Temperatura u Ojmjakonu pada ispod nule tokom većeg dijela godine, a prosječna temperatura u gradu zimi pada na -58 stepeni Celzijusa. Dođe vrijeme kada temperatura dostigne tačku u kojoj mozak utrne, ljudi drže motore svojih vozila da rade 24 sata dnevno i jedu teške mesne proizvode da bi ostali živi. Ali ljudski mozak funkcioniše sasvim drugačije; smislili su bezbroj trikova da prežive hladnoću u ovom mjestu.
Ojmjakon je rusko seoce u republici Saha, na obali rijeke Indigirke, u kojem živi oko 500 stanovnika. Prosječna temperatura u gradu zimi pada na -58 stepeni Celzijusa, ali tokom ljeta temperature mogu dostići i 25-30 stepeni Celzijusa. Vjetar duva rijetko kad, a godišnje padne tek nešto više od 200 milimetara kiše.
Kako se selo nalazi blizu sjevernog pola, i dužina dana i noći tokom godine drastično varira — tokom decembra dan traje samo tri sata, a u junu čak 21 sat. Uprkos svemu tome, zahvaljujući čistom vazduhu, zdravoj ishrani i čistoj vodi, stanovnici ovog mjesta su poznati po dugovječnosti. Možete li da zamislite kako u takvoj “ledari” izgleda svakodnevni život?
Za početak, nema mobilne telefonije, jer se uređaji smrzavaju u džepovima, a oni koji nemaju ugrijane garaže, automobile ne gase preko noći, jer ujutro ne bi ni mogli da ih upale.
Zbog problema sa zaleđenim cijevima, kanalizacija nema mnogo smisla, pa se toaleti, uglavnom, smještaju izvan kuća. Živa se u termometrima zamrzava, čak i mastilo u olovkama, a kad se vrela voda sipa u šolju i prospe u vazduh, pretvara se u snježni oblak.
Jede se meso, uglavnom. Stanovništvo Ojmjakona se najvećim dijelom bavi stočarstvom i ribolovom. Zbog izuzetno niskih temperatura i činjenice da se zemljište ledi do dubine od čak 1.500 metara, uzgajanje žitarica, voća ili povrća nije moguće, a u ishrani su, shodno tome zastupljeni divlji plodovi lokalnih biljnih vrsta.
Među lokalnim specijalitetima izdvajaju se mliječni proizvodi “hajak” i “kjorčeh”, koji su slični puteru i sladoledu, kao i najpoznatije ojmjakonsko jelo — “stroganina” (ostrugana sveže zaleđena riba). Još jedan istaknuti specijalitet mjesta su kocke leda napravljene od konjske krvi poslužene sa makaronima. Sve ovo je apsolutno neophodno za preživljavanje na ovom hladnom mjestu.
U Ojmjakonu postoji jedna prodavnica, dom kulture i sportski centar, škole i vrtić. Zanimljivo je da djeca idu u školu čak i kad temperatura padne na -50. Časovi se otkazuju za učenike od prvog do petog razreda samo ako temperatura padne na -52 stepena.
Okolina je bogata nalazištima i rudnicima zlata koji se eksploatišu, kao i izvorima tople vode, a turisti koji zalaze u ove krajeve – uglavnom to čine da bi testirali sopstvene granice. Tako je nedavno na ovom mjestu održan maraton u najekstremnijim uslovima hladnoća.
Spomenik na glavnom trgu obilježava dan 1924. godine kada je temperatura pala na rekordnih 71 stepen ispod nule. Ojmjakon se takođe nalazi sjeverno od Ohotskog mora i veoma je udaljen od civilizacije mnogo naseljenijih mjesta. Visoka betonska statua ogromnog bika u centru grada označava najnižu temperaturu ikada zabilježenu u bilo kom naseljenom mjestu na zemlji. Ironično, značenje Ojmjakona na ruskom je “voda koja se ne smrzava”. Naselje je nastalo dvadesetih godina 20. vijeka kada su stočari napojili svoje irvase na tamošnjem termalnom izvoru i smatrali da bi bilo idealno da se tu nastane. U ovom selu je i nošenje naočara opasnost jer mogu da se prilikom hladnoće zalijepe za lice, a ovo je samo jedan od najobičnijih problema ekstremno hladnog vremena, piše Blic.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu