Gimnaziju je završio u Beogradu, šestorazrednu Bogosloviju u Sarajevu, a Bogoslovski fakultet u Beogradu.
Patrijarh Pavle rano je ostao bez roditelja – otac je otišao da radi u SAD, tamo je dobio tuberkulozu i “vratio se kući da umre” kada je dječaku bilo tri godine, a isto se ubrzo dogodilo i s majkom. Odgajila ga je tetka.
Shvativši da je dijete “vrlo slabačko”, poštedjela ga je seoskih poslova i tako mu omogućila da se školuje: iako je mali Gojko bio sklon “predmetima gdje ne mora da memoriše, kao što su matematika i fizika”, iako je iz vjeronauke imao dvojku, uticaj rodbine je prevagnuo i njegov konačan izbor bio je bogoslovija.
Poslije završene niže gimnazije u Tuzli (1925-1929) i bogoslovije u Sarajevu (1930-1936) došao je u Beograd gdje je upisao Bogoslovski fakultet. Tu je vanredno završio i preostale razrede gimnazije da bi mogao da upiše uporedo i Medicinski fakultet.
Na Medicinskom fakultetu je stigao do druge godine studija, a Bogoslovski je završio i tu ga zatiče Drugi svjetski rat. Da bi se izdržavao radio je na beogradskim građevinama, što mu nije odgovaralo zbog slabog zdravlja. Na poziv svog školskog druga Jeliseja Popovića odlazi u ovčarsko-kablarske manastire gdje je proveo ostatak rata i gdje počinje svoj monaški život.
Prvo je bio u manastiru Svete Trojice u Ovčaru, a potom vjeroučitelj djeci izbjeglica u Banji Koviljači. Tada se teško razbolio “na plućima” i ljekari su vjerovali da je tuberkuloza predviđajući mu još tri mjeseca života. Izvjesno vrijeme proveo je u manastiru Vujan gdje se izliječio i u znak zahvalnosti izrezbario i poklonio manastiru jedan drveni krst.
Na vanrednom zasjedanju Svetog arhijerejskog sabora 1. decembra 1990, kojem je predsjedavao zagrebačko-ljubljanski mitropolit Jovan Pavlović, zamjenik tada oboljelog patrijarha Germana, biran je novi patrijarh između trojice kandidata tajnim glasanjem.
Kako nijedan od kandidata nije dobio dovoljan broj glasova, izbor je obavljen žrebom na tzv. apostolski način, tako što je arhimandrit tronoški Antonije izvukao ime budućeg patrijarha. Tako je Pavle postao 44. poglavar SPC. Ustoličen je 2. decembra 1990. u Sabornoj crkvi Svetog Arhangela Mihaila u Beogradu od strane 12 episkopa, 12 sveštenika i 13 đakona. Patrijarh Pavle je tada istakao da mu je jedini program rada Jevanđelje.
Od 13. novembra 2007. patrijarh Pavle bio je na liječenju u Vojno-medicinskoj akademiji u Beogradu, a 8. oktobra 2008. podnio je molbu Svetom arhijerejskom Saboru SPC da mu „zbog zdravstvenih razloga i nemoći” dozvoli da se povuče iz aktivne službe, piše Blic Žena.
Molba patrijarha Pavla na Saboru SPC 11. novembra 2008. nije usvojena.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu