Najstabilnije su bile one koje su pripadale takozvanoj “plavoj” masoneriji i bile bliske britanskim interesima.
Snažan uticaj su imale i lože pod patronatom “Velikog Orijenta”, takozvana “crvena masonerija”, koja je sprovodila francuske interese. Neprekidni ratovi Francuza i Engleza stvorili su podjele i u samoj masoneriji, premda je osnovno načelo tvoraca slobodnozidarskih ideja da na svijetu treba da postoji samo jedna regularna masonerija.
Crvena masonerija ozbiljnije se ispoljila u radu beogradske lože “Pobratim”, koja je 1905. stabilizovala svoj rad, a postala uticajna u vrijeme aneksione krize, kada je Austrougarska anektirala Bosnu i Hercegovinu. U ložu su primani novi pripadnici slobodnozidarskog bratstva, među kojima je 1909. bio i Živojin Mišić, penzionisan kao pukovnik još 1903. godine.
Nakon što je otvorena aneksiona kriza bio je reaktiviran na lični zahtjev načelnika Vrhovne komande, generala Radomira Putnika, čiji je Mišić postao zamjenik. Zahvaljujući tome sastavili su ratni plan za mogući rat protiv Austrougarske.
Zbog aneksione krize, srpski masoni su napravili radikalni raskid s Velikom ložom Ugarske, poslije čega je uslijedilo tješnje povezivanje s Velikim Orijentom Francuske, prije svega zahvaljujući zalaganjima Milovana Milovanovića, tada ministra spoljnih poslova. Živojin Mišić je kasnije, kao ugledni mason, komandovao srpskom vojskom prilikom probijanja Solunskog fronta 1918, kada su njegovi strasni govori potpuno opili srpske vojnike da krenu u svoj nezaustavljivi kontranapad.
Par godina poslije rata njegov uticaj bio je veliki na vodeće ljude u Srbiji, ali je ubrzo umro 1921. godine. Živojin Mišić je preminuo na rukama svoje voljene supruge, Njemice Lujze Krinker, januarskog jutra 1921. godine. Sa Lujzom je imao šestoro djece. Sahranjen je na Novom groblju, a spomenik koji se tu nalazi rad je Đorđa Jovanovića.
Francuska je 1909. godine podržala osnivanje lože „Ujedinjenje” u Beogradu, koja se odmah povezala s hrvatskom ložom „Ljubav bližnjem”, u čijem su se radu angažovali i neki članovi lože „Pobratim”. U ložu „Ujedinjenje” primljen je i učesnik četničke akcije u Staroj i Južnoj Srbiji, pariski đak Milan Gavrilović, koji će od 1923. do 1930. biti glavni urednik „Politike”.
Kralj Aleksandar je, tvrde brojni publicisti, bio primljen u ložu “Pobratim”, pa je masonima širom otvorio vrata u Srbiji.
Loža ,,Šumadija“, koja je osnovana krajem aprila 1910. u Beogradu, stavila se pod zaštitu Velike lože Hamburga, a onda je u februaru 1912. obnovljen i rad ranije uspavane lože ,,Sloga, rad i postojanstvo“. Uprkos nesumnjivim inostranim uticajima u šarolikom savezu srpskih masona, sve brže je sazrijevala ideja o formulisanju glavnih pravaca nacionalne politike i nacionalnog rada, prije svega u Južnoj i Staroj Srbiji. Zato je bila sve izraženija i potreba da se osnuju Vrhovni savjet i Velika loža Srbije.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu