Naime, sve su to rizici koji mogu da izazovu komplikacije kod oboljelih od korona virusa za koje neretko nema lijeka. Međutim, šta objašnjava činjenicu da je sve više mladih ljudi na respiratorima, pa i da umiru od korone iako nisu imali prethodno zdravstvene probleme, prenosi Blic.
U posljednje se vrijeme sve više govori i o mogućoj “genetskoj podlozi” odnosno činjenici da bi u tome kako se ko nosi s korona virusom uticaj mogla da ima i naša genetska ranjivost.
Kao primjer uloge genetike holandski genetičar Aleksander Hoishen s Medicinskog centra Univerziteta Radboud (RUMC) u Nijmegenu navodi dva brata, oba mlađa od 35 godina, inače potpuno zdrava, koji su se zarazili korona virusom i obojica završila na respiratoru.
– U takvom se slučaju odmah zapitate mogu li genetski faktori da igraju ulogu – kaže Hoishen.
Dodaje kako to može da bude slučajnost da su obojica bili tako teško bolesni, ali i posljedica greške u imunološkom sistemu.
Tokom proučavanja ta dva slučaja naučnici su dobili dojavu o još dvojici mlađih ljudi na drugom kraju Holandije koji su takođe završili na respiratoru i krenuli su u istraživanje s obzirom na to da nisu imali nikakvu porodičnu povezanost. Dok je trajalo istraživanje, jedan od njih izgubio je bitku s koronom.
Ne bi li identifikovali genetsku ranjivost na infekciju, istraživači su sekvencionisali njihove egzome koji sadrže delove koji kodiraju proteine u svim genima. Posebnu su pažnju posvetili genima za koje se zna da su uključeni u urođeni imunološki odgovor.
Pokazalo se da su sva četvorica muškaraca imala mutaciju na gen koji u nekim imunološkim ćelijama proizvodi receptor TLR7. Naime, TLR7 upozorava imunološki sistem na infekciju odnosno otkrivanje lanaca RNK koji neki virusi nose kao što je to slučaj sa SARS-CoV-2. Naučnici takođe misle da taj receptor prepoznaje i usko povezane korona viruse poput MERS-a ili SARS-a. Kad se virus aktivira, receptor ‘budi’ oslobađanje interferona, odnosno molekule imunološke signalizacije koje učestvuju u odbrani organizma od virusnih infekcija.
Promjene na DNK
Uz genetske testove, istraživači su testirali i imunološke ćelije iz krvi pacijenata i njihovih porodica. Pokazalo se da su svi imali dosta manje interferona kao odgovor na infekciju nego što bi bilo očekivano. U laboratoriji su koristili molekulu zvanu imikvimod (modifikator imunološkog odgovora) da aktiviraju TLR7 receptore simulirajući infekciju.
Otkrili su da mutacija u TLR7 onemogućava njihovu zaštitu od korona virusa. Pritom se naglašava da takva istraživanja imaju veliku važnost za moguće lijekove koji bi pomogli takvim pacijentima da se “popravi” njihov imunitet odnosno da bolje odgovore.
Inače, baš genetska istraživanja najčešće su vezana uz loše ishode mlađih osoba obolelih od KOVID-19 odnosno kod onih kod kojih ne postoji ni jedan zdravstveni rizik koji bi bio razlog za komplikacije. Studija objavljena prije nešto više od mjesec dana u kojoj se istraživao genom 1610 pacijenata hospitalisani tokom epidemije u Španiji i Italiji otkrila je promene na DNK koje takođe mogu da utiču na tok bolesti iako su vrlo male.
Otkriveno je da je dio pacijenata imao genetske promjene zbog kojih dolazi do poremećaja proteina hemokina (molekula citokina) koji komuniciraju s molekulama imunološkog odgovora. Oni inače služe privlačenju imunoloških ćelija u napadnuto tkivo kako bi uništile virus. Naučnici su dokazali da su te promjene 1,5 puta češće bile prisutne kod onih pacijenta kojima je bio potreban respirator ili neku drugu podršku za disanje. Naime, mala promjena u DNK povezana je sa smanjenom aktivnošću gena koji pomaže u regulaciji hemokina.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu