Ljubitelji ovog zvuka su ga zdušno podržali na skorašnjoj promociji; bila je to prilika da saznamo više detalja o albumu.
Šta donosi “Sonet” i šta znači povratak klasičnom džez jeziku?
“Sonet” je moj najnoviji album na kome se nalazi devet autorskih kompozicija koje su izvedene u formi klavirskog džez trija, sa izuzetkom jedne (“Sejmeni”) koju sam snimio kao solo klavirsku numeru. Za razliku od mojih prethodnih albuma, ovdje su kompozicije inspirisane klasičnim džez repertoarom. Nekoliko numera su u maniru latin džeza što predstavlja neku vrstu kontinuiteta, uzimajući u obzir, recimo, album “Romano-Cubano”.
Tvoje ime se uz još svega desetak živih autora, može nazvati srpskim džez legendama. Koga posebno cijeniš iz tvoje branše?
Poštujem sve kolege koji se bave ovom zahtjevnom muzičkom formom. Sama činjenica da su aktivni na džez sceni u Srbiji dovoljno govori sama za sebe. Mislim da je to posebna vrsta kombinacije inata, ljubavi prema džez muzici, jedne vrste stoicizma… Zbog toga ne bih nekoga od njih izdvajao već svima čestitao na upornosti i poželio im da istraju, jer to zaista nije lako, niti lukrativno. Što se tiče mog statusa u branši, ne volim o tome da govorim i to prepuštam drugima.
Nedavno si promovisao album u džez klubu Sokoja. Koliko ti znači što si prvi koji je ikada svirao na tom mjestu?
Veoma me raduje činjenica što je baš promocija mog albuma “Sonet” bila prva promocija i uopšte događaj u Sokoj džez klubu. Na neki način, uz direktora Manojlovića, ja sam među prvima koji su iznijeli ideju da se u bivšem podrumu zgrade Sokoj napravi džez klub. MIslim da je to prava stvar i jedva čekam jesenju sezonu da otpočnu nastupi džez i bluz muzičara. Mislim da će Sokoj džez klub biti kultno mjesto za nastupe u Beogradu i ono što ga već sada izdvaja u odnosu na druga mjesta gdje se održavanju svirke jeste činjenica da je ovaj klub scena, a ne restoran sa muzikom, što je bitna razlika. O džez klubu treba razmišljati kao o, recimo, pozorištu, a ne kao o pukom ugostiteljskom objektu, koji usput ima i neki muzički program. Ekipa autora iz UO Sokoj, kao što su Milan Đurđević, Nikola Čuturilo, Jovan Maljoković i drugi, zaslužna je što je ova ideja dobila konkretni izgled. Moj poštovani kolega Dejan Grujić je PR menadžer za bluz i rok bendove, dok sam ja za džez programe. Takođe, poštovani kolega Vlada Đurić Đura ulaže značajan trud da se Sokoj džez klub promoviše na pravi način kako bi publika što prije saznala za tu scenu i kako bi najesen klub proradio u punom sjaju.
Kada se može očekivati veliki koncert za promociju “Soneta”?
Za jesen planiram promotivni koncert. U ovom trenutku, moja ekipa i ja analiziramo situaciju oko povoljnog prostora za ovakav koncert. U dogledno vrijeme ću odlučiti gdje ćemo održati koncert. Dobra vijest je da je glavna urednica kulturno-zabavnog programa RTS, Suzana Perović, obećala da će taj koncert snimiti RTS. To je značajna stvar u procesu pregovaranja za sponzorsku podršku i odabir sale za izvođenje koncerta. Mlada ekipa iz produkcijske kuće “Ison Film” mi jako pomaže u aktivnostima za ostvarenje uslova za održavanje ovog koncerta. Da podsjetim, to je ista ona ekipa koja je odgovorna za izradu tv spota “Sonet”. Tačan datum i mjesto koncerta ćemo objaviti blagovremeno.
Objavio si veliki broj značajnih džez albuma. Šta danas smatraš za najznačajnije?
Svaki album koji sam izdao u posljednjih 34 godine je imao neku filozofiju u pozadini. Za svaki od tih albuma sam provodio određena prethodna istraživanja i analize. Sami nazivi tih albuma govore o tome: “Ornamenti”, “Paganska trilogija”, “Old Dreams & New Friends” “Ritual”, “Prelo” “Ibar”, “Rain Dance” i sada “Sonet”. Teško je izdvojiti neki od njih kao najznačajniji jer je svaki od njih nosio neku važnu poruku, koja je bila u skladu sa kontekstom i duhom vremena u kojem je nastao. Ali ako bih baš morao da izdvojim neki od mojih albuma, bar po reakcijama ljudi na muziku, to bi vjerovatno bio album “Prelo”. Za taj album sam ponosan što sam bar jednom uspio da kreiram muziku koja je došla na scenu u pravom trenutku. Ljudi su tada bili spremni za jednu ideju kakva je bila ideja za “Prelo”. Dok su drugi, čak mnogo poznatiji autori forsirali srpsku trubu kao instrument koji će pronijeti ideju balkanske muzičke ornamentike, ja sam se odlučio za violine i gudački orkestar, jer sam smatrao da je to pravi put za mene s obzirom na duh vremena ali i na tradiciju šabačke violine i Cicvarića, kao sredine odakle sam potekao. “Romano-Cubano” je takođe doživio uspjeh zbog učestvovanja mog pokojnog druga Luisa, kao i zbog činjenice da su pjesme bile na romskom jeziku. U svakom slučaju, teško je opredijeliti se za neki od tih muzičkih projekata.
Koliko je džez skrajnut u Srbiji u posljednjih par godina? Ima li izlaza?
Džez scena u Srbiji je skromna najprije zbog opšte tendencije porasta primitivizma u svim oblastima društvenih događanja. To je posljedica negativnih trendova devedesetih i pada svih vidova autoriteta. Obaranje autoriteta srpski agilni primitivci vide kao najveće postignuće. Međutim, za razliku od nekih drugih muzičkih pravaca, džez scena u Srbiji bilježi konstantan rast. Mnogi mladi ljudi se školuju u džez akademijama u Evropi i svijetu i nemali broj se vraća u Srbiju. Oni ovdje nastupaju, snimaju albume i sve su bolji u onome čime se bave. Mogu da kažem da je naša džez scena, bar što se tiče džez muzičara, jedna od boljih u Evropi. O tome govori i činjenica da se strani džez muzičari često opredjeljuju da pozovu na saradnju domaće džez muzičare prilikom izvođenja u Srbiji. To je najbolji dokaz da je kvalitet naših džez muzičara na zavidnom nivou. Ono što nije dobro je mala prolaznost u medijima, formatirane plejliste radio stanica, gdje je promocija džez muzike praktično onemogućena, slaba muzička industrija gdje izdavači koji nisu osnovani u okviru većih medijskih sistema koji posjeduju tv stanicu nemaju mnogo šansi da dođu do odgovarajuće ciljne grupe publike, kao i poplava osrednjih i loših muzičkih sadržaja koji otežavaju kvalitetnim i talentovanim muzičarima da dođu do scene u pravom smislu te riječi. Džez je oduvijek bio neka vrsta muzičkog andergraunda, i to će i ostati. Nikada neće biti etabliran i uvažen od strane akademske elite, ali to nije ni želja ni cilj džez muzičara. Ona dva aspekta džeza (džez klub i koncertna dvorana) uvijek će džez činiti živom i dostupnom umjetnošću. Džezeri će uvijek morati iznova da se dokazuju na klupskim nastupima, kao i na koncertnim podijumima. To će džez umjetnost uvijek iznova podmlađivati i činiti je aktuelnom. Džez će biti u duhu svakog vremena koje dolazi i kada ljudima dosade digitalizacija i striming dolaziće na džez svirke koje se dešavaju u real timeu i koje nose oreol važnosti trenutka. Uvijek će važiti konsenzus publike i muzičara: publika će uvijek željeti nesputan i slobodan performans džez muzičara, a džez muzičari će uvijek željeti da sviraju publici koja baš to želi. To je budućnost džez muzike.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu