Priču o Regan, djevojci čije je tijelo preuzeo zao duh, režirao je Vilijam Fridkin, a glumci su Elen Berstin, Linda Bler, Maks fon Sidou i Džejson Miler. Neki od njih su smatrali da je i samo snimanje takvog zla čista jeres i da će zbog toga biti prokleti, prenosi Blic.
Mediji su izvještavali o “katastrofama” na snimanju: velikom požaru, u kome je uništeno sve osim prostorije u kojoj je snimana scena egzorcizma, nekoliko članova filmske ekipe povrijedilo se na snimanju, a za film je navodno vezano i nekoliko smrtnih slučajeva.
U sve ovo možemo da vjerujemo ili ne vjerujemo, ali ono što se sigurno zna jeste da je “Istjerivač đavola” snimljen po motivima romana Vilijama Pitera Blatija, koji je radio i na scenariju za film. Roman je, navodno, inspirisan stvarnim događajima.
Godine 1943, 12-godišnjeg dječaka Rolanda Doua (ovo je, naravno, pseudonim), iz Kotidž Sitija (Merilend), zaposjeo je đavo, pa je Katolička crkva morala da ga istjera iz njegovog tijela.
Daglas Lokhart u knjizi “Tamna strana Boga: Potraga za izgubljenim srcem hrišćanstva”, navodi da je činu prisustvovalo čak 48 osoba, a novinar Tomas Alen, koji je opisao slučaj u knjizi “Opsjednut: Istinita priča o egzorcizmu”, tvrdio je da je sve počelo poslije smrti Rolandove tetke Herijet.
Roland i Herijet, koja se bavila spritualizmom, bili su bliski i često su zajedno igrali razne igre. Čak su koristili tablu za prizivanje duhova, poput Regan.
Poslije Herijetine smrti počele su da se događaju čudne stvari: namještaj se sam pomjerao, predmeti su lebdjeli u vazduhu, a u mraku su se čuli nesvakidašnji zvuci. Sve to se dešavalo oko Rolanda, pa je porodica potražila savjet pastora Lutera Majlsa Šulcea, koji je rekao da je dječak opsjednut i predložio istjerivanje đavola.
Prvi pokušaj je izveo katolički sveštenik Edvard Hjuz, ali su stvari krenule po zlu. Roland je oslobodio jednu ruku i dohvatio oprugu iz dušeka, kojom je ranio sveštenika i prekinuo obred.
Drugi pokušaj egzorcizma obavili su Vilijam Baudren i još jedan sveštenik. Tokom obreda, demon je bljuvao riječi: “Pakao!” “Zlo!” da bi se na kraju ukazao na tijelu dječaka, dok se krevet tresao sam od sebe.
Ovoga puta, demon je uspješno istjeran, a Roland je od tada živio normalnim životom.
Tomas Alen priznaje da nema dokaza da je dječak stvarno bio zaposjednut. U intervjuu 2013. izjavio je:
Treba naglasiti da ne postoji konačan dokaz da su se u tijelu dečaka, poznatog samo kao “Robi”, zaista nastanili zli dusi. Nije isključeno da je bio mentalno obolio ili žrtva seksualnog zlostavljanja, ili da je izmislio čitavo iskustvo.
Ovu tvrdnju podržava i pisac Mark Opsasnik, koji piše da je Roland Dou bio poremećeni nasilnik, koji je toliko vapio za pažnjom da je dobijao napade bijesa i histerije samo da bi je dobio.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu