se pobijedi.

Ratovi trećeg talasa počinju od Pustinjske oluje u Iraku. Sadam Husein je nagomilao veliku silu oružja i aviona duž granica Iraka i Kuvajta, računavši da će voditi rat drugog talasa, ali “nevidljivi virtuelni neprijatelj” ga je očas posla pobijedio svojom superiornom tehnologijom. Vojnoj komandi Iraka bila je potpuno odsječena upravo oblast koju nazivamo sajber sfera, njima su uništeni informacioni i radarski centri, potom medijski centri i, konačno, sam krvotok novog tehnosvijeta u kojem živimo – električna struja. Bez svih tih informacija iračka armija bila je prosto desetkovana i iz vazduha i s kopna. Virtuelni rat vodili su uglavnom kompjuterski stručnjaci i inženjeri, sjedeći hiljadama kilometara daleko u svojim kompjuterskim centrima i posmatrajući sliku s terena na monitorima.

Gledaocima vodećih medijskih TV kuća CNN, BBC i drugih bilo je nevjerovatno da i sami učestvuju u virtuelnom ratu, gledajući kako “pametne rakete” stopostotnom preciznošću pogađaju svoj unaprijed označeni cilj.

(Nastaviće se)