Svojim anđeoskim glasom nikog nije ostavljala ravnodušnim, a o njenom privatnom životu se jako malo zna, a u jednom intervjuu otkrila je da je ostala bez supruga.
Naime njena najveća ljubav bio je bubnjar Milan Đorđević, sa kojim je bila dugo u braku. Njegov gubitak veoma je teško podnijela.
Snimila je mnogo pjesama, albuma i svojevremeno ploča, ali uz nagrade, priznanje od države nije dobila.
– Povrijedile su me i kolege muzičari, estradnu penziju nisam dobila iako sam nekoliko puta podnosila zahtjev. Kada je penzija izglasana, trebalo je da je prvi dobijemo Cune i ja. On je penziju dobio, mene su zaobišli iako važim za pjevačicu koja ima najviše snimljenih pjesama u fonoteci Radio Beograda. Snimila sam za RTV PGP 60 antologijskih pesama, obećali su da će mi objaviti trostruki album, a onda su 10 mojih pjesama strpali u nekakav zajednički muzički projekat za koji još ne znam šta predstavlja – rekla je Vasilija.
Pjevačku karijeru je počela šezdesetih godina 20. vijeka. Mnoge njene pjesme postale su hitovi koje slušaju različite generacije. Kvalitetne interpretacije i glas obojen emocijama privukli su veliki broj poštovalaca.
“Dimitrijo, sine Mitre”, “Veseli se kućni domaćine”, “Moj Milane kad u vojsku pođeš”, “Na Uskrs sam se rodila”, “Mito, bekrijo”, “Ajde Jano, kolo da igramo”, “Jel’ ti žao što se rastajemo”, “Zapevala sojka ptica” su pjesme po kojima je Vasilija ostala upamćena.
Umrla je u 76. godini. Kremirana je u Beogradu 2011. godine. Njen pepeo je posut po Vrtu sjećanja koji je dio Novog groblja, prenosi Kurir.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu