Magazin

Atlantiđanske imperije (143): Neobičan kolorit Indijanaca

Sve prethodno napisano zvuči kao da se dešava u nekakvom nebuloznom satanističkom horor filmu, no budući da je Sahagun bio hroničar i pravi istoričar Asteka, nesumnjivo je da je sve što je zapisao bila istina.

FOTO: WIKIPEDIA

Sa posebnom pedantnošću on je opisivao floru i faunu koja je okruživala astečke prvosveštenike.

Raznobojno perje kojim su bili ukrašeni je imalo posebno značenje. Običan narod farbao je svoje lice u crveno i tijelo u žutu boju, žene su igrale zavodljive plesove u raznobojnom perju. Zanatlije koje su pravili šareno perje bili su posebno cijenjeni. Narod je bio podijeljen na različite kaste, postojali su trgovci, učitelji, prvosveštenici…

Astečki učitelji imali su veoma napredne metode računanja iz čega se razvila njihova astrologija i neobični kalendar Tonalamatl. Tonalamatl je bio preuzet od naroda Maja, koji su prije njih otkrili famozni kalendar sudbine Colkin. Maje su takođe velikim dijelom živjeli u Meksiku, uglavnom na Jukatanu.

U knjigama “Majanska religija” Aleksandra Boškovića i doktorskoj disertaciji Samira Osmanagića “Netehnološka civilizacija Maja spram modernih tehnoloških civilizacija” veoma ozbiljno se analizira značaj kalendara drevnih naroda. Vrijeme je za Maje i Asteke imalo potpuno religijski karakter. Ciklusi vremena bili su podijeljeni u godine, a vremenskim intervalima su bile posvećene sve ceremonije i rituali.

Da bi se svijet obnavljao, te da bi narodi Maja i Asteka preživjeli, morale su se prinositi žrtve okrutnim bogovima. Tako su ceremonije, praznici, rituali za njih postali svakodnevni.

Uz pomoć pića zvanog pulke, kao i drugih opijata, drevni Indijanci su lakše podnosili neprekidno prisustvo smrti i prolivanja krvi u svom životu. Muški ratnički svijet nije posebno cijenio žene, osim kao majke ili odabrane žrtve za drevne ceremonije. Žene u Meksiku su udavane na silu, maltretirane, opterećene kućnim poslovima, a mnoge od njih prinošene na dar krvi žednim bogovima.

(Nastaviće se)