Davidovićeva je nagradu dobila za dramsko književno ostvarenje “Mali ratovi i kabine Zare”, a uručena joj je u prostorijama “Sterijinog pozorja” u Novom Sadu.
Nagradu joj je uručio poznati reditelj Dušan Petrović, koji je bio član žirija.
Obraćajući se brojnim okupljenim po dobijanju nagrade Davidovićeva je rekla da nije bila sigurna koliko će njeno djelo biti prepoznato u javnosti.
– Imala sam najljepše moguće kritike i recepcije od strane profesora, ali u meni je uvijek čučao strah – šta ako?! Šta ako više nikog ne interesuje rat? Šta ako nikog ne interesuje šta djevojke rade u kabinama “Zare”? Šta ako su ovi ratove premaleni da bi nekog interesovali – rekla je Davidovićeva.
Borba sa samim sobom
Ona je dodala da je sumnju u njoj budilo i pitanje šta ako su kabine “Zare” prevelike da bi opisale patnju malog čovjeka u spletovima raznoraznih okolnosti.
– Mislila sam dugo o “šta ako”, dok nisam odlučila da pošaljem svoj dramski tekst na konkurs, ne očekujući apsolutno ništa, jer mi se po glavi konstantno motalo “šta ako”. Kad su mi javili da sam dobila nagradu, vrisnula sam od sreće usred jedne prodavnice na Kopaoniku, tik ispred jedne kabine, ne Zare, ali neke druge prodavnice. To mi je bio dobar pokazatelj da se svako “šta ako” urušilo i da su kabine svuda oko nas, dovoljno prepoznate, dovoljno relevantne da budu dio naših svakodnevnih života, umjetničkog stvaralaštva, dobrih kritika i nagrađenih radova. Drago mi je da sam napisala dobru dramu, drago mi je da se shvata značaj borbe sa sobom, u sebi i sa svojim mislima, tijelima, ogledalima i konfekcijskim odrednicama. Drago mi je da ste razumjeli sve ženske velike i male ratove sa sobom i sa drugima – rekla je laureatkinja.
Davidovićeva kaže da joj je bilo teško povjerovati da je dobila Sterijinu nagradu, ali da je neobično srećna zbog priznanja.
– Veoma mi je drago što baš danas primam Sterijinu nagradu, kao i da je ceremonija njene dodjele uopšte održana. To je mali pokazatelj, ali ipak pokazatelj toga da se pandemija korone bliži kraju i da nam se život, nadajmo se, vraća sa ovim proljećem, pozorištem i nagradama – naglasila je Davidovićeva.
Među najmlađim dobitnicima
Izvršni direktor “Sterijinog pozorja” Goran Ibrajter izrazio je uvjerenje da će dramski tekst Davidovićeve imati lijep i dug scenski život.
Tema drame “Mali ratovi i kabine Zare” paralelno teče u vrijeme, kako kaže autorka, ratova na Balkanu devedesetih godina prošlog vijeka i 2021. godine. Priča je o kćerki koja danas ima implicitne posljedice ratnih sukoba iz tih godina.
Ostvarenje Vide Davidović “Mali ratovi i kabine Zare” jednoglasno je najboljim proglasio žiri u sastavu Spasoje Ž. Milovanović, Dušan Petrović i Mirko Dejović.
Nagradu čine Sterijina značka, sertifikat i finansijski dio.
Davidovićeva, koja ima 24 godine, spada u red najmlađih dobitnika prestižnog priznanja.
Radovi
Rođena je u Istočnom Sarajevu, a osnovnu školu i Gimnaziju završila u Banjaluci. Osnovne studije završila je na beogradskom Fakultetu dramskih umjetnosti (FDU), smjer dramaturgija. Student je master studija na smjeru Teorija dramskih umjetnosti i medija.
Napisala je nekoliko predstava za djecu za Pozorište lutaka “Pinokio”, a radila je adaptaciju “San ljetne noći” za opersko izvođenje, asistirala na tekstu mjuzikla “S druge strane jastuka” Pozorišta na Terazijama.
Radila je adaptaciju “Don Žuana” u režiji Marka Misirače povodom otvaranja pozorišta Teatrijum.
Njen komad “Bruklin i mačke u kontejnerima” u režiji Andreje Kargačin zatvorio je 16. festival internacionalnog studentskog teatra (FIST) sa premijerom u BITEF teatru.
Autor je drame “Proslave”, koja je izvođena u okviru omnibusa “Banjaluka” u režiji Nikole Bundala, kao i komada “Jedan pošten čovjek”.
Radila je dramatizaciju “Na rubu pameti/Pijana noć 1918” po motivima djela Miroslava Krleže i Ive i Tene Štivičić, kao i u projektima “So na rane” Tee Matanović i “Onaj koji govori da, onaj koji govori ne” u režiji Nikole Bundala.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu