Za razliku od hiperprodukcije muzike i TV-serija, filmska industrija nije imala pretjeran broj lansiranih ostvarenja, pošto su epidemiološke mjere i brojna odgađanja premijera ponovo otežale rad filmske industrije, iako su neki režiseri hrabro rizikovali izlaskom u bioskope.
Nakon bezbrojnih odlaganja, mnogi filmovi su došli nenametljivo i prošli potpuno ispod radara, poput 25. Džejmsa Bonda ili ko više broji kojeg filma iz “Marvel” ili DC univerzuma, dok je kreativna čast velikih produkcija spasena dugočekanom “Dinom” ili uspjehom jedinog pravog blokbastera koji je probio magičnu granicu od milijardu dolara (“Spider Man: No Way Home”).
Naravno, to nije ono nije ono što su očekivale glavešine velikih studija, niti publika, koja je još oprezna sa povratkom u bioskope, dok im je ostanak kod kuće uz striming varijante daleko prihvatljivija varijanta. Zahvaljujući tome, dobar dio velikih režisera i scenarista izabrao je varijantu igranja na sigurno, tačnije da radi za “Netfliks”, “Amazon”, “Dizni” i ostale striming servise, koji plaćaju unaprijed filmove i bave se distribucijom. Jedna od dobrih strana, skromnije bioskopske ponude, jeste mogućnost da se pogleda veći dio prošlogodišnje produkcije, što olakšava posao oko pravljenja lista, poput ovog izbora najboljih filmova u protekloj godini, piše Glas Srpske.
1. “The Card Counter”
Pol Šreder, jedan od heroja novog Holivuda, prošle godine snimio je film “The Card Counter”, ostvarenje, koje nosi sve pozitivne karakteristike, koje su Šredera proslavile u autorskom smislu.
Njegov film odskače kvalitetom, ne samo iz opusa samog autora posljednjih godina, već i većeg dijela filmske ponude u 2021. godini. Prepoznatljivi lajtmotiv većeg dijela njegovih filmova, usamljeni individualac, mračne prošlosti i asketskog karaktera, ponovo je tu, kroz lik kockara Vilijama Tela u fascinantnoj roli Oskara Ajzaka. Bivši zatvorenik, koji pokušava pobjeći od demona sopstvene prošlosti, na kraju eksplodira u spirali nasilja i krvi, kao i većina protagonista filmova ovog veterana.
Mračno, ogoljeno, brutalno i hrabro, baš i kako se očekuje od čovjeka koji je napisao “Taksistu”, “Razjarenog bika” i još gomilu filmskih klasika.
2. “Licorice Pizza”
Tomas Pol Anderson možda je favorit sa svojim epskim dramama kod kritike, ali ništa manje nije dobar kada snima lične priče poput “Punch –Drunk Love” ili prošlogodišnjeg remek-djela “Licorice Pizza”.
Režiserov povratak u 70-te i vlastito odrastanje u Kaliforniji, sentimentalna je “coming age” drama o odrastanju, prvim ljubavima i tinejdžerskoj nevinosti u sjenci rokenrola i bioskopa, kojom Anderson majstorski pakuje nostalgiju u razorne emocionalne bombe, kojima minira sve besmislene kritike na račun banalizacije umjetničkog kredibiliteta.
Uz dirljivu amatersku igru dva glavna glumca Kupera Hofmana i Alane Hajm, rutinsku asistenciju profesionalaca poput Bredlija Kupera i Toma Vejtsa, vrhunsku muziku i topli objektiv kamere, to je dovoljno za najličniji film u opusu velemajstora i jedan od najboljih filmova u protekloj godini.
3. “Dune”
Denis Vilnev, režiser koji je tokom cijele karijere vješto balansirao na granici naglašene vizuelne estetike blokbastera i idejne razigranosti nezavisnog filma, ispostavilo se, bio je pravi čovjek da se uhvati u koštac sa ekranizacijom romana “Dina”.
Rezultat je spektakularan, pametan i dobar film, koji doslovno u bioskopu napada gledaoca svim oruđima i oružjem filmskog jezika. Vilnev nas krajnje pragmatično uvlači u svoju monumentalnu viziju pokretom i zvukom, ostavljajući glumcima da nas upoznaju sa svojim likovima, znajući da je ključ njegove priče u arhetipovima, a ne u stereotipima.
Ukratko, “Dina” je rijetkost u modernom filmu, jer je riječ o raskošnom blokbasteru velikog budžeta sa hrabrošću malog indi ostvarenja, koje se ističe u svakom aspektu produkcije, uspijevajući da bude više od zbira svojih ključnih fragmenta. Uz samo jednu manu, a to je da je prvi dio veće cjeline.
4. “Green Knight”
Film “Green Knight”, talentovanog američkog režisera Dejvida Laurija, inspirisan srednjovjekovnom engleskom poemom “Ser Gavejn i zeleni vitez”, istovremeno je kompleksna drama i mračna fantastika, raskošan vizuelni ep i ogoljena intimna priča. Ipak, u krajnjem skoru “Zeleni vitez” bez obzira na žanrovske odrednice besprijekorno funkcioniše kroz sve elemente filmskog jezika.
Iz kadra u kadar film doslovno i figurativno vizuelno buja pred našim očima i ušima a posebno u našim mislima, dok Lauri raspliće zapetljane čvorove ove arhetipske epske sage i ponovo ih plete u modernu fantaziju o posrnulom čovjeku, koji na kraju shvata da ga bogatstvo, slava i kruna ne čine herojem, već moć da ih se odrekne, čak i ako ga to na kraju košta glave.
5. “Pig”
Film sa bizarnim zapletom, u kojoj Nikolas Kejdž glumi usamljenog čudaka, koji u šumama Oregona traži tartufe iz pomoć svinje, nakon otmice pomenutog ljubimca pretvara se u mračnu dramu o gubitku voljenih i bjekstvu od vlastitih osjećanja. I naravno, ovo nije neki akcioni film o potrazi za pomenutim, inače jako simpatičnim prasetom, već za ljudskošću u sebi i mraku koji će vas na kraju progutati ako ostanete bez iste.
Spoj glumca Kejdža, koji nakon dugo vremena stvarno glumi, a ne histerično glumata nezainteresovan za tekst koji izgovara i režisera Majkla Sarnoskog, koji poput nekog filmskog veterana odmjereno i znalački radi svoj dio posla, savršeno funkcioniše sa obje strane kamere, pretvarajući “Pig”, u jedan od najboljih filmova godine.
6. “Malignat”
Blokbaster majstor Džejms Van, odlučio je da, kada je već bogat i slavan, da snimi nešto za svoju dušu, ili bolje rečeno za svoj ukus. Naravno, to je pogađate horor, i to ne bilo kakav, već pravo malo remek-djelo i jedan od najboljih filmova žanra strave i užasa u posljednjih deset godina, nazvan “Malignat”.
I ovo jeste Vanov film od prve kapljice krvi do posljednjeg vriska, jer on ne pada u zamku arthausa, postmodernizma ili svih tih mudroserskih klasifikacija izmišljenih za nadobudnu kritiku i festivalske žirije, već je snimio samo horor.
“Zloćudno” je rasna žanrovska priča izgrađena na jezivoj atmosferi, otkačenim likovima, hektolitrima krvi i gomili odsječenih dijelova tijela, ostavljajući publici da riješi dilemu, da li je ovo totalna propast ili remek-djelo!
7. “Old Henry”
Pojava svakog vesterna u modernoj kinematografiji, događaj je vrijedan pažnje, a kada je u pitanju odličan film, poput ostvarenja “Old Henry”, talentovanog režisera i scenariste Potsija Poncirolija, to se pretvara u pravu radost ljubitelje, ovog u bioskopima sve manje prisutnog žanra.
Vođen namjerom da snima vestern i ništa više, niti manje od toga, svjesno ignorišući zamke trendovske angažovanosti na teme seksualnog opredjeljenja, porodičnog nasilja, rasnih sukoba i kaubojske psihoanalitike, kako bi se dodvorio festivalskim žirijima, Ponciroli film sigurno vodi od početka do kraja, u maniru najboljih vestern zanatlija poput Sema Pekinpoa i Klinta Istvuda, Dona Zigela i Monte Helmana. I da Bili Kid nije bio dripac!
8. “The Worst Person in the World”
Romantična komedija za one koje ne vole ovakve komedije, možda naslovom “Najgora osoba na svijetu”, sugeriše neku horor ili triler atmosferu, ali treći film iz tzv “Oslo” triologije, norveškog režisera Joakima Trira ustvari je vrhunska drama. Autobiografska priča 30-godišnje djevojke, koja ne zna šta hoće od života, ali zna šta neće, pretvara se pred našim očima uz pomoć vrhunske režije, kamere i muzike te nadahnute glume, u jedan od najboljih filmova protekle godine.
Spora, džezirana elegija o svijetu kojem sve više nedostaje vremena, strpljenja, ljubavi, ljudi, prijateljstva i posebno filmova koji nude atmosferu, emocije i ljepotu, umjesto društvenih klišea, ideoloških diktata i pretencioznih poruka.
9. “No Sudden Move”
Stiven Soderberg, jedno od najzanimljivijih imena Holivuda, decenijama pažljivo gradi vlastiti autorski rukopis i čuva sopstveni status jednog od posljednjih intrigantnih ličnosti u modernom filmu. U filmu duhovito nazvanom “No Suden Movie”, uz pomoć scenariste Eda Solomona snimio je crnohumornu priču o grupi sitnih kriminalaca iz Detroita 50-ih, upetljanih u igru velikih igrača iz auto-industrije. U praksi, to znači zanimljiv zaplet, britke dijaloge, odličnu glumačku podjelu, vrhunsku kameru i scenografiju, te sigurnu režiju koja pažljivo balansira tempo od početka do kraja.
Možda ovaj film nije opljačkao kino- blagajne, pokupio nagrade i potresao društvene mreže, ali je ponudio čistih 115 minuta filmske radosti.
10. “Mitchells vs. Machines”
U oštroj konkurenciji animiranih filmova, očekivanu pobjedu nije odnio moćni “Dizni”, iako je imao nekoliko odličnih filmova, već “Mitchele vs. Machines”, debi film autorskog tandema Majk Rianda i Džef Rou, rađen za “Netfliks”. Ovaj naučnofantastični karneval slike, tona i priče podjednako je apsurdan, drag i zastrašujući, dok vozi svoju sumanutu priču o maloj porodici animatorke Kejti, koja se tokom svog puta preko Amerike, nađe u pobuni pametnih mašina i zlih tehnoloških korporacija.
Ključna estetika dolazi od Kejti, žene opsjednute filmom čija mašta često prodire u stvarni svijet eksplozivnom snagom, a ono što počinje kao porodični road-trip neočekivanim nasiljem pretvara se u najljepše animirano iznenađenje prethodne godine.
Ostatak liste
“Raya and the Last Dragon”
“Space Sweepers”
“Antlers”
“Belfast”
“Yin Yang Master”
“A Quiet Place Part II”
“The Paper Tigers”
“Judas and the Black Messiah”
“The French Dispatch”
“Don't Look Up “
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu