Odluka je uslijedila nakon što je istekla prethodna mjera liječenja u zdravstvenoj ustanovi zatvorenog tipa, a koja je, u skladu sa zakonom, trajala 12 mjeseci. Banjalučkom Osnovnom sudu prethodno je dostavljena nova dokumentacija iz Zavoda za forenzičku psihijatriju Sokolac. Specijalisti psihijatrije zaključuju da nije isključena mogućnost opasnog djelovanja Stevanovića po sebe, kao i po užu i širu zajednicu.
Pored navedenog, specijalisti su konstatovali i da je 10. decembra prošle godine registrovano pogoršanje osnovne bolesti kod Stevanovića. Istovremeno, u dokumentaciji za Stevanovića, koju je dostavio Centar za socijalni rad Banjaluka, navodi se da Željko sa članovima porodice izlazi van kruga Zavoda, a vrijeme provode u šetnji i obilasku prodavnica u Sokocu.
U CSR ujedno navode da je Željko tokom 2017. i 2018. redovno dolazio u Banjaluku na terapijski dopust, ali da je to prekinuto nakon novih pravila koja su uvedena prošle godine u Zavodu za forenzičku psihijatriju Sokolac. Stevanović je u septembru 2019. zatražio od Ustavnog suda BiH da mu omogući puštanje na slobodu.
Apelacija
U apelaciji je skrenuo pažnju i da su uoči posljednjeg odlučivanja o nastavku prisilnog liječenja Osnovnom sudu u Banjaluci bila dostavljena potpuno različita mišljenja stručnih timova, o čemu je portal Srpskainfo detaljno pisao. Upravo su oprečni stavovi vještaka, te činjenica da sud nije obrazložio odluku o daljem prisilnom liječenju bili dovoljan signal odbrani da se obrati Ustavnom sudu BiH.
Apelant Željko Stevanović ima pravo znati zašto je i dalje zadržan na prisilnom liječenju, a posebno onda kada upravo oni koji ga liječe i prate njegovo zdravstveno stanje smatraju da, u slučaju postojanja uslova u sredini u koju se treba vratiti, može da bude otpušten i da mu zdravstvena ustanova (Zavod za forenzičku psihijatriju) više od onoga što je postigla u liječenju njegove bolesti ne može pružiti – navedeno je u apelaciji koja je podnesena u septembru prošle godine Ustavnom sudu BiH.
U slučaju Stevanovića i potrebe za njegovim daljim liječenjem ranije su potpuno suprotna mišljenja dostavili stručni timovi iz Sokoca i Banjaluke.
Suprotna mišljenja
Stručni tim Zavoda za forenzičku psihijatriju Sokolac dostavio je mišljenje da bi se u narednom periodu trebalo raditi na resocijalizaciji i povratku Željka Stevanovića u lokalnu zajednicu.
S druge strane, tim vještaka iz Banjaluke smatrao je da se Stevanović ne nalazi u zadovoljavajućoj fazi medicinske remisije. Vještaci iz Banjaluke tako su obrazložili da Stevanović i dalje posjeduje manifestne elemente psihoze, odnosno sumanute ideje i proganjanja.
Stručni tim iz Zavoda istakao je da je medicinski tim, kada je u pitanju Stevanović, postigao svoj maksimum što se tiče medicinske remisije, te da on više nikada neće biti bolji, kada je u pitanju psihičko stanje.
– Pacijent se trudi da sve svoje zadatke obavi kvalitetno i odgovorno – navodilo se u jednom od zaključaka stručnjaka iz Sokoca.
Suština nalaza koji je dostavljen banjalučkom sudu je da svi članovi stručnog tima Zavoda smatraju da je kod Stevanovića postignuta stabilna medicinska remisija, što je ujedno i maksimum kod ovog pacijenta. Zanimljivo je da su stručnjaci iz Sokoca kod puštanja Stevanovića na slobodu vidjeli, kako su naveli u svom nalazu, “mnogobrojne peripetije”, ali istovremeno su dodali da bi sud trebao raditi na tome da se pacijent vrati u lokalnu zajednicu.
– Takođe, ne zanemaruju se ni činjenice koje upućuju na mnogobrojne peripetije da se imenovani vrati u lokalnu zajednicu. Iako je Zavod ostvario kontakte s porodicom i Centrom za socijalni rad Banjaluka, ništa se nije učinilo od strane lokalne zajednice kada je u pitanju postizanje uslova za resocijalizaciju Stevanovića i njegov bezbjedan povratak u lokalnu zajednicu. Iz navedenog razloga, na kolegijumu su se svi jednoglasno složili da mi u slučaju Željka Stevanovića ne predlažemo otpust pacijenta iz ustanove već samo konstatujemo njegovo aktuelno zdravstveno stanje. S obzirom da nam je dostavljeno mišljenje vještaka koji drugačije misle, na sudu je da prihvati jedno od dva mišljenja. Ukoliko bi se prihvatilo naše mišljenje, onda bi sud s nadležnima iz lokalne zajednice, Centrom za socijalni rad Banjaluka i Policijskom upravom Banjaluka, te porodicom, ovaj predmet u vezi Željka Stevanovića trebao rješavati u pravcu ispitivanja mogućnosti i prepreme terena za njegovu resocijalizaciju i povratak u lokalnu zajednicu – zaključili su iz Zavoda za forenzičku psihijatriju Sokolac.
Presuda
Željko Stevanović je osuđen u banjalučkom Okružnom sudu 27. juna 2015. na kaznu prisilnog liječenja u zatvorenoj ustanovi zbog ubistva vozača “Autoprevoza” Bore Topića (55). Stevanović je Topića ubio u bombaškom napadu 13. marta 2014. na autobuskoj stanici kod Poljoprivredne škole u banjalučkom naselju Lazarevo.
Kada je Topić zaustavio autobus na stanici Stevanović je kroz prednja vrata u krilo Topića bacio bombu, koja je vozača ubila na mjestu. Nakon napada u kojem, na sreću, nije bilo drugih žrtava, Stevanović je pobjegao i skrivao se 36 sati.
Uhapšen je u jednoj od najvećih policijskih potjera koju pamti Banjaluka. U potrazi je, osim policajaca i inspektora, te specijalno obučenih pasa za ovu namjenu, učestvovao i helikopter.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu