Kremacija nije bila toliko zastupljena u Srbiji kao u nekim drugim zemljama, ali posljednjih deceniju i nešto u konstantnom je porastu i sada otprilike na pet klasičnih sahrana bude jedna kremacija.
Što se tiče Srpske pravoslavne crkve ona iako kremiranje ne smatra hrišćanskim običajem odobrava ga za svoje vjernike prema njihovoj želi s tim što u tom slučaju sveštenik vrši opelo prije kremiranja.
Proces kremacije započinje podnošenjem zahtjeva za kremaciju, a osobe koje mogu podnijeti zahtjev su rodbina pokojnika po krvi u prvoj liniji i rodbina u pobočnoj liniji srodstva, ali najdalje do četvrtog stepena srodstva, ili njihovi bračni drugovi.
Zahtjev se podnosi isključivo u pisanoj formi a prilaže se i overena izjava preminulog lica da se njegovi posmrtni ostaci kremiraju. Nakon kremacije preostali posmrtni ostaci se prikupljaju u posude koje se nazivaju urne.
Važeći Zakon o sahranjivanju i grobljima iz 2005. godine ne predviđa iznošenje urne van groblja. Posmrtne ostatke je moguće sahraniti isključivo na tačno utvrđenim površinama uređenim urbanističkim planom ili odlukom opštine, piše Kurir.
Preciznije, urna se može postaviti u Kolumbarijum (zid sa kasetama za smještaj urni), Rozarijum (posebno uređena zelena površina sa kasetama za smještaj urni) ili da se pepeo raspe na za to zakonom predviđeno mjesto (Vrt sjećanja).
U Beogradu na Novom groblju pepeo se može prosuti u Vrtu sjećanja. To je zelena površina sa ružičnjakom gdje se pepeo posipa u zemlju, a imena pokojnika se ispisuju na posebnim memorijalnim stubovima.
Inače, kako je zabilježeno plemić Aleksandar Trifunac ot Batfe (1838-1892), rodom iz Melenaca, je prvi Srbin koji je po svojoj oporuci kremiran i to u Njemačkoj.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu