Ovaj svetitelj rodio se u Patari, u Likiji, kao sin jedinac bogatih roditelja. Kad su mu roditelji umrli, svoje bogato nasljedstvo razdijelio je sirotinji i posvetio se svešteničkom pozivu. Bio je borac za istinu i pravdu, pomagao je bolesnim, sirotim, nemoćnim.
Još za života smatrali su ga svetiteljem.
Svetitelj koji je do duboke starosti upravljao crkvom kao arhiepiskop i pomagao narodu umro je 19. decembra 345. godine. Njegovo tijelo je sahranjeno u sabornoj crkvi mirlikijske mitropolije. Na njegov grob dovođeni su bolesni, koji bi se potom izliječili. U 11. vijeku, kada su Turci osvojili Malu Aziju i grad Mir, prenijete su i njegove mošti, a i tom prilikom desila su se mnoga čudesa, piše Žena Blic.
Kako je Sveti Nikola krišom, obično noću, darivao sve kojima je pomoć potrebna, iz toga se razvila i legenda o Santa Klausu, Deda Mrazu. Obično se za zimski Nikoljdan djeci u čizmu ostavljaju pokloni, dar Svetog Nikole, a negdje je taj običaj zadržan i za ljetnji praznik. Dovoljne su i sitnice koje bi obradovale mališane.
Na ovaj dan ne valja raditi fizičke poslove kao što su pranje veša, čišćenje kuće… Cijeli dan treba da bude posvećen praznovanju svetitelja.
Vjerovalo se da snagom svoje molitve može da stišava ili izaziva morske bure, spasava nasukane lađe i brodove zbog čega je smatran kao „najveća sila na moru“.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu