Stižu s oblacima koji umiju da djeluju apokaliptično i pravi su primjer sile prirode. Pritom, superćelijski oblaci, koji su omiljena meta lovaca na oluje i ljubitelja ekstremnih vremenskih pojava, zbog posljedica koje znaju da ostave nisu nimalo omiljeni na područjima gdje prouzrokuju štetu.
Nik Viltgen, meteorolog, objasnio je o čemu se zapravo radi.
– Superćelijsku grmljavinsku oluju karakterišu postojane i snažne rotirajuće uzlazne struje. Ove oluje nastaju u nestabilnoj vazdušnoj masi, a nužan uslov za njihov nastanak je pomijeranje vjetra po visini. Obično pri tlu duvaju južni ili jugoistočni vjetrovi, a u višim slojevima zapadni ili jugozapadni. Ovakva kombinacija vjetrova po slojevima izaziva horizontalno rotirajuće kretanje vazduha u donjim slojevima troposfere. Isto to brzo uzdižuće kretanje vazduha koje pravi oluju, horizontalnu rotaciju vazduha pretvara u vertikalnu, a ta rotacija je često spektakularno vidljiva u strukturi ovog zastrašujućeg oblaka.
On dodaje i da struktura superćelijske oluje omogućava da kiša ili grad padaju prilično daleko od izvora toplog i nestabilnog vazduha koji hrani čitav sistem, prenosi Mondo.
– Te oluje se ne guše u svom vlastitom hladnom vazduhu, već u nekim slučajevima mogu da se gotovo netaknute održavaju časovima, prekrivajući desetine, nekada i stotine kilometara površine ispod sebe. Superćelijske oluje često uzrokuju velika zrna grada, snažan vetar i tornada.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu