Važne evropske članice Alijanse kriju se iza saveza koji su prethodno omalovažavali i zanemarivali. Oni to koriste da izbjegnu skupe nacionalne obaveze prema Kijevu koje bi mogle da naljute Moskvu navodi se u tekstu.
Prema navodima iz teksta, sanjareći o strateškoj autonomiji EU, francuski predsjednik Emanuel Makron preferira razgovor, a ne akciju. Njemački kancelar Olaf Šolc predstavlja oličenje odugovlačenja i neodlučnosti.
List ističe da bi bilo nerealno očekivati potpunu političku saglasnost u tako velikoj organizaciji.
– Činjenica da svaka članica NATO ima riječ jednake težine, kada su po vojnoj moći apsurdno nejednake, onemogućava brzo i smjelo donošenje odluka – navodi “Gardijan”.
Takođe, tu je i prevelika zavisnost od SAD, bez čije se saglasnosti ništa ne dešava i iza čije se moći “kriju oni koji zaostaju, odbijajući da plate putarinu”.
– U organizacionom i vojnom smislu, NATO je svuda. Postoje tri sjedišta zajedničke komande – u Italiji, Holandiji i SAD. Ali glavni general organizacije je u Belgiji. Ne postoji interoperabilnost sistema naoružanja različitih zemalja – navodi se u tekstu.
Ako se sukob u Ukrajini nastavi, list ističe da će slabosti i ranjivosti NATO, koje su dugo ostale zanemarene, postati još očiglednije i opasnije.
Rusija je krajem 2021. godine objavila nacrte ugovora sa SAD i sporazuma sa NATO o bezbjednosnim garancijama. Moskva je, posebno, zahtjevala od zapadnih partnera pravne garancije u vezi sa daljim širenjem Alijanse na istok, pridruživanjem Kijeva i uspostavljanjem vojnih baza u postsovjetskim zemljama.
Prijedlozi su, takođe, sadržavalili i klauzulu o nerazmještanju udarnog naoružanja NATO u blizini granica Rusije i povlačenju snaga Alijanse u istočnoj Evropi na pozicije iz 1997. godine. Vašington nikada nije dao konstruktivan odgovor na osnovne elemente projekta koji je pripremila ruska strana.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu