Konkretnije, Vijeće je odbacilo sve žalbene navode Karadžića za napade na Sarajevo i Srebrenicu, a djelimično prihvatilo žalbeni zahtjev Karadžića broj 31, navodeći da je pretresno vijeće prekršilo fundamentalno pravo Karadžića da unakrsno ispita svjedoke.
Žalbeno vijeće ukazuje da Karadžić nije pokazao da postoji greška u dijelu prvostepene presude koja se odnosi na namjeru da se počini genocid u Srebrenici. Dodaju da je znao za zločine u Kravici, kao i da je morao znati i za druga ubijanja – navedeno je.
Presudu čita predsjednik Žalbenog vijeća portugalski sudija Ivo Nelson de Kaires Batista Rosa.
Govoreći o optužnici koja ga tereti za terorisanje civilnog stanovništva Sarajeva, sudija Joensen je rekao da Karadžić nije uspio da dokaže da je sudsko vijeće pogriješilo jer ga je proglasilo krivim za masakr na pijaci Markale u Sarajevu.
Govoreći o optužbi za genocid u Srebrenici, sudija Joensen je rekao da je ključni dokaz “Direktiva 7”, odnosno odluka bosanskih Srba iz marta 1995. godine koju je Karadžić potpisao, rekavši da bi uslovi trebalo da budu “nepodnošljivi” za ljude koji žive u Srebrenici.
U toj direktivi naređuje se sljedeće: “Što prije izvršiti potpuno fizičko odvajanje Srebrenice od Žepe, čime spriječiti i pojedinačno komuniciranje između ovih enklava. Svakodnevnim planskim i osmišljenim borbenim aktivnostima stvoriti uslove totalne nesigurnosti, nepodnošljivosti i besperspektivnosti daljnjeg opstanka i života mještana u Srebrenici i Žepi”, navedeno je u obrazloženju.
Odbijen i zahtjev tužioca
Ostali članovi vijeća koji su učestvovali u donošenju ove odluke su sudije Vilijam Sekule iz Tanzanije, Vang Joensen iz Danske, Hoze Solaes iz Španije i Grasijela Santana iz Urugvaja.
Karadžića je u martu 2016. godine sudsko vijeće Haškog tribunala osudilo na 40 godina zatvora zbog genocida u Srebrenici i zločina protiv čovječnosti u Bosni i Hercegovini 1992-1995. godine.
Žalbeno vijeće Mehanizma sada može tu presudu da potvrdi ili da je preinači u vidu smanjenja kazne ili povećenja na kaznu doživotnog zatvora.
Prvostepenom presudom, Karadžić je oslobođen po jednoj tački optužnice – za genocid nad nesrpskim stanovništvom u sedam opština u BiH, ali osuđen je za ostalih 10 tačaka, među kojima je i za genocid u Srebrenici.
Sudsko vijeće nije utvrdilo da je na teritorijama opština Bratunac, Prijedor, Vlasenica, Zvornik, Sanski Most, Foča i Ključ počinjen genocid, ali jeste utvrdilo da su počinjeni drugi ratni zločini u tim opštinama od 1992. do 1995, koji su bili koordinirani iz vrha Republike Srpske.
Takođe, prema prvostepenoj presudi, Karadžić snosi individualnu krivičnu odgovornost za progon, istrebljenje, ubistvo, deportaciju i prisilno premještanje stanovništva u pomenutim opštinama.
Sudsko vijeće je takođe utvrdilo da Karadžić snosi individualnu krivičnu odgovornost za ubistvo, protivpravni napad na civilno stanovništvo i širenje terora tokom opsade Sarajeva u periodu od maja 1992. do oktobra 1995. godine, kao i za uzimanje talaca kao kršenje zakona i obicaja ratovanja.
Karadžić je nakon višegodišnjeg skrivanja, uhapšen u Beogradu 21. jula, a devet dana kasnije izručen je Hagu i smešten u pritvorsku jedinicu Tribunala u Ševeningenu iz koje nikada nije pušten na privremenu slobodu.
Dok je za njim bila na snazi potjernica Haškog tribunala, on se u Srbiji krio pod identitetom doktora alternativne medicine Dragana Dabića.
Suđenje mu je počelo u oktobru 2009. godine, a okončano je prvostepenom presudom u martu 2016.
Na tu odluku žalio je i Karadžić sa svojim pravnim timom, kao i tužilaštvo Haškog tribunala.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu