Kao i mnogi glumci, Strip je počela karijeru u pozorištu, glumeći u produkciji Treloni iz Velsa 1975. godine, sa nagrađenim predstavama “27 vagona punih pamuka” i godinu dana kasnije “Sećanje na dva ponedeljka”.
Međutim, dok se ovaj put karijere često romantizuje, Strip je govorila o realnosti života iza crvene zavjese i ulozi na ekranu koja je sve promijenila.
Rad na pozornici je obred kroz koji su prošli mnogi od najvećih glumaca, poput Denzela Vošingtona, Vajole Dejvis, Danijela Krega i Kejt Blančet koji su svoje karijere započeli u pozorištu.
Strip je istakla izazove ovakvog načina života i kako se to promijenilo nakon njene prve uloge u igranom filmu.
– Gluma za mene nikada nije bila agonija. Ne razumijem ljude koji je tako vide, jer smatram da smo veoma privilegovani što smo glumci. Kada počnete u pozorištu, ne čini se da ćete ikada postati poznati. Mislim, nije mi bila strana nezaposlenost na Donjem Menhetnu, a onda su me povukli iz pozorišta u film ‘Džulija’ sa Džejn Fondom i Vanesom Redgrejv. Bio je to kvantni skok, sa brodvejskog minimalca od 235 dolara nedjeljno, na 2.000 dolara. Jednostavno nisam mogla da vjerujem – ispričala je ona, piše magazin “Far out”.
„Džulija“, u režiji Freda Sinemana, donijela je priču o spisateljici Lilijan Helman i njenoj vezi sa Džulijom, djevojkom koja se bori protiv nacista u Drugom svjetskom ratu.
Sa Džejn Fondom i Vanesom Redgrejv u glavnim ulogama, film je dobio jedanaest nominacija za Oskara, što je postao prvi od mnogih sjajnih projekata u Stripovoj karijeri.
Nastavila je da glumi u „Lovcu na jelene“ već sljedeće godine, potom u „Menhetnu“, „Kramer protiv Kramera“ i „Sofijinom izboru“…
Što je impresivan niz koji je gotovo nezapamćen kao početak neke glumačke karijere, sa kontinuiranim nastupima koji su hvaljeni od kritike i nominovani za nagrade, prenosi Blic.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu