Hitlerov papa, kako su zvali Pija XII, nije dozvoljavao da se istina o nacističkim zločinima previše iznosi izvan zidova takozvanog “kodeksa zabranjenih knjiga” u Vatikanu.
Masoni su takođe bili nepoželjni u Vatikanu, ali su uprkos zabranama podržavali tajne organizacije kao što su “Opus Dei” i kasnije ložu “P2”. Vatikanu se nikako nije dopadala istina o ustaškim zločinima u okviru Nezavisne države Hrvatske. Trudili su se da dokumentaciju o tome zapljenjuju, prekrajaju i spaljuju.
Direktno su angažovali neke ljude iz svojih redova da pomažu u spasavanju nacističkih zločinaca. O tome najbolje svjedoče istoričari Mark Arons i Džon Loftus u djelu “Pacovski kanali”. Tamo se naveliko govori o fratru Krunoslavu Draganoviću (1903-1983), propagatoru i ideologu ustaštva i glavnog organizatora tzv. „pacovskih kanala“, kojima je poslije Drugog svjetskog rata, uz pomoć Vatikana, u Južnu Ameriku pobjeglo hiljade ustaških i nacističkih ratnih zločinaca.
Draganović je bio blizak brojnim masonima u bivšoj Jugoslaviji. Autor Dušan Buković piše: “Draganoviću, koji je i sam bio na spisku ratnih zločinaca, Brozov komunistički režim dozvolio je da se vrati u zemlju 1967. godine vješto pripremljenim političkim i diplomatskim scenarijem, u godinama kada je počelo objedinjavanje proustaških elemenata, okupljenih oko Matice Hrvatske, Hrvatskog književnog lista, Leksikografskog zavoda u Zagrebu i Saveza komunista Hrvatske – što je sve skupa rezultovalo Maspokom, s početka 70-ih godina prošlog vijeka. Draganovićevim povratkom prvi put se u javnosti jasno vidjela saradnja između, sa jedne strane, tajnih katoličkih loža, organizacija Malteskih i Kolumbusovih vitezova i, sa druge strane, hrvatskih komunista, koji su već tada bili pod uticajem njemačke obavještajne službe BND u Bonu, Intermarijuma u Rimu, engleskog Intelidžens servisa i Eastern European Federalist Cluba u Londonu, kao i OSS/CIA američkog obavještajnog servisa i Stejt Departmenta SAD u Vašingtonu, za koje se znalo da nisu priznavali državne okvire Jugoslavije… (Vidi: Dr Todor Kuljić, Mračni planovi hrvatskih klerikalaca)…
Nekima ni danas nije jasno kako je bilo moguće da Draganović slobodno živi u Jugoslaviji od 1967. do svoje smrti 1983. godine i da nije bio izveden na sud. Na to postoji samo jedan odgovor: Draganović je u Vatikanu učinio veliku uslugu Josipu Brozu Titu, koji je tokom 1971. godine krunisan titulom „počasnog kanonika” crkve sv. Jeronima u Rimu. Papa je tada Brozu dodijelio i privilegije koje je imao i austrijski car nad Hrvatima U srpskoj emigrantskoj javnosti izvjesni autori su tvrdili da su Draganović i Broz pripadali tajnom rimskom katoličkom korporativnom društvu Piligrinskih fratara.
U vezi s tim, Uroš Zonjić doslovno kaže: „Broz i Draganović su pripadali i tajnom katoličkom društvu Piligrinskih fratara poklonika Svete Gospe Fatimske. Zato će Brozu biti posljednja želja da umre u katoličkom dijelu Jugoslavije, gdje će mu Piligrinski fratri u najvećoj tajnosti održati posmrtno opelo prije nego što će ga prenijeti u Beograd da ga tamo sahrane kako bi se srpski izrodi mogli klanjati Piligrinskom fratru, papinom pokloniku i Čerčilovom agentu Engleskog intelidžens servisa”. (Vidi: Uroš Zonjić, Pod komandom vojvode Pavla Đurišića)
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu