U idealnim uslovima, trebalo bi da ostanu sačuvani na USB stiku visokog kvaliteta najmanje 10 godina, moguće i duže.
Šta to tačno znači i pod kojim uslovima to važi?
USB memorije ili fleš diskovi skladište podatke pomoću NAND fleš memorije, u obliku binarnih vrijednosti (nula i jedinica) u memorijskim ćelijama.
Te vrijednosti predstavljaju elektroni zarobljeni u svojevrsnim ‘lebdećim vratima’. Ali, ti elektroni mogu ‘da iscure’ tokom vremena.
To dovodi do degradacije podataka jer postaje teže očitavanje, ukoliko stanje napunjenosti predstavlja jedinicu ili nulu.
Na šta bi trebalo obratiti pažnju?
Postoji nekoliko činilaca koji mogu da utiču na životni vijek podataka na USB disku.
Kvalitet NAND fleš memorije igra važnu ulogu, kao i opšta izrada stika. Jeftiniji modeli obično imaju i kraći životni vijek.
Drugi faktor je broj ciklusa pisanja, koji opisuje koliko često podaci mogu da se pišu i brišu. S povećanjem broja ciklusa pisanja, povećava se vjerovatnoća pogoršanja podataka.
Ekstremne temperature i nepovoljni uslovi, kao što su visoka vlažnost ili prašina, takođe mogu da oštete životni vijek vaših podataka na mediju za skladištenje.
Ako je stik duže vrijeme izložen visokim temperaturama, to može za posljedicu da ima brže ‘curenje’ elektrona, što može oštetiti podatke i dovesti do njihovog gubitka.
Zbog svega navedenog USB stikovi nisu idealni medij za dugotrajno skladištenje važnih podataka, pogotovo ne ako je to jedini primjerak kojim raspolažete.
Najbolji su za jednostavan prenos datoteka ili za stvaranje medija za podizanje sistema.
Ako želite da trajno sačuvate nešto važno, biće potrebno kreirati bezbjednosne kopije (bekupove) na drugim medijima, u rasponu od hard diskova do arhivskih traka i optičkih medija, piše PC World.