Orni i „naoružani“, baš kao u filmu, spremni da osvoje neku njihovu Vivijan Li.
„Kus petao, pile dovijeka“, dubinski je ovdašnji opis ćosavog muškarca, kome se isključuje i promil šanse muževnosti.
Vijekovima je, naime, važilo pravilo da čovjek koji ne nosi bradu i brkove nije i ne može da bude pravi muškarac.
Otuda je valjda pravi muškarac i Gručo Marks. Da li je? Po gustini brkova reklo bi se da je pravi dasa, muškarčina.
Krzno na licu
Po tom krznu, ne samo na licu već i na grudima, Bert Rejnolds i Tom Selek bili su predmet mnogih ženskih, ne samo filmskih uzdaha. Na ovdašnjoj sceni po toj vrsti čupavosti posebno se isticao poznati pjevač. Našao se i u glumačkim vodama pored Radeta Šerbedžije u filmu „Poslepodne jednog fazana“. Bio je to Mišo Kovač.
Ako se i dalje veruje da je „poljubac bez brkova kao supa bez rezanaca“, velike su šanse, po statistici bar, da do tog poljupca ipak dođe. Jer u svijetu, 55 odsto muškaraca nosi neki vid kose na licu: brkovi, brada, pa i zulufi, kakve su nekad nosili „tigar iz Velsa“ – Tom Džons ili glumac Alan Bejts. Da na brkovima ne bi ostali gore pomenuti rezanci, u Velikoj Britaniji je krajem 19. vijeka i početkom 20. vijeka korišćena kašika za brkove, kao zaštita brkova dok jedete supu.
Bradi i brkovima kroz istoriju nije baš sve išlo niz dlaku. Aleksandar Veliki je svojim vojnicima naredio da briju bradu i nose kratku kosu. Smatrao je da su opasniji u borbi jedan na jedan, jer protivnik ne može da ih povuče za kosu ili bradu. Car Hadrijan je nosio i bradu i brkove. To bi bio dovoljan razlog da mu Petar Veliki naplati porez na bradu. Plemići koji su željeli da zadrže bradu morali su da plaćaju porez od 100 rubalja godišnje. Eto čega se nije sjetio Siniša Mali. Petar Veliki je obavezno brijanje uveo prvo u carsku vojsku, a zatim i u cijelu zemlju, pri čemu su samo sveštenici i seljaci bili izuzeti.
Kad je frka, tu je brka
Ni u Engleskoj nije bilo bolje: 1447. godine donesen je zakon kojim su muškarci primorani da obriju brkove, dok je 1838. godine kralj Bavarske zabranio nošenje brkova u svojoj vojsci. Zanimljivo je da je samo jedan član engleskog parlamenta do 1847. godine imao dlake na licu. Vremenom su brkovi postali zaštitni znak britanskog vojnika. Do 1916. godine nijedan regrutovani vojnik britanske armije nije smio da obrije gornji dio usne.
„Kad je frka, tu je brka“, bio je potpis na majici koja je sa Staljinovim likom prodavana u beogradskom restoranu „Korčagin“ prilikom godišnjih akcijaških susreta i Dana mladosti. Poznati pozorišni režiser Ljubiša Ristić, dugo, dugo je nosio za nijansu rjeđe i nešto duže brkove od Staljina. Uz Ristića još je jedan poznati pozorišni brka, režiser Slobodan Unkovski.
Bojan Stupica je gajio specifičnu bradu s ufitiljenim brkovima. Da ih je kojim slučajem uspravio pod pravim uglom, učinio bi to prije Dalija i njegovih čuvenih brčića.
Gotovo da sam bio spreman da prihvatim opkladu da Puriša Đorđević nikada nije nosio brkove, jer ni glavni glumci u 90 odsto njegovih filmova nisu bili brkati. Kada ono i Puriša brka u vrijeme dok je snimao filma „Skerco“ (1994).
Jedan drugi Čačanin, takođe, filmski režiser, Miša Radivojević predvodi tim „ćosavih“: Žika Mitrović, Stole Janković, Miki Stramenković, Veljko Bulajić, Želimir Žilnik, Dejan Karaklajić, Darko Bajić, Srđan Dragojević…
Bradonje od Maka do Kusturice
Tim nepokolebljivih brkajlija zastupali su Žika Pavlović, Dragan Kresoja, dok je najviše krzna na režiserskom licu bilo u Vatroslava Mimice, poznatog hrvatskog filmskog režiserqa. Brada Orsona Velsa u filmu „Bitka na Neretvi“ je bila kratka, kozja bradica za Vatrinu. Gorčin Stojanović glavom i bradom plus brkovima pokriva film i pozorište. Bradonja je još jedan Sarajlija: Emir Kusturica. Nešto „posniju“ uporno je nosio i Dušan Makavejev…
Nisam siguran koliko su dugi brkovi „Polivilenjaka“ Slavka Krunića, ali sigurno je da su najduži brkovi na domaćem slikarskom platnu. Oni pravi, najduži u svijetu vlasništvo su koga drugog nego Indijca. Čak 4.29 metara. U jednoj od indijskih država policajci mogu da dobiju povišicu za puštanje brkova, kako bi stekli veće poštovanje građana. Više stotina zaposlenih policajaca počelo je da pušta brkove.
Ne znam ko je i šta ponudio glumcima Dragomiru Bojaniću Gidri ili Aleksandru Gavriću, jer ih oduvijek pamtimo s brkovima, baš kao i Zorana Radmilovića, iako na početku filmske karijere ni u životu nije nosio brkove. Među njima i Boris Dvornik s morž brkovima poput Marka Tvena.
Nisam siguran da postoji ijedan film u kome je igrao Dragan Maksimović, a da nije nosio brkove, koji su srasli s njegovom karijerom. Dragan Nikolić bar u dvadeset posljednjih godina života nije skidao bradu i brkove. Od njih se ne rastaje ni Aleksandar Berček, dok Mikija Manojlovića i njegovog Paju Bakšiša iz „Otpisanih“ pamtimo i po brkovima.
– Znate li zašto nosim bradu? Da se ne primijeti da sam dijete – pitao je i dao odgovor novinarima nekadašnji vlasnik izdavačke kuće „Stubovi kulture“ i potonji predsjednik Skupštine Srbije Predrag Marković. „Dijete“ je nosilo bradu dužu od Pašićeve, one koja se nosila prije stotinak godina, ali je po dužini, ne i obliku, Marković „praotac“ hipsterske brade.
Predrag Marković skraćuje bradu, jer da to ne čini mogla bi da naraste do dva metra i koji centimetar više. Najduža izmjerena brada kod živog muškarca zabilježena je naravno opet u Indiji, gdje je tamošnjem žitelju, od kraja donje vilice brada izrasla do 183 santimetra. U agencijskoj vijesti nije bilo prostora da se navede kako funkcioniše ljubavni život bradatog rekordera, jer, kažu, opet naučno dokazano, da brada duže raste kod muškaraca koji imaju manjak seksualnih aktivnosti.
I dok je u karateu najviši nivo vještine i znanja crni pojas deseti dan, kod bradobradih toliko dana vizuelno ostavlja izvjesnu mjeru zapuštenosti dok brada treći dan vlada ne samo među svjetskim filmskim zvijezdama, već se nalazi i na mnogim naslovnicima modnih i filmskih časopisa. Tom trećem danu brade najbliži je glumac srednje generacije Milan Marić.
Kada sam nedavno pitao Milana Cacija Mihailovića, poznatog pozorišnog glumca, koji, takođe, pripada redu onih za koje vjerujemo da oduvijek nose bradu i brkove, kada ih je pustio, nije mogao da se precizno sjeti:
– Negdje je to bilo na Akademiji. Pustio sam neku paučinu pa se ona vremenom naborala i ostala tu gdje i danas jeste. Jednom prilikom pred predstavu u Ateljeu posjetio me je sin Vlada (Vladislav Mihailović, takođe, glumac) i slučajno pocijepao skrojene brkove kolegi koji je trebalo da ih nalijepi. To je za njega bio toliki šok, da je to veče dobio visoku temperaturu.
Pored mnogobrojnih pozorišnih anegdota Caci piše i pjesme. Jedna od njih posvećena je i brkatom bukvaru: „Svaki trenutak sa djedom/bio je k’o najljepši dar/Djed je moja prva bajka/moj prvi brkati bukvar”, piše Nova.
Da li je brijanje gubitak vremena? Prosječan muškarac, govori računica, provede 3.350 časova brijući se, što je približno 140 dana. Izbor je kao i u životu – lični, ali, takođe, ne bi trebalo izgubiti iz vida opasku psihologa Roberta Pelegrina da „u svakom glatko obrijanom muškarcu vrišti jedan bradati i traži da izađe”.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu