Termin koji se koristi je da jedna familija drugoj “duguje krv” i dug se vraća samo ubistvom muškarca iz druge familije.
I pored zabrana i pokušaja da se iskorijeni, ovaj običaj postoji i danas, ali jedan od najstrašnijih zločina u vezi sa krvnom osvetom u staroj Jugoslaviji odigrao se sedamdesetih godina prošlog vijeka u Zenici.
Saobraćajna nesreća koja je sve pokrenula
Sve je počelo kada je Stipo Čalić, vozač iz Zenice, učestvovao u jednom udesu u Crnoj Gori prilikom kog je poginuo jedan dječak. Tamošnji sud donio je oslobađajuću presudu za Čalića i čitav događaj proglasio nesrećnim slučajem.
Maćeha nastradalog dječaka – Višnja Pavlović, na to nije tako gledala i zaklela se da će “krv naplatiti krvlju”. Ubijedila je izvjesnog Dragomira Dragana Bajčetu da, u zamjenu za 500.000 tadašnjih dinara, ubije jedanaestogodišnjeg dječaka Bruna, Stipinog sina i tako izvrši krvnu osvetu.
Prema opšteprihvaćenom stanovištu danas, za ubistvo je znao i otac nastradalog dječaka – Rajko Pavlović.
“Imate jako finog sina”
Višnja i Dragomir nisu se zadovoljili “samo” ubistvom. Zločin koji su počinili bio je pravo zvjerstvo. Godine 2011. majka ubijenog Bruna i Stipina supruga Anka još uvek je bila živa i u intervjuu za portal Herceg Bosna, prisjetila se tih strašnih dana.
Višnja i Dragomir, ispričala je, dolazili su im nekoliko puta na vrata, navodno se raspitujući za stan koji žele da iznajme. Vidjeli su Bruna, upoznali mu navike, otkrili gdje i kada ide u školu… Višnja je otišla toliko daleko da je prilikom posete stavila Bruna u krilo, popričala sa njim o školi i pomilovala ga. Anki je rekla kako ima jako finog sina.
– Sačekala ga je tog dana i upitala da je odvede do groblja blizu škole. Bruno nije ništa sumnjao, a na groblju ga je dočekao ubica koji ga je izmasakrirao, nakon čega su pobjegli. Kad sam vidjela da ne dolazi na vreme kući, krenula sam prema školi i na putu susrela tu ženu, ali ništa nisam sumnjala. Poslije svega, godinama sam molila Boga da me uzme, da ne proživljavam više tu bol i danas prisutnu – ispričala je Anka.
Jedanaestogodišnji Bruno Čalić ubijen je sa devet uboda nožem i izmasakriran.
Surova igra sudbine
Višnja Pavlović uhapšena je u Pljevljima 42 sata nakon ubistva, a Bajčeta je priveden pravo iz kafane u Nikšiću. On se pred sudom pokajao za učinjeno djelo. Višnja nikada. Nakon emotivnog i strašnog procesa oboje su osuđeni na smrtne kazne.
Treći saučesnik, Višnjin muž i otac djeteta stradalog u saobraćaju Rajko Pavlović, osuđen je na 20 godina zatvora.
Četrnaest mjeseci nakon ubistva, avgusta 1973. Višnja Pavlović i Dragomir Bajčeta streljani su negdje kod Sarajeva. Bila je to jedna od posljednjih smrtnih kazni izvršenih u BiH. Sahranjeni su u neobeleženim grobovima, u skladu sa tadašnjim zakonima da se ubice sahranjuju ovako da bi se izbjeglo stvaranje “kulta ličnosti”. Ni danas se ne zna gdje počivaju.
Rajko Pavlović, Višnjin muž, odležao je kaznu i izašao iz zatvora. Dočekao je da i njegov drugi sin, kog je imao sa Višnjom, pogine u saobraćajnoj nesreći.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu