Zoran Vajkić, njegov mlađi kolega smatra da je Starčević najzaslužniji za formiranje popularne Područne lige Gradiške, koja u lijevčanskim i potkozarskim selima, decenijama privlači publiku te bitno utiče na razvoj fudbala u ovim sredinama.
To je uslovilo izgradnju stadiona i drugih sportskih terena. U pauzi ovogodišnjeg prvenstva, na stadionu FK Kozara“, gradiški fudbalski entuzijasti, među kojima je Đorđe Starčević, prisjećaju se najvažnijih momenata novije istorije fudbala. Starčević je u tome imao različite uloge, među kojima i reportera sa fudbalskih stadiona te dopisnika sportskih časopisa.
– Počeo sam izvještavati za Sportske novosti 1967. godine. Te godine FK „Sloga“ iz Gornjih Podgradaca postala je član Zonske lige, što je bilo zanimljivo i za šire područje – ispričao je Đorđe Stačević za Srpskainfo.
On se, kaže, tada javio redakciji zagrebačkih Sportskih novosti, koja je tražila dopisnika iz Gradiške, isto kao i Glas iz Banjaluke.
– Izvještaje sam, u rukopisu, za Glas slao posredstvom sudija i drugih službenih lica u Banjaluku, gdje su oni to proslijeđivali Limunu Papiću. Izvještaje u Zagreb, za Sportske, slao sam dan kasnije, ponedjeljkom iz poštanske govornice, što je zahtijevalo strpljenje i veliki trud. Ni vezu nije bilo lako dobiti a čekanje u redu ispred govornice takođe je ponekad bilo veoma dugo – sjeća se hroničar gradiškog sporta, začetka većih uspjeha i napretka gradiških fudbalskih klubova.
– Na nivou tadašnje opštine Bosanska Gradiška postojalo je takođe nezvanično takmičenje seoskih timova. Utakmice su igrali nedjeljom i praznicima, zavisno od dogovora, ali je publike bilo mnogo. Igrali su za aplauz, pohvalu, davali povoda da se priča o driblinzima, šutevima, golovima. Nije tu bilo ni adekvatne opreme, obuće pogotovo, neki su igrali bosonogi ili u opancima ali se o tome pričalo – opisuje Starčević začetke masovnijih fudbalskih takmičenja.
On je, zajedno sa Zdravkom Vidovićem, Vladom Vojnovićem, Vladom Brkovićem, Đorđem Vranićem i Hamdijom Kolarićem, inicirao formiranje ligaškog takmičenja.
– U to vrijeme, šezdesetih godina prošlog vijeka, založili smo se za ozvaničenje takmičenja. To su bili Cerovljani, Turjak, Dragelji, Donji Podgradci, Orahova, Dubrave, Kočićevo, Vakuf, Seferovci, Brestovčina, Jazovcu, Kozinci, Bok Jankovac, Žeravica, Dolina, Novo Selo… Opština je tada uplatila tadašnja tri miliona dinara za registraciju klubova. Imali smo 26 gradiških klubova plus Bajince iz srbačke opštine, koje smo razvrstali u dva ranga i prvo zvanično takmičenje organizovali 1970. godine – ispričao je Starčević.
Status kluba određivali su i uslovi, primarno vlastiti teren, svlačionice sa toplom vodom i golovi od metalnih cijevi sa mrežama.
– Klubovi čiji stadioni nisu ravni nego brežuljkasi, golovi od drvenih greda, tereni presječeni seoskim putevima, kao što je bio slučaj u Kozincima, gdje su utakmice prekidali kada naiđe seoska zaprega, nisu mogli u „A“ ligu – prepričava Starčević uslove u kojima su djelovali fudbalski klubovi.
Informisanje sa utakmica, takođe je, posmatrajući iz današnje perspektive, bilo sasvim drugačije.
– Na dva mjesta u gradu, u izlogu časovničarske radnje Hamdije Kolarića i na oglasnoj ploči ispred opštinske uprave, ponedjeljkom su bili su ispisani rezultati utakmica. Sa utakmica „Kozare“, postavljane su fotografije, ispred kojih se narod okupljao, čitao, gledao, analizirao…Drugog načina, da se rezultati saznaju nije bilo – kaže Đorđe Starčević, svjedok važnih događaja iz istorije gradiškog fudbala.
On je, nakon formiranja Radio stanice, 1979. godine, zajedno sa Nikolom Kraguljem, direktno prenosio mnoge utakmice FK „Kozara“ koja se takmičila u saveznim i republičkim rangovima tadašnje Jugoslavije.
Seoske zvijezde
U to vrijeme, svako selo imalo je svoje fudbalske zvijezde, kojih se naš sagovornik odlično sjeća. Rade Trivić iz Dragelja, Teodor Tešić iz Grbavaca, Djorde Grujičić i Avdo Kahrić iz Žeravice, Zijad Numanspahić iz Dubrava, Branko Raca iz Bok Jankovca, Rašo Petrović u Jurkovici, Cvijetin Marković iz Elezagića, Vlado Jagodić iz Kočićeva, Josip Kumić i Nebojša Vasić iz Brestovčine.
– Za selo su uvijek bili važni uspjesi njiuhovih klubova i igrača. Uslovi su bili sasvim drugačiji ali je entuzijazm bio veliki. Igrali smo iz ljubavi, htjeli se dokazati u svome selu, pobjede smo danima slavili a zbog poraza tugovali – naveo je Đorđe Grujičić iz Žeravice.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu