Pjevam baš onako kako su pevali moji đedovi na kopanju, prelu i komišanju. Naše najljepše i najstarije narodne pesme su nastale na njivi. Pamtim vrijeme kad se sa njiva orila pesma. Ja sam jedan od prvih šumadijskih pjevača koji je takve pjesme muzički obradio i snimio na pločama. Uz te pesme su moji zemljaci rasli i opstajali. Pesme su im hranile dušu i kad su se gladni vraćali sa njiva – pričao je Radojko Stojković u Muzičkoj apoteci, prenosi Telegraf.
Ovaj ponosni gorštak iz Mirosaljaca kod Arilja osjetio je svu gorčinu sirotinje i bosonogog detinjstva.
– Rođen sam na kraju Drugog svjetakog rata, ostao sam bez oca kad sam imao sedam mjeseci. Odrastao sam sa majkom u jednoj čatmari, kao dijete iz šume pušteno u svet da se snalazi. Sam sam sebi bio učitelj na harmonici, kasnije sam pevao, pisao i komponovao pesme za sebe i kolege – pričao je on.
Radojko je bio samouki majstor – harmonikaš, pevač, kompozitor. Malo je snimao, a mnogo lijepo živio od muzike. Pre 40 godina komponovao je i otpevao jednu od najlepših i najslušanijih svadbarskih pesama “Srećno ti vjenčanje nek’ je brate”.
– Tu pjesmu sam snimio da se odužim mom narodu što me angažuje na svoja veselja. Da sam je snimio negdje na Zapadu Evrope, sad bih bio bogat čovjek. Pošto sam je snimio na Zapadu Srbije, dobijam godišnje 500 dinara od SOKOJ-a. Ali, ni dosad nisam živeo od države nego od božjeg dara – istakao je on.
Snimao je Radojko sa vrhunskim orkestrima, snimao je sa harmonikašima i trubačima, snimao je i bez svirača u studiju, onako grleno iz punih pluća. Ipak, ogromnu većinu svojih pjesama komponovao je na harmonici.
– Nikad nisam odvajao pjesmu od harmonike i harmoniku od pesme. Imao sam sreću da upoznam Dragana Aleksića, našeg genija na harmonici iz Mrčajevaca, sa kojim sam 1977. snimio moju prvu ploču sa vodećom pesmom “Ko će koga potražiti”. Plašio sam se susreta sa velikim majstorom koji je snimao samo svoje pesme – isticao je on.
1987. godine snimio je Radojko i jedan album sa trubačkim pesmama: “Sačekaj me Zlatiborko”, “Oj čemerno”, “Volim oči plave boje” uz pratnju duvačkog ansambla majstora Milovana Babića.
Diskografija Radojka Stojkovića stala je na tri singlice i tri albuma. Uz legendarnu Braću Spasojević i maestra Raška Spasojevića snimio je desetak onarođenih pjesama, baš onako napadački, glasom gorskog vuka: “Oči moje gledaju i kriju”, “Sjajna zvezda polete pa stade”, “Srećno ti venčanje nek’ je brate”, “Tri bunara jedna kofa služi”, “Čuvam ovce od kako sam dete”, “Mala moja preko devet gora”, “Kiša pade i opet se sprema”…
– Posljednjih godina sam se posvetio muškoj pevačkoj grupi “Moravci” sa kojom sam izbunario i snimio neke stare narodne zapise i neke nove pesme u izvornom ruhu. Svom rodmom kraju odužio sam se pesmom “Blago onom ko Arilje ima i svetinju sedamsto godina” – govorio je pevač.
– Nastupao sam širom svijeta kod naših zemljaka i primijetih jednu žalosnu činjenicu: njihova djeca ljepše igraju kolo od naše djece u Srbiji. Zato i formirah “Moravce”, da sačuvam tu tradiciju narodne pesme i igre.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu