On je inspiracija za novi film sa Raselom Krouom u glavnoj ulozi.
Kao dijete, Gabrijel Amort je nedeljom išao na katoličku misu.
Roditelji su ga vodili u Modenu, italijanski grad oko 400 kilometara sjeverno od Rima.
Ali umjesto da prati liturgiju, uživao je igrajući se žmurke po crkvi.
Smirio bi se samo kad bi mu njegova majka ponudila slatkiš kao nagradu za uzorno ponašanje.
U to vrijeme, ona nije mogla ni da zamisli da će njen nestašni dječak postati jedan od najslavnijih svjetskih egzorcista.
Sa više od 160.000 izvedenih egzorcizama iza sebe (prema vlastitim tvrdnjama), otac Amort, koji je napisao nekoliko knjiga i već postao predmet Netfliksovog dokumentarca, sada je protagonista holivudskog hita.
Film Papin egzorcista, sa Raselom Krouom u glavnoj ulozi, koji je u aprilu imao premijeru u čitavom svetu, rađen je po knjigama oca Amorta – Egzorcista priča sopstvenu priču i Egzorcista: Nove priče.
Gabrijel Amort je rođen 1. maja 1925. godine.
Kao mladić, borio se u Drugom svjetskom ratu protiv nacista kao partizan i čak je odlikovan za vojničku hrabrost decenijama poslije rata.
Završio je pravo i žurnalistiku i neko vreme ispoljavao ambicije da postane političar ispred Demohrišćanske stranke.
Ali već je otkrio vjerski poziv.
Iako je zaređen kao sveštenik 1954. godine, otac Amort je postao egzorcista tek 32 godine kasnije i zvanično je izjavio da ta odluka nije bila njegova.
Imenovao ga je kardinal Ugo Poleti (1914-1997), koji je u to vrijeme služio kao Generalni vikar Rima i imao je ovlašćenje da delegira određenim sveštenicima moć da istjeruju demone.
Toga jutra 1986. godine, otac Amort je navratio do kardinala Poletija u nenajavljenu posjetu.
Tokom razgovora, sveštenik je izrazio divljenje prema ocu Kandidu Amantiniju (1914-1992), koji je u to vreme 36 godina bio egzorcista Rimske biskupije.
Prema ocu Amortu, kardinal Poleti ga je na licu mjesta proglasio egzorcistom da bi mogao da radi kao pomoćnik oca Amantinija.
Nekoliko dana kasnije, otac Amort se javio na dužnost i započeo učenje oruđa zanata, kao što je pamćenje 21 pravila koja prethode egzorcizmu u katolicizmu.
Praksa istjerivanja đavola iz čoveka za koju se smatra da je posednuta pominje se i u Starom i u Novom zavjetu, a Vatikan je ažurirao smjernice o ritualu 1999. godine.
Kao što je Amort objasnio u knjigama, ne bori se stvarno protiv demona svako ko tvrdi da je posjednut.
Većina ljudi pati od psiholoških problema, smatrao je on.
“Ako osoba nije bila kod psihijatra, ne vršim egzorcizam na njoj”, napisao je Amort.
“Prvo, želim da vidim dijagnozu.”
Glavni znaci posjednutosti su, prema katoličkoj doktrini, kad osoba priča jezicima koje ne poznaje, iskazuje znanje o događajima ili ljudima koje nije mogla da zna ili demonstrira fizičku silu daleko veću od one koja bi mogla da se očekuje od njene građe.
Otac Amort je tvrdio da je u jednom od svojih egzorcizama, na primjer, video kako jedanaestogodišnji dečak uspeva da se oslobodi stiska četiri krupna muškarca.
“Mali dječak ih je odbacio tako da su poleteli kroz vazduh”, priseća se on.
Ali najozbiljniji simptom posjednutosti je averzija prema svemu svetom.
Vatikan preporučuje da se iz posednutog đavo isteruje u crkvi ili na nekom drugom svetom mjestu, dok god je daleko do velikog broja ljudi.
Ako je posjednuti bolestan, ritual smije da se izvede u njegovom domu.
Kao mera predostrožnosti, osoba nad kojom se vrši egzorcizam mora da se postavi u fotelju, u blažim slučajevima, ili na nosila, u težim slučajevima.Tokom rituala, egzorcisti mogu da pomažu laici.
Neki će pomoći tako što će obuzdavati posjednutog, drugi tako što će recitovati molitve.
Egzorcistu ne smije da ponese veliki broj riječi ili da postavlja suvišna pitanja.
Više od dijaloga, egzorcizam je ispitivanje.
“Kako se zoveš?”, “Da li si sam?” i “Kada ćeš otići?” – neka su od uobičajenih pitanja.
Svrha egzorcizma je da navede posjednutog đavolom da otkrije svoje ime.
“Za njega, izgovaranje imena je veliki poraz”, objasnio je otac Amort.
Iznad svega, egzorcista mora da naredi demonu da napusti posjednutog u ime Isusa.
Otac Amort je izveo jedan od prvih egzorcizama 21. februara 1987. godine.
Vjerovalo se da je posednut dvadesetpetogodišnji zemljoradnik, a otac Amantini je odlučio da pošalje novog pomoćnika.
Egzorcizam je izveden na Papskom univerzitetu Antonijanum u Rimu.
Kad je stigao, dočekalo ga je iznenađenje: pored sveštenika i seljaka, bila je prisutna i treća osoba – prevodilac.
A zemljoradnik je sopstvene prve blasfemije počeo da izvikuju Šekspirovim jezikom.
U jednoj drugoj prilici, egzorcista je sreo nepismenu ženu koja je izvikivala uvrede na jeziku koji Amort nije prepoznao.
-Morao sam da nateram nekoliko drugih sveštenika da prisustvuju sve dok jedan od njih nije razrešio zagonetku: govorila je aramejski (drevni jezik za koji se veruje da ga je govorio sam Isus) – napisao je sveštenik.
Amort opisuje vlastiti prvi egzorcizam – mladi dječak za kog se vjerovalo da je posednut – kao “zastrašujući”.
U jednom trenutku, napisao je, dečakove oči su “zakovrnule prema unutra a glava je počela da mu se klati preko naslona stolice”.
Ubrzo potom, prisjetio se otac Amort, temperatura u prostoriji je dramatično opala i posjednuti je počeo da lebdi u vazduhu.
– Ostao je nepokretan, lebdeći u vazduhu nekoliko minuta”
Trebalo je pet meseci i 20 sesija da bi ova prva bitka protiv zla bila dobijena.
To je bilo brzo, prema egzorcisti, čiji je najduži slučaj potrajao skoro 30 godina do konačnog razrješenja – mada je takođe jednom tvrdio da je izvršio i desetominutni egzorcizam.Svako malo, Amort bi dobio “mali poklon”: odgurivanje tamo, udarac ovde, ugriz onde…
– Jednom sam posle udarca nogom koji isprva nije delovao snažno ostao sa nogom u gipsu na 40 dana – ispričao je on.
Sveštenik je jednom ispričao da je izgubio računicu koliko puta je bio popljuvan.
On takođe tvrdi da kad je izvršio egzorcizam na italijanskoj časnoj sestri Gizeli, vidio ju je kako pljuje metalne predmete kao što su ekseri, zavrtnji i makaze.
Jeste, sveštenici, časne sestre i druge vejrske ličnosti očigledno takođe nisu imuni na posjednutost.
– Amort je izlazio iz nekih bitaka sa modricama po čitavom telu – kaže italijanski novinar Marko Tosati, koji je napisao neke od egzorcistovih knjiga zajedno sa njim.
Tosati je rekao da nije impresioniran jednim aspektom karakterizacije sveštenika Rasela Kroua – u filmu australijski glumac nosi bradu.
– Otac Amort je uvek bio glatko izbrijan. Ali pogledamo film pre nego što sudimo.
Sindikat egzorcista
Jedna od njegovih glavnih osobina bila je smisao za humor.
Kad bi mu neko rekao da “vjeruje u boga, ali da nije aktivni vjernik”, on bi odgovorio sarkastično: “Ah, da! I demoni isto… Vjeruju u boga, ali nisu aktivni vjernici. Štaviše, nikad još nisam sreo đavola ateistu.”
Gabrijel Amort je 1991. godine dobio ideju da osnuje udruženje egzorcista.
I, kao egzorcista Rimske biskupije, želeo je da prenese svoju odluku izvesnom kardinalu, kog nije želio da imenuje.
“Ne želite valjda da pomislim da verujete u te stvari, zar ne?”, navodno je rekao kardinal.
“E, pa možete da pročitate knjigu koja će vam pomoći”, predložio je sveštenik.
“Oh, da? Koju knjigu, oče Amorte?”, pitao je kardinal.
“Jevanđelja”, odgovorio je on na kardinalovo zaprepašćenje.
“Jevanđelja nam govore da je Isus isterivao đavole. Da li su Jevanđelja takođe sujeverje?”.
Katolička crkva je priznala Međunarodno udruženje egzorcista (IEA) 13. juna 2014. godine.
Jedan od njegovih članova je monsinjor Rubens Miralja Zani iz Brazila.
Naimenovan za egzorcistu 2013. godine, upoznao je oca Amorta godinu dana ranije, tokom kursa obuke u Rimu.
“Bio je uglađena, vesela i inteligentna osoba”, opisuje ga monsinjor Zani.
“Zahvalan sam filmu Istjerivač đavola”
Posljednjih godina života, Gabrijel Amort je izvodio u proseku pet egzorcizama dnevno.
Iz tog razloga, snimio je poruku na telefonskoj sekretarici, ograničivši zahteve za egzorcizam na jedan sat nedeljno: “Pozivi za zakazivanje prihvataju se samo ponedeljkom, od 18:30 do 19:30. Svako ko ne pripada Rimskoj biskupiji, molim vas, obratite se vašem biskupu.”
U aprilu 2016. godine, otcu Amortu je poslao poruku Vilijam Fridkin, režiser filmskog horor klasika Istjerivač đavola, u kojoj traži odobrenje da snimi egzorcizam.
“Zahvalan sam Istjerivaču đavola”, napisao je Italijan u Istrazi đavola.
“Iako donekle senzacionalistički, sa nerealističnim scenama, u značajnoj mjeri je autentičan. Stigao je do široke publike i promovisao je ličnost egzorciste.”
Poslije nekoliko dana, Amort je odobrio snimanje, a egzorcizam Kristine, 46-godišnje arhitektinje, izvršen 1. maja 2016. godine (četiri meseca pre Amortove smrti) može da se vidi u Netfliksovom dokumentarcu Đavo i otac Amort, prenosi b92.
Rodna neravnoteža
Otac Amort je zapisao da su od svakih 10 egzorcizama koje je izveo devet bili na ženama.
Nikad nije uspio da objasni zašto, ali je sumnjao: đavo je želeo da se osveti Bogorodici Mariji.
“Zašto se više plašiš kad se pozivam na Svetu devicu nego kad se pozivam na Isusa?”, pitao je Amort tokom jedne sesije, u dijalogu opisanom u knjizi Sjećanja jednog egzorciste.
– Zato što me više ponižava kad sam poražen od ljudskog bića nego od Njega – glasio je odgovor.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu